De bouw ligt in een winterstop, entertainment en creativiteit worden op de proef gesteld en Minion's hebben de bouwplaats overgenomen...
Even een update vanuit het mooie Bolivia. Sinds gisteren zijn de deelnemers veranderd in Minions door de poncho’s. We waren door het prachtige weer in het weekend even vergeten dat het eigenlijk winter is in Bolivia en die kent dus schijnbaar veel regen :(. Gisteren is de regen begonnen maar we konden gelukkig nog een anderhalf uur bouwen waardoor er toch drie rijen stenen bij gekomen zijn! Voor de rest konden we genieten van mooie danskunsten van dorpelingen die aan het oefenen waren voor de nationale feestdag in augustus. Ook hebben Lori, Jannie en Else hebben gisteren een prachtig Life skills programma gedraaid op de secondaire school. Ze hebben het verhaal van de stippen en sterren verteld waar de jongeren veel waarde uit haalden omdat ze hoorden dat ze waardevol zijn in Gods ogen, iedereen mag er zijn of je nu in Nederland of Bolivia woont, veel of weinig geld hebt, iedereen is hetzelfde! Naast het verhaal hebben we mooie armbandjes met ze gemaakt waar zelfs de jongens van begonnen te stralen :). In de avond stond een spel op het programma die heel Nederland kent, een spel waar kennis macht is, waar verbondjes gesloten worden en leugens zijn toegestaan. Een spel waar iedereen hun best doet om alle opdrachten zo goed mogelijk uit te voeren, nou ja doet iedereen hun best? Twee van de groep zorgen voor verwarring, onduidelijkheid en dat de opdrachten verkeerd uitgevoerd werden. Iedereen ging op zoek naar het antwoord op die ene bekende vraag, “Wie Is De Lama!”. De twee opdrachten werden fanatiek door de groep uitgevoerd maar de lama’s zorgden er uiteindelijk toch voor dat de opdrachten niet slaagden. Binnenkort volgt de test en executie, dus het antwoord op die ene vraag volgt later. Vanochtend werden we wakker van de regen, heel veel regen, ontbijten op ons vaste stekkie kon niet dus we hebben een huisje omgebouwd tot leefruimte. Ons schattige beekje is veranderd in een woeste rivier die zowel onze stenen brug als de nieuwe houten brug volledig heeft opgeslokt. Stenen van honderden kilo’s zijn meters verplaatst door de woeste stroming. Dus ja, wij zitten opgesloten op ons luxe resort, die er sinds vandaag een zwembad bij gekregen heeft. De rivier is te woest om het terrein te verlaten dus we moeten het nu met elkaar doen... de eerste onschuldige deelnemers zijn gesneuveld tijdens een leuk potje weerwolven, anderen zijn maar begonnen met de complimentenboekjes, het geven van Fryske les aan Bolivianen en zijn er mooie plannen gemaakt voor het extra verschil project van de wilde ganzen. De bouw heeft een winterstop, maar gelukkig zijn er, door de onhandigheid van deelnemers en staf, genoeg reparatie werkzaamheden uit te voeren op het resort. Deurkrukken die spontaan breken, lampen die door een dirigent gemold worden en het waterfilter die bruin water geeft, ach ja “alles is Cultuur” zegt Henry dan maar weer. Zolang Maaike nog straalt maken de kapotte lampen weinig uit.
Of we de kliniek afkrijgen is nog maar de vraag, de regen komt nog steeds met bakken uit de lucht dus bouwen zit er voorlopig niet in. De planning is nog steeds dat we volgende week weer naar huis gaan, maar dit is even afhankelijk van de hoeveelheid helikopters die door de ouders beschikbaar gesteld worden. Zouden de ouders even via een groetje kunnen laten weten of hun helikopter ons kan ophalen? We zijn met 30 man...
Dit was ons verhaal, de sfeer is nog steeds goed en na de regen komt als het goed is de zon, alleen of dit ook in Bolivia het geval is??
Groetjes van een verveelde tekstschrijver
P.S.: voor de mensen die zich nu zorgen maken, niet nodig. We hebben een kabelbaan hoog boven de rivier en de weg naar het vliegveld is stevig en ligt hoog en droog. We zijn veilig. Het bouwen ligt wel echt stil, maar dat is even niet anders. De verwachting is dat het morgen weer droog is dus dan hopen we weer verder te kunnen bouwen, we zullen het zien :)
