De bouw vordert gestaag. Het tempo is bijna snel te noemen!
Er wordt volop gemetseld al wordt ons werk wel regelmatig verbeterd door de bouwvakkers. Er is twee keer een groep meegeweest naar de rivierbedding om zand te halen voor het metselen. Drie van de vrouwen zijn mee geweest om met een emmer op hun hoofd water te halen bij de bron, die 2.1 kilometer verderop is. De lokale vrouwen hebben hartelijk gelachen om de capriolen met die kleine emmertjes. Bij de lerarenwoning zijn we begonnen met het vlakken van de grond en het opvullen van de fundering. Ook hebben we door middel van het maken van een rij van wel dertig mensen een enorme hoeveelheid stenen verplaatst van de oven naar het huis. Als wij uitrusten van het stenen doorgeven gaan de Malawiaanse vrouwen dansen en uiteraard doen er een aantal van ons mee. Ook zijn we bij het graven van de waterput wezen kijken. Er is nog geen water maar Hans hoopt dat het er is voordat we vertrekken. De sfeer is goed en iedereen is gezond. Er wordt veel gezongen en vooral veel gelachen. We raken gewend aan ons matje en klamboe. Zelfs de wc en douche voelen al normaal. Afgelopen avond hebben we macaroni gegeten dat mede klaar gemaakt was door twee deelneemsters die mochten helpen in de keuken. Ik zit nu onder een geweldig mooie sterrenhemel met op de achtergrond het geluid van spelletjes Halli Galli, Ligretto en Jungle Speed. Groeten van Cees en de gehele groep, vanuit het altijd gezellige, luidruchtige, maar nog steeds winderige Dawea.
