De afronding van het project in Malawi is begonnen. Dat betekent: de feestelijke overdracht van het gebouw, bijkomen en nog een paar mooie uitstapjes. De groep heeft weer heel wat te vertellen!
Het is inmiddels alweer dinsdag, de tijd vliegt voorbij. Ons uitzicht is het prachtige Lake Malawi en het geraas van de golven is het enige dat je hoort. Heerlijk om zo even te kunnen uitwaaien!
Donderdag en vrijdag zijn we uiteraard weer hard bezig geweest met het bouwen, afgewisseld met kinderwerk. In twee groepen zijn we naar het ziekenhuis geweest vrijdag, een groep ’s ochtends en een groep ’s middags. Het was een Missionary Hospital, wat betekent dat het niet van de regering uitgaat (en dus niet gratis is), maar wel betere zorg biedt. We hebben hier een uitgebreide rondleiding gekregen en konden al onze vragen bij de gids kwijt, die zijn best deed deze te beantwoorden. Heel bijzonder om te zien hoe dat hier gaat.
Zaterdagochtend konden we opnieuw aan de slag op de bouwplaats. Ook hebben we twee klaslokalen geschilderd, wat hoognodig was. De muren en ramen zijn nu (bijna) weer strak en wit. Na de lunch zou het voetbaltoernooi voor de kinderen plaatsvinden, maar helaas kon dit niet doorgaan (door een gebrek aan kinderen…). Wel hebben we halverwege de middag een andere voetbalwedstrijd gehouden: Dutchies tegen locals. We zouden geen Nederlanders zijn als we niet alles op alles zouden zetten om te winnen. En dat lukte uiteindelijk, met 2-0.
Daarna konden we genieten van de pannenkoeken die een paar uit onze groep gebakken hadden. Helaas was er voor onszelf niet zoveel, want het was voor het hele dorp. Het pannenkoekenfeest viel bij iedereen erg in de smaak, onze kok nam zich zelfs voor het zelf ook eens te maken!
Nadat alle pannenkoeken op waren, hebben we een avond met de locals gehad. Er was een enorme groep kinderen, die in een soort competitie hun ‘dans-moves’ lieten zien – heel gaaf! Later kwamen hier ook de volwassenen bij, en het was heel gezellig zo samen met de lokale bevolking. Uiteindelijk heeft Musa (een van de coördinatoren) ze weggestuurd om 22.15 uur, want anders waren ze de hele nacht blijven zitten.
Zondagochtend konden we wat langer slapen dan normaal, en hadden we ook nog eens tijd vóór de kerkdienst begon, omdat we moesten wachten tot onze Afrikaanse broeders en zusters er waren. Wij mochten de kerkdienst organiseren, maar een echte Afrikaan kent geen vaste tijden, dus een beetje flexibel zijn kan geen kwaad hier. We hadden van tevoren (donderdag- en vrijdagavond) met het koor van de kerk een paar nummers ingestudeerd, namelijk twee nummers van hen en twee van ons. Deze hebben we samen in de kerk gezongen, natuurlijk met bijpassende bewegingen, want het koor staat nooit stil! Ook mocht Wim een preek houden, waarnaar aandachtig geluisterd werd. Bijzonder, om zo samen ons geloof te kunnen uiten.
Zondagmiddag na het eten hadden we voor het eerste een dagdeel ‘vrij’. Eén groep is de berg op geklommen, een andere groep heeft dorpjes bezocht en weer een andere groep heeft lekker ‘thuis’ in de zon gezeten. Al met al een heerlijke middag ontspannen. ’s Avonds de rest van de pannenkoekenmix opgebakken en nog heerlijk genoten van wat pannenkoeken.
Maandagochtend is een groot deel van de groep om half zes vertrokken vanuit Chenjewazi om een berg(je) te beklimmen en een zonsopgang te zien. Deze bleek ontzettend mooi; eerst was er boven de wolken een gouden randje te zien, en slechts een paar seconden later kwam de zon er volledig bovenuit. Het vroege opstaan was wel de moeite waard dus!
Na het GMG’en en het ontbijt moesten we snel aan de slag met de bouw, want we wilden de spanten en gordingen nog zetten. Om 10.00 uur zou de overdracht zijn, maar dit liep uiteindelijk uit tot 13.30u, precies naar Afrikaanse maatstaven. De ceremonie (ze houden hier wel van ceremonies!) duurde maar twee uur, omdat het van Musa kort moest blijven. Het was een heel spektakel, met het lokale kerkkoortje, een ander (groter) koor en een dans-groepje. Veel muziek en gedans dus, helemaal op z’n Afrikaans. Ook werden er de nodige speeches gehouden, waarin vooral God werd gedankt voor de bouw van de kerk.
Uiteindelijk werd dan toch de officiële overdracht gedaan, de vlaggen stonden op het kerkgebouw en ook het kinderwerkmateriaal was symbolisch overgedragen. We hebben de community niet alleen geholpen bij het bouwen van de kerk, we hebben ook twee klaslokalen geschilderd en een waterpomp gerepareerd – deze laatste twee op ons eigen initiatief.
Hierna was er nog een uurtje tijd voor de kinderen, die we hebben laten kennismaken met spelletjes als zaklopen, touwtrekken en de kruiwagen-race. Ze hadden het allemaal enorm naar hun zin!
Ook ’s avonds zaten we niet stil, want we hadden een hoop cadeautjes meegenomen uit Nederland om daar weg te geven. We besloten alles bij elkaar te leggen en een aantal dorpsgenoten (zoals de bouwers, leraren, het keukenpersoneel, etc.) er wat van te laten kiezen. Ook dit was een heel feest. Daarna hebben we onze tas ingepakt, want we zouden vanochtend niet te laat vertrekken.
We zijn zo rond 9.00 uur vanochtend uitgezwaaid door een heel uitzwaai-comité, bestaande uit volwassenen en kinderen vanuit de hele community. Heel even kwam die flashback naar onze aankomst, waarbij we ook werden bedolven onder de mensen. Het verschil was dat je nu veel mensen van gezicht (en soms naam) kende, en het niet meer zomaar ‘zwarte mensen’ waren. Toch wel gek om te bedenken dat je daar hoogstwaarschijnlijk niet weer terugkomt.
Vrolijk gingen we verder met onze gekleurde bus, want we zouden eindelijk een beetje ‘vakantie’ kunnen gaan vieren! Ook waren we de nieuwsgierigheid van de locals soms toch wel een beetje zat. Na een aantal uur rijden, kwamen we aan bij onze lodges. Het zou Afrika niet zijn, als we er niet direct in konden: de lodges moesten eerst nog worden schoongemaakt en het duurde een tijdje voor we naar binnen konden. Gelukkig konden we op het strand zitten en genieten van de zon en het prachtige meer.
Volgens de planning kunnen we nu met anderhalf uur avondeten (en als het goed is, eten we geen rijst!) en daarna hebben we nog een gezellige avond samen. Wij genieten hier dus wel, al hebben sommigen wel zin om weer naar huis te gaan. Donderdag aan het begin van de middag vliegen we, dus de resterende uren kunnen we alleen maar volop genieten van alles!
