Dit keer behalve foto's ook een geschreven verslag van Coen: Bouwen, culturele ervaringen en geloven in het mooie Zuid-Afrika.
Als Cultuur, Toerusting en Technisch staflid krijgt u van mij een (uitgebreid) verslag van de afgelopen dagen. Iets meer dan een week zijn we van huis en alle deelnemers willen nog lang niet naar huis (en de stafleden ook niet)! De afgelopen dagen zijn de achterblijvers goed op de hoogte gehouden via korte (telefoon)berichten. Op deze maandagavond een uitgebreider verslag van de afgelopen week.
We begonnen enthousiast en gemotiveerd op de bouwplaats. De eerste prioriteit was het maken van een rolstoelhelling. Hierdoor kunnen rolstoelgebruikers makkelijk van de gemeenschappelijke zaal naar de toiletten komen. Daarnaast richtten we ons op de toiletten om deze te stucen. De werkzaamheden waren alles behalve makkelijk en licht. Mede dankzij de motivatie en werklust van de groep werd er veel progressie geboekt. De werkzaamheden waren onder andere: water halen, cement mengen en stucen. Uiteraard alles met de hand.
Al gauw kwamen we erachter dat de zaken in Afrika anders gaan dan in Nederland. Zo gebeurde het dat het water opeens op was. Hierdoor kon er geen cement gemengd worden en werd stucen ook een probleem. Meerdere malen werd er gevraagd wanneer het water zou komen, het antwoord bleef simpel en kort: "Misschien vandaag". Om te voorkomen dat we de volgende dag op de bouwplaats zouden komen zonder dat we konden werken werd er een plan B bedacht. Een cultuuruitje en wat voor een: Graskop! Een gebied met heel veel mooie natuur en uitzichten. Onze eindbestemming was een soort picknickplaats waar sommigen een duik namen in het koude water. Na de duik een typische Afrikaanse braai en met een gevulde buik weer terug richting Emanyeveni. Gelukkig was ondertussen het water bijgevuld in de tank en konden we weer hard aan de slag. De rolstoelhelling werd grotendeels afgemaakt en het toiletgebouw is bijna klaar, cement mengen, stucen, vloer storten, de deelnemers doen het alsof ze niet anders gewend zijn.
Vanwege het onverwachte cultuuruitje werd besloten om op zaterdag te bouwen en zonder morren of klagen werd er gewerkt. De laatste twee dagen is er druk gewerkt aan het andere gebouw (het kantoorgedeelte). Ook hier moeten de deelnemers de muren stucen en de vloer storten. Op het moment van schrijven hebben we nog vijf bouwdagen te gaan, het is en blijft Afrika en de planning wordt dagelijks aangepast. Dat houdt het dan wel weer uitdagend. Gisteren hebben de deelnemers kennisgemaakt met een belangrijk onderdeel van de Zuid-Afrikaanse cultuur. We zijn met de groep naar een Afrikaanse kerkdienst geweest. Met veel zang en dans vierden we de zondag. Na de kerkdienst was er een programma met jongeren van de kerk en werd gesproken over hoe jongeren het beste om kunnen gaan met lastige drempels in het leven. ’s Middags was er ruimte voor ontspanning en eigen invulling van de dag. Er werd wat gerust of juist actief gesport.
De deelnemers zijn nu in groepen uit elkaar gegaan en slapen vannacht bij de lokale gemeenschap. Een unieke culturele ervaring. We hebben nog een mooi programma voor de boeg. Nog vijf bouwdagen, nog een aanbiddingsavond, een Nederlandse cultuuravond, een Zuid-Afrikaanse cultuuravond, we gaan op safari en we gaan het Apartheidmuseum bezoeken. Hoofdleider Thandi zal ongetwijfeld foto’s maken en deze delen. Namens de deelnemers en stafleden van SA115 krijgt u de hartelijke groeten vanuit Zuid-Afrika. Coen de Danschutter
P.S. Alle groetjes worden gelezen! De deelnemers vinden het fijn om van het thuisfront te horen!
