Never a dull moment in Muanda. Lees en kijk maar mee met de gebeurtenissen de afgelopen dagen:
Vrijdag
De laatste werkdag van deze week! In de ochtend ging de gehele groep verder met de school. Inmiddels zijn de lokalen al een heel stuk gevuld, maar het is nog niet helemaal vol! Met behulp van de Congolese kinderen werd er een lange en sterke slinger gevormd en konden we makkelijk de emmertjes in de lokalen leeggooien. Na een stevige en lekkere lunch ging het ene deel van de groep verder met het verven van het kantoortje, en een ander groepje ging verder met het hoge onkruid weg halen bij de boerderij. Simon vertelde ons dat het vorig jaar helemaal kaal was, en nu stond het ruim tot onze bovenbenen. Hoog dus!
Eind van de middag ging het tweede deel van de groep naar de Engelse les. Mooi om te zien hoe alleen al onze komst voor hen een reden was om blij te zijn.
’s Avonds hadden we een avondje voor onszelf. Er werden haren ingevlochten, er werd gelezen, muziek geluisterd en een spelletje gespeeld!
Zaterdag
Ja, het is officieel weekend! Maar, helaas….. er was geen tijd om uit te slapen. Om zes uur ging de wekker. De wekker ging gelukkig wel met een goede reden! We zouden een tocht gaan maken door de mangroves van de Congorivier. Na het ontbijt en het goedemorgen gesprek vertrokken we met z’n allen naar de Mangroves. Met ongeveer 12 personen in een busje… lekker knus en gezellig ;-). Het was een half uurtje rijden naar Banana, een wijk van Muanda. Bij aankomst werden we in twee groepen verdeeld en werden we verzocht om de bootjes in te gaan. Na dat iedereen zijn plekje in het bootje had gevonden vertrokken we. Tijdens het varen kwamen we op een gegeven moment terecht bij de mangroves. Maar, wat zijn Mangroves eigenlijk? Het zijn grote bomen, waarvan het overgrote deel van de wortels boven en in het water hangt.
Tijdens het varen over de Congo-rivier kwamen we van alles tegen. Ook hebben we verschillende soorten dieren gezien zoals apen, en verschillende soorten roofvogels. Na bijna twee uur varen kwamen we aan bij een klein dorpje in de mangroves. Een bewoond dorpje, genaamd: Kimuabi. De ondergrond van het dorpje bestond uit schelpen van gepelde oesters. In de loop der eeuwen zijn er zoveel oesters gepeld, dat men er de ondergrond van heeft gemaakt. Erg indrukwekkend om te zien. Op het eilandje waren huisjes, een kerk en een klein schooltje. Een schooltje van misschien vier bij drie meter. Schoolbanken van bamboe, en een krijtbord! Ook de kerk was een bezienswaardigheid. Ook hier waren de banken van bamboe gemaakt.
Na dat we daar door de lokale bevolking een lekkere lunch gekregen hadden; rijst, vis, verse rivierkreeftjes en een sausje gingen we verder varen. Aangekomen bij een volgend eiland genaamd: Nteva, bezochten we een ziekenhuisje. Een van de plekken waar ik, en velen met mij – denk ik - realiseerde hoe goed we het eigenlijk hebben in Nederland. Een voorbeeld: Een uitslaapkamer met zes bedden, slechts twee daarvan hadden een matras en een klamboe. Gaten in het plafond, oude bedden, een stenen vloer en iemand die in het ziekenhuis wordt opgenomen, moet zelf een laken mee nemen
Erg indrukwekkend, maar ook heftig om te zien. Dat men alleen maar dit heeft.
Nadat we het ziekenhuisje bezocht hadden was het tijd om naar huis te gaan, en voeren we terug naar het startpunt van onze tocht. Rond kwart over vijf waren we thuis.
Zondag
Ook vandaag ging de wekker weer om zes uur. We werden namelijk verzocht om half acht richting de kerk te vertrekken. Daarom werd het goedemorgen gesprek verzet naar de middag en werd dat een goedemiddag gesprek.
De kerkdienst was erg indrukwekkend, om acht uur waren we daar. Er werd veel gezongen, hard gezongen. Soms wel een beetje oorverdovend, maar het was een hele mooie en waardevolle gebeurtenis om mee te maken. Het was een Franstalige dienst, voor vele niet te verstaan maar op sommige momenten was daar Jozien, die zo nu en dan even vertelde waar het over ging. De thema van de preek was; ‘De roeping van de Christen’.
Hoe dragen wij uit dat we Christen zijn? Hoe laten we merken dat we in God geloven? De dienst duurde in totaal twee uur en een kwartier. Een lange zit. Maar wel een hele waardevolle zit. Ook werden we welkom geheten door de dominee, en werd er voor ons gezongen.
Vanmiddag hebben we een wandeling gemaakt door Muanda, en zijn we langs de huizen gegaan van een aantal boyscouts. Daarna was het tijd voor een prayermeeting met de kinderen van het weeshuis. De gelijkenis van de talenten werd verteld, en uitgebeeld. Een fijne en mooie bijeenkomst die afgesloten werd met een aantal woorden van dominee Nkudulu.
Vanavond is er tijd voor ons zelf. Kunnen we ons opladen voor morgen, een nieuwe bouw-week! Een nieuwe week vol kinderwerk!
Jojowee!
Debora
