Vandaag ben ik, Betty, neergestreken in het transformatorhuisje waar Geert vorige week zijn uitgebreide artikel vandaan heeft verzonden. De airco is aangenaam. De ruimte is klein maar effectief. Het lijkt onze eetzaal (de Bananabar) wel...
Sinds mijn telefoontje van maandag hebben we een aantal mooie dagen beleefd. We genieten van het prachtige Malawiaanse landschap, de mensen, de cultuur en van elkaar. Wat een geweldige groep jongeren en leiders heb ik mee. U kunt trots op ze zijn! We leren veel van de mensen hier. Ze zijn hier tevreden met maar heel weinig. Dat zet ons even stil bij hoe goed we het in Nederland hebben en wat echt belangrijk is in het leven.
Het is ook mooi om te zien hoe we alles met elkaar delen. De Fred en Ed, de rijstepap (eigenlijk vindt iedereen het inmiddels lekker) maar ook ons geloof en wat ons bezighoudt. We kunnen samen dubbel liggen van het lachen en aan de andere kant een arm om elkaar heen slaan als we het moeilijk hebben. Zo houden we elkaar enthousiast en op de been, ook als het tegenzit. De vriendschap en de liefde naar elkaar is uniek. Ja, we blijven genieten van deze mooie mensen. Iedereen is nog steeds gezond en fit. Alleen de dierenziekenboeg van Cowboy Billy Boem wordt elke dag aangevuld...
Maandag en dindsdag hebben we hard gebikkeld op de bouwplaats. Het loopt zeer voorspoedig. Terwijl ik dit zit te typen worden de dakplaten op de lerarenwoningen gelegd. Het gaat dus helemaal goedkomen. Verder zijn we ook begonnen met het maken van de latrine. We zien wel hoe ver we daar mee gaan komen. Morgenochtend en maandag gaan we nog bouwen. Dinsdag volgt dan de overdracht.
Woensdag begon de dag met ‘We gaan op vakantie!’ We vertrokken al om 7.00 uur naar Lake Malawi. De hele groep had reikhalzend naar dit uitstapje uitgekeken. Ze konden niet wachten! Na een snel ontbijt stoof iedereen in de bus om een tocht van zo’n vijf uur te maken. Met brood onderweg voelde het als een schoolreisje. Het was heerlijk toeven bij het Malawimeer. Een prive-strand voor ons. We waren blij eindelijk een blanke te zien (de beheerder). Enkele meiden noemden dit ook met nog wat ander commentaar. De schrik zat er goed in toen de beste man een Vlaming bleek te zijn. Alvast een waarschuwing voor de volgende groep. We genoten van twee uurtjes zwemmen waarin we ons vermaakten met het zwemmen in door de leiders meegebrachte zwembanden (dat schept een band) en het opduiken van een kwijtgeraakte Gopro van een zekere leider die per ongeluk op de bodem van het Lake was beland. Nadat we er voor gebeden hadden, was hij snel weer gevonden. Na twee uurtjes en wat patat en cola was het tijd om te gaan. We reden naar Mzuzu, een stad hier in Malawi. Daar verbleven we in een guesthouse. We genoten wederom van de patat, zowel bij het avondeten als bij het ontbijt (terwijl ik dit typ voel ik ze nog steeds, zak mar zegge :0). Nadien kochten we nog wat souvenirs, Pringles en meer spul met calorieën. Na een veilige rit kwamen we om 16.30 uur weer aan in Kapirimtiwa. Gek genoeg voelde het als thuiskomen.
‘s Avonds genieten we van de prachtige sterrenhemel: Gods grote lichtshow. Maandagavond genoten we van een andere show: de grote verrassingsshow, georganiseerd door 'het Ministerie van Algemene zaken', oftewel: Geert. Het werd een knotsgekke avond met allerlei maffe spelletjes. Sommige mensen worden daar zeer fanatiek van… Ik noem verder geen namen maar kan wel met bijzonder veel trots zeggen dat mijn groepje met glans heeft gewonnen. De andere avonden zingen en bidden we met elkaar. Heel bijzonder om zo God te zoeken en te vinden.
Ik moet zo mijn stukje afronden. Nog even een paar puntjes van mij als hoofdleider:
1. Een tip: zet geen rijst op het menu, de eerste dag na aankomst. Wat wel dat kunnen de deelnemers u beter zelf vertellen
2. Dat met dat ‘ hoofdschudden’ uit het bericht van Geert valt allerzins mee hoor. Ik geniet vooral van al die malligheid. Sterker nog: ik ervaar een grote rust als ik naar deze groep kijk (meestal).
3. Pannenkoeken!
Nogmaals: we het voelt hier als thuis. We voelen ons rijk gezegend door God onze Vader. Hij maakt ere en prachtig feest van!
Namens de hele groep roep ik hier in mijn eentje in het transformatorhuisje in koor:
#Daghoor!
Betty
PS: Henk de Geit is mogelijk geslacht. Tenminste, dat stond gisteren gepland. Maar niet alles wat gepland staat, gaat hier door. Aangezien we gisteren geen vlees hadden, kan ik het moeilijk inschatten. Dus het kan zomaar zijn dat hij nog ergens ronddartelt.
