Wat vliegt de tijd! Nog maar een paar dagen en we zitten weer in het vliegtuig richting Nederland. Eigenlijk wil niemand nog terug, we genieten enorm van onze tijd hier.
De bouw schiet erg op, het hoogste punt van de school is bereikt en de latrine wordt gemetseld. Het kinderwerk verloopt ook erg goed, zakdoekje leggen is een groot succes (behalve voor ons, wij verliezen 9 van de 10 keer van de snelle Malawiaanse kindjes). Met Harry de geit gaat alles prima, voor zolang het duurt. Waarschijnlijk ligt hij deze week nog op ons bordje. Afgelopen week hebben we veel mooie, indrukwekkende, maar ook schrikbarende momenten mogen meemaken. Zo is er een mini schorpioen gevonden in de mannenslaapkamer. Maar met muizen in de vrouwenslaapkamer, grote spinnen die ons verwelkomen in de latrine en een dikke kever met stekels en tanden in één van de klamboes kijken we nergens meer van op. Gelukkig weegt dit niet op tegen alle mooie momenten van afgelopen dagen. Begin vorige week hebben we samen met de locals genoten van een kampvuur. Daar kwam uiteraard veel Afrikaans gezang en gedans bij kijken. We hebben tot nu toe al een erg sterke band opgebouwd met de lokale gemeenschap en het voelt dan ook als één grote familie. Ook onze familie en vrienden thuis zijn dichtbij in Malawi door de vele groetjes (60 kantjes) die we hebben mogen ontvangen. We hopen dat jullie net zo blij zijn met onze groetjes terug.
Over het eten mogen we trouwens ook niet klagen, woensdagavond stond ons namelijk een voortreffelijk driegangenmenu te wachten. Een echte chique bedoening met als voorgerecht carpaccio (chocoladekoekjes), als hoofdgerecht stamppot a la Malawiën (spaghetti, aardappels, groenten en ei) en als nagerecht dame blanche (sinaasappel met een stukje chocola). Iedereen zat te genieten alsof ze aan Expeditie Robinson meededen en ze sinds tijden weer iets lekkers van thuis te eten kregen.
De volgende dag is het knuffelspel geïntroduceerd. Iedereen kreeg een slachtoffer toegewezen die geknuffeld moest worden, maar diegene mocht niet betrapt worden. ’s Avonds hebben we even een time-out van het spel ingelast vanwege een avondprogramma waar échte knuffels nodig waren. Een aantal vertelden over Gods leiding in hun leven wat de nodige emoties opriep bij de gehele groep. Iedereen liet zijn of haar emoties even de vrije loop wat de band van de groep zeker heeft versterkt.
Een aantal van de groep zijn op vrijdag naar een kliniek geweest en anderen zijn met storytelling naar het dorpje Lunga afgereisd waar een eerder project van World Servants heeft plaatsgevonden. Ze kwamen beiden terug met indrukwekkende verhalen. In de kliniek werkt één arts, één verpleegkundige en één assistent die samen zo’n 28.000 patiënten moeten behandelen. In Lunga is er veel verandering gekomen door de bouw van lerarenwoningen. De kwaliteit van onderwijs is toegenomen, er zijn meer kinderen die naar school gaan en ga zo maar door. Na een lekker druk dagje hebben we overnacht bij lokale gezinnen en hebben we pannenkoeken gebakken. Deze zijn erg goed in de smaak gevallen. Van de dankbaarheid die deze mensen hier hebben kunnen wij nuchtere Nederlanders trouwens nog veel leren.
Het weekend was er één van sportieve activiteiten. We hebben één van de steilste bergen in de omgeving beklommen. Steeds weer blijven we verwonderd over hoe prachtig het uitzicht hier is. God is een echte kunstenaar. De interland mocht natuurlijk niet ontbreken in dit sportieve weekend. Met netbal (variant op korfbal) moesten we nog even inkomen en verloren we door penalties. Maar met voetbal hebben we de eer hoog gehouden: 2-1 voor Nederland.
Ook zijn de jurken en stropdassen weer aangetrokken voor een bezoekje aan de kerk. Deze keer met meerdere kerken bij elkaar in de buitenlucht, waarbij wij de dienst mochten leiden. Wat heerlijk om dezelfde God te kunnen aanbidden.
Met de laatste dagen in het vooruitzicht kijken we uit naar alle activiteiten die nog gepland staan. Het afronden van de bouw, de bonte avond en een bezoekje aan Lake Malawi, we hebben er zin in! Meer zin dan weer in het vliegtuig stappen terug naar Nederland, maar we hebben wel weer zin om jullie allemaal te zien hoor!
Groetjes en tot snel, MA416
