Nu we hier een paar dagen zijn, blijven we ons verwonderen over de immense gastvrijheid van dit land. Op de bouw wordt er flink gesjouwd.
Lieve thuisblijvers. In ons vorige bericht hebben jullie kunnen lezen dat we erg gastvrij zijn ontvangen en dat we inmiddels zijn gestart met de bouw. Naast de mensen hier in Myanmar zijn ook de muggen erg blij met ons. Gemiddeld genomen is iedereen al zo’n 87 keer gestoken. Inmiddels zijn we vandaag alweer met de 5e bouwdag bezig. Op de bouw hebben we al ongeveer 10.000 emmers zand, steen en beton verplaatst. Sommigen van ons zullen terug naar huis keren als emmerdraagexpert. Daarnaast zijn vandaag ook enkelen begonnen met het ontwikkelen van hun metselskills. Naast het bouwen blijven we ons maar verwonderen over de gastvrijheid, de nederigheid en de vriendelijkheid van de mensen hier. Ook de natuur en cultuur is erg mooi om te mogen ontdekken. Zaterdag kregen we na het bouwen een kleine rondleiding door het dorp waarbij we een mooie pagode hebben bezocht. Zondag stond uiteraard in het teken van naar de kerk gaan. Het is ons wel weer duidelijk geworden dat we komende week flink moeten oefenen met zingen. Zelfs de fantastische begeleiding van Aron kon daar niets aan veranderen. Ook werden we bij iemand thuis verwacht die voor de hele groep een heerlijke maaltijd had verzorgd. Omdat zijn familie zelf maar uit vijf man bestond, heeft hij een compleet nieuw servies aangeschaft om de hele groep toch van een bord te kunnen laten eten. Maandag zijn we begonnen met kinderwerk en ook zijn Rudolf (of is het spector?) Marrit, Max, Annemiek, Anne-Meike en Aron op huisbezoek geweest. Ook hier waren ze verbijsterd over de gastvrijheid die ze daar mochten ervaren. Zeker toen Annemiek aangaf dat ze de volgende dag jarig zou zijn en er plots allemaal cadeautjes tevoorschijn werden gehaald. De verjaardag van Annemiek is uiteraard ook hier in Myanmar gevierd. Waarschijnlijk is het de eerste keer geweest dat ze op haar verjaardag door negen mooie mannen werd wakker gezongen. Annemiek was niet de enige die jarig was. Ook een medewerker op de bouw was jarig en had de hele groep uitgenodigd om bij hem te komen lunchen. Ook hier werden we weer eens geconfronteerd met de gastvrijheid. Toevallig was het die dag (dinsdag 19 juli) ook een feestdag hier in Myanmar. Een combinatie van 4 en 5 mei. Zo was er om precies 10.37 een minuut stilte afgekondigd. De mensen waren inderdaad stil maar alle brommers (en dat zijn er nogal wat) zetten een minuut lang hun claxon aan. ‘s Middags hebben we nog even gebouwd en ‘s avonds zijn hier de groetjes van thuis voorgelezen. De 35 felicitaties zijn zeker aangekomen! Ook de raadsels werden uitvoerig besproken. Vandaag zit de bouwdag er ook weer op. We zijn iets eerder gestopt want we gaan zo een wandeling maken naar de weverij. Vanavond hebben we een avondprogramma en misschien dat er ook nog wel een spelletje Perudo wordt gespeeld. De sfeer zit er goed in en tegen alle verwachtingen in hebben we tot nog toe elke dag een lekker zonnetje aan de hemel staan. Wij gaan hier nog even nagenieten van de verse kokosnoten die ze net voor ons hebben geplukt en geopend. We hopen binnenkort weer eens iets van ons te laten horen. Veel liefs en groeten uit Myanmar, Bert en Theo
