Een uitgebreid reisverslag over de belevenissen tot nu toe van de groep uit Wezep. De deelnemers hebben de afgelopen dagen veel indrukken opgedaan nu ze zijn gesetteld in Malawi.
Het is rustig op het moment dat ik dit schrijf. Een schijnsel van één enkel lichtje moet het ‘plein’ verlichten, wat maar matig lukt. Dat geeft niet, want inmiddels zijn we gewend aan de duisternis die plots inkomt, net na zessen. De eerste dagen hadden we zelfs helemaal geen verlichting, op onze zaklampen na, en aten we bij kaarslicht, of zelfs in het donker. Na onze hectische reis is deze rust wel fijn.
De reis begon dinsdag, met een dag in Wezep wachten, niet heel voorspoedig. We moesten helaas ’s avonds weer op huis aan, om de volgende ochtend enthousiast weer te verzamelen. Nu zou het dan echt gebeuren! Helaas bleek ook dit te optimistisch: alleen zes mensen van de groep zijn die dag in het vliegtuig gestapt, en de volgende dag (donderdag dus) in Malawi aangekomen. Zij hebben een nacht doorgebracht in het ‘Catholic Center’.
De overige achttien groepsleden konden helaas niet in het vliegtuig: bij het boarden bleek dat er weer iets niet goed was gegaan. KLM zorgde ervoor dat we in een hotel in Amsterdam konden slapen, want die dag daarna zouden we dan kunnen vliegen. Ook dat ging niet zo goed als gepland: de helft van de groep mocht donderdagochtend al vroeg weg, terwijl de andere helft pas ’s avonds kon vliegen. Gelukkig heeft KLM de schade toch redelijk goed opgevangen.
Vrijdag, zo halverwege de ochtend, konden we elkaar dan eindelijk allemaal terugzien. Na twee dagen was de groep weer compleet, in tegenstelling tot de bagage (ook dit is gelukkig zondag goed gekomen).
Samen stapten we in de World Servants-bus, mooi gekleurd en typisch Afrikaans-gammel. We reden zo’n drie uur door het prachtige Afrikaanse landschap en keken onze ogen uit. Overal mensen langs de kant van de weg, die op onze zwaaiende handen een prachtige witte glimlach lieten zien, en enthousiast terug zwaaiden. Een busreis was nog nooit zo interessant!
Het welkom in Chenjewazi, het dorpje waar we de komende tijd verblijven, was onbeschrijflijk. Kinderen en volwassenen waren aan het dansen en het zingen, lang voor we zelfs een voet buiten de bus hadden gezet. Een brok in je keel wegslikken om dit ongelooflijk warme welkom was niet onnodig. Na een korte ceremonie, waarin een groot gedeelte van de aanwezige volwassenen werd voorgesteld, mochten we onze ‘slaapzalen’ bekijken. Er zijn twee lokalen voor ons vrij gemaakt, eentje voor de jongens en eentje voor de meiden. Inmiddels zien ze eruit als een soort tentenkamp: er liggen allemaal matrasjes met klamboes verspreid over de zaal.
Na het eten vrijdag zijn we vrij direct naar bed gegaan. De meesten van ons hadden een paar nachten niet zo goed geslapen, dus een goede nacht was niet overbodig.
Onze zaterdag begon met een wekker die om zes uur afging. Van half zeven tot zeven vonden de GMG-gesprekjes plaats, onze goedemorgen-gesprekjes. Dit houdt in dat je met je groepje en leider een thema behandelt door middel van het lezen uit de Bijbel, een gebed en een gesprek samen. Daarna volgde het ontbijt, twee sneetjes brood en rijstepap. Al gauw bleek dat dit het ontbijt was voor de komende anderhalve week.
Wat onwennig stapten we daarna af op de bouwplaats. De eerste echte ontmoetingen met de ‘locals’ vonden plaats, net als wat voorbereidingen voor het bouwen zelf. Vooral Dries, onze bouwspecialist, ondervond al snel dat het werken in Afrika vrij veel verschilt van wat hij normaal gewend was. Hij kon wel wat van zijn kennis overbrengen – hopelijk blijven ze dat onthouden.
Het eerste werken was voor ons nog niet zozeer bouwen, maar vooral stenen sjouwen, schoonmaken en stapelen. Daarna werd de bouw officieel geopend door een korte ceremonie, waarbij de eerste steen werd gelegd (nou ja, eerste steen… Zoals op de foto wel te zien is, was er al een fundering gelegd).
Lunch en avondeten bestonden ook uit rijst, met aardappelen, koolsalade en saus dit keer. Ook hierbij ondervonden we snel dat dit voor de komende dagen elke dag op het programma stond. Deze middag begonnen we ook met het kinderwerk. Met enorm veel kinderen slingers gemaakt om het klaslokaal te versieren. Chaos tot en met, maar super leuk! Al met al was het een leuke eerste, maar vermoeiende en drukke dag.
Zondag mochten we uitslapen tot half acht, waarna hetzelfde ritueel plaatsvond: GMG en ontbijten. Daarna gingen we in onze nette kleding naar de lokale kerkdienst, een hele belevenis. Typisch Afrikaans gezang horen we inmiddels dagelijks, maar in deze kerkdienst was er ook een soort dans bij. Ook wij hebben natuurlijk ons zangtalent laten horen. Toch jammer dat we van nature niet zo swingen als onze Afrikaanse mede-christenen.
Verder hebben we gewandeld in groepjes, waarbij we onder leiding van een gids verschillende dorpjes hebben bezocht. Gaaf dat iedereen met andere verhalen terugkomt.
Maandag was er ’s ochtends kinderwerk voor een aantal, en de rest ging bouwen. Liedjes als ‘hoofd, schouders, knie en teen’ en ‘Chichewa’ (toevallig ook de taal die hier gesproken wordt, haha) waren erg populair, natuurlijk om de gebaren. Ook de Kabouter Plop-dans viel in de smaak, er werd hard gelachen om onze gekke bewegingen. Vooral leuk als je een paar dagen later kinderen dezelfde liedjes hoort zingen en dansen, zonder dat wij erbij zijn. Ze leren snel!
Maandagavond hebben we een ‘serieuze avond’ gehad, met de bedoeling elkaar beter te leren kennen. Door middel van een aantal stellingen konden enkelen van onze groep zich goed uiten, en zo zijn we een hechtere groep geworden.
Dinsdagochtend begonnen we weer met het kinderwerk en met bouwen. Beide een succes, al zijn we er wel achtergekomen dat we veel meer kinderen voor het kinderwerk hebben dan ons van tevoren is verteld! Het bouwen gaat ook vlot. De muren staan helemaal nu en hopelijk gaan de locals morgen (woensdag) een begin maken met het dak. Als we heel erg snel gaan, zouden we misschien zelfs nog tijd over hebben! Waarom duurt dat in Nederland zo lang, een kerk bouwen? Met een dikke week moet het gebouw er eigenlijk wel staan :).
Dinsdagavond was een ontspanningsavond, waarin iedereen zelf mocht weten wat hij of zij deed. Lekker bij het kampvuur zitten dus, of je reisdagboek bijwerken.
Woensdag hopen we naar Kasunga te gaan, naar het National Park. Met een beetje geluk spotten we dan mooie dieren – daar hopen we natuurlijk op. Maar het is ook heerlijk om een dagje er tussenuit te gaan om even de sleur te doorbreken. En een andere maaltijd is ook niet verkeerd! Drie keer per dag rijst, nu al vijf dagen lang, begint wel ietwat eentonig te worden… Je snapt vast hoe blij we waren met een dagje spaghetti als avondeten, of dinsdag een stukje banaan bij de rijst!
Kortom, op wat kleine puntjes na, gaat het hier helemaal goed! De kleine puntjes zijn dan vooral de wc (een gat in de grond), de douche (is er niet; schoonmaken gaat met een emmer water), het eentonige eten (rijst, rijst, spaghetti, rijst, rijst), en – wat daarmee gepaard gaat – het verlangen naar iets als cola of patat. Om deze dingen maken we ons echter steeds minder druk en we zijn al hartstikke gewend hier in Chenjewazi.
Hopelijk genieten jullie daar in Nederland net zoveel als wij hier in Malawi. Lieve groetjes van ons allemaal!
