BA119 | Keihard werken, keihard cricketten en keiharde muziek

Geplaatst op 2 aug 2019 - 17:03

Reporters Britt en Evelijn doen verslag van de laatste werkdag van de week in Nilphamari: donderdag 1 augustus. 

We werden heerlijk gewekt door Marius die met een gebroken stem zong: ‘Morning has broken’. Na een wederom vullend wit-brood-ontbijt vertrokken we naar de bouw o.l.v. Gideon en Bert, want bouwleider Marius had corvee en huisbezoek. O.l.v. Christian gingen Britt, Esther G., Sylvan, Jiska, Kirsten en Evelijn naar het ziekenhuis om daar aan de slag te gaan. Daarnaast lagen er ook nog wat zieken op bed… In het ziekenhuis werden bedden geschuurd, het verven zou later gebeuren (wat enige teleurstelling bij de deelnemers veroorzaakte). Op de bouw werd veel zand en steen geschept, beton gemaakt en een deel van de vloer gestort. De locals werkten verder aan de muren, omdat de steigers inmiddels te hoog zijn voor de deelnemers helaas. Het was weer een verhitte dag, dus veel rust, water drinken, kletsen, lachen en zingen moest ook gebeuren. De bouwdag sloot rond een uurtje of 15 vanwege het middagprogramma. Nadat het meeste zand afgeklopt was (iets met een klein zandgevechtje van Louise, Evelijn en Marius) begaven we ons naar het veld om daar cricket te leren! Alle kinderen die gerekend hadden op het kinderwerk kwamen kijken of meedoen. Niet iedereen had nog energie om het spel te leren en mee te doen, dus die genoten van de zon en de mensen om hen heen. Het duurde even voor we de regels van cricket doorhadden, gelukkig was er een coach die ons door het spel loodste. Het was een leuke middag! Na het sporten fristen we ons op voor het diner en het avondprogramma. Op de eerste verdieping van onze accommodatie was er deze avond namelijk een cultuuravond met acts van de werknemers van het lepra ziekenhuis en van ons! We gingen er naartoe met grote zin, want er was ons verteld dat er airco was boven. En we hadden ook wel zin in de cultuur hoor ;). We hoorden de soundtests tijdens het eten al en sommigen hadden, heel slim, oordopjes meegenomen. Na een aantal Bengaalse nummers was het tijd voor Christians goocheltrucs. Ook Rutger liet wat trucjes zien en Kayleigh zong een nummer, wat heel enthousiast door de band werd ondersteund, maaar wel in de verkeerde toonsoort. De Bengalen verrasten ons met prachtige dans en een bijzondere performance van het nummer Thriller… Halverwege de avond werden we verrast met een zakje chips en konden we er weer even tegenaan! Nadat een paar meiden uit onze groep een spetterend optreden van Nick en Simon deden en we o.l.v. Bert een paar opwekkingsnummertjes zongen, dachten we dat de avond voorbij was. Maar we werden nog verrast door een viertal dansoptredens van de dochters van de werknemers. Heel leuk, maar we wilden ook graag naar bed. Het allerlaatste optreden was van een zeer soepele jongen, maar zijn act liep niet helemaal soepel doordat de muziek en stroom steeds uitviel. Tijd voor de dankwoordjes dus en tijd om ons bedje op te zoeken. Vanuit het verhitte Bangladesh: groetjessss Britt en Evelijn 
 

De bouwprojecten van World Servants bieden jongeren de kans om mee te bouwen aan verandering. Hun inzet tijdens een werkvakantie laat praktisch zien wat de kracht van dienen is. Door samen met een lokale gemeenschap te werken aan een ontwikkelingsproject van een lokale ontwikkelingsorganisatie, veranderen niet alleen de levensomstandigheden voor de hele gemeenschap, maar veranderen ook de jongeren zelf.

In veel Nederlandse kerken is een World Servants-project onderdeel van het jongerenwerk van de kerk. Diaconaat en jeugdwerk lopen zo naadloos in elkaar over en een hele gemeente komt in beweging rond het project. Werkvakanties hebben daardoor een blijvende impact, zowel in Afrika, Azië of Latijns-Amerika als in Nederland.