De groep is in de afrondende fase beland. Tijd om afscheid te nemen. Een verslag van de laatste dagen in Gbangu.
Maandag
Na een bijzonder en indrukwekkend weekend werden we maandag gewekt met een lang zal ze leven voor Laila. Met deze Sweet 16 begon iedereen zijn dag goed gemutst. Naast het bouwwerk, kinderwerk en huisbezoeken, stond vanochtend ook lesobservatie op het programma. Omdat dat alles vroeg begon en er daardoor niet veel mensen overbleven, werden de GMG’s voor een keertje overgeslagen. Terwijl de harde werkers begonnen met het afronden van de school, werden de lessen Social studies, Engels en Wiskunde bijgewoond en sommigen gaven zelfs zelf les. Na de koffiepauze werd de bouwplaats alweer voller, hoewel het werk aan het opraken was. Er werden spijkers voor het dak gemaakt, luiken in de kozijnen gezet en de laatste dingen gezaagd en geverfd.
De middag begon met een heerlijke cakelunch in een versierde eetzaal. De rest van de bouwmiddag werd gevuld met het storten van het eerste deel van de veranda. Eerder dan normaal namen we een snelle douche, omdat de trommelaars er aan kwamen. Na tweemaal uitstel waren de trommelaars er dan eindelijk, zodat we met de Gbanguanen konden gaan dansen. De trommelaars liepen dansend in een rondje. Zowel de bevolking als de groep stonden er dansend omheen. Het duurde niet lang totdat ook een deel van onze groep in het midden stond. Later vielen onze solo’s goed in de smaak bij de toeschouwers. Intussen waren de mensen die bij de locals gingen logeren hun tassen aan het pakken. Tijdens het avondeten, rijst en saus, werden ze opgehaald en naar twee verschillende locaties in het dorp gebracht. Hoewel groep 1 in het paleis van de chief logeerde, had groep 2 het een stuk luxer in het huis van de woordvoerder van de chief. Terwijl de logés druk bezig waren met het bakken van oer-Hollandse pannenkoeken voor de gezinnen, vertelde Wim in het thuiskamp over z’n aankomende tijd in Roemenië. Daarnaast was er op de veranda achter de school een souvenirsmarktje opgezet door een paar lokale onderneemsters. Dit werd zeer gewaardeerd door de groep. Na Wims verhaal werd er omgekeerd verstoppertje gespeeld. Op de logés na dan, die zaten tot ’s avonds laat pannenkoeken te bakken.
Dinsdag
Ook vandaag werden we wakker met ‘lang zal hij leven’. Ditmaal voor Renso. Tijdens het ontbijt kwamen de logés moe maar vol verhalen terug. Tijd voor het vertellen van de ervaringen zat er echter niet in, want de groetjes van thuis werden voorgelezen. Onder leiding van bouwleider Bas werd het storten van de veranda vervolgd. Hier waren we de hele ochtend mee zoet. Onder het genot van brood en opnieuw heerlijke cake, kregen we te horen dat we op de terugweg een binnenlandse vlucht zouden nemen van Tamale naar Accra, waardoor we een dag langer in Gbangu zouden kunnen blijven met donderdag dan waarschijnlijk als laatste bouwdag. Hier waren we natuurlijk erg blij mee. Opgewekt liepen we de bouwplaats weer op, klaar voor het tweede deel van de bouwdag. Al snel werd duidelijk dat de school al bijna af was: waar we vorige week handen tekort kwamen, hadden we nu moeite om genoeg taken te vinden. Maar uiteindelijk had natuurlijk iedereen wel iets te doen. Terwijl de laatste luiken in hun kozijnen werden gezet en enkelen de Ghanese bouwvakkers mochten helpen met het stuken van de muren, was het grootste deel bezig met het opruimen van de bouwplaats. Vanaf 16.00u liep de bouwplaats leeg. Alleen de echte strijders bleven om gruis te scheppen.
Het avondeten bestond dit keer niet uit rijst met saus, maar uit spaghetti en saus (en ketchup toen de saus op was 😉). Hopelijk fijn voor het groeiend aantal mensen met buikperikelen. Anne-Marie deed het avondprogramma met een inspirerend verhaal. De rest van de avond hadden we vrij. Alle tijd om nog even over het verhaal na te denken. Veel mensen gingen echter vroeg slapen vanwege vermoeidheid.
Woensdag
Ook vandaag werden we weer om 6.30u wakker gemaakt. Nu weer op de normale manier. Niet om daarna de bouwplaats op te gaan, maar voor één groot kinderfeest. De ongeveer 200 kinderen speelden in twee uur tijd zes verschillende spellen. Van zaklopen tot Hollandse leeuwen en van skippyballen tot spijkerpoepen. De klapper op de vuurpijl was het bellenblazen aan het eind. Joelend sprongen de kinderen om ons heen om de belletjes uit de lucht te halen. Nog leuker werd het voor de kinderen toen ze zelf mochten blazen. Na een ijsje (!) en even later heerlijke pannenkoeken als lunch, moesten we snel onze nette kleding aan doen voor de overdrachtsceremonie. Toen we allemaal strak in pak weer aan tafel zaten, oefenden we nog een paar keer ons liedje ‘Amazing grace’. Stipt om 14.00u zaten we in de veel te kleine schoolbankjes in de schaduw gepropt. We konden lang wachten, want alle uitgenodigde hooggeplaatste gasten kwamen op z’n Ghanees 1 ½ uur te laat. Toen we geen rug en billen meer over hadden, kon de toch wel mooie ceremonie beginnen. Naast ons liedje werden er meerdere speeches in verschillende talen gehouden. Spetterende afsluiting: de bevolking van Gbangu is zo blij met wat wij hebben gedaan, dat ze Wim en Anne-Marie tot subchief hebben benoemd. Marissa en Damy zijn hun assistenten. Met vrolijke doeken en een dansje werden de vier officieel ingewijd in hun nieuwe rol.
Na deze feestelijke gebeurtenis konden we naar de school toe lopen om deze symbolisch te overhandigen aan de gemeenschap middels het doorknippen van een lint met onze werkhandschoenen. Die bijzondere taak werd vervuld door Anne-Marie, de Ghanese minister van Onderwijs en de loco-burgemeester. Toen de ceremonie helemaal was afgelopen, werd er nog even met de kinderen gespeeld. Tegelijkertijd werd de inmiddels afgeleverde bestelde Ghanese kleding gepast. Na meerdere groepsfoto’s voor ons afgekluste gebouw gemaakt te hebben en gezocht te hebben naar de verloren telefoon van Anne-Marie, die gelukkig helemaal miet verloren bleek te zijn, schoven we aan voor ons laatste avondmaal in Gbangu. ’s Middags was namelijk bekendgemaakt dat de binnenlandse vlucht niet ging lukken en we donderdag alsnog met de bus naar Accra rijden.
Na het eten, rijst, salade en kip, begonnen we zo snel mogelijk aan de bonte avond. De zeven spetterende acts maakten deze avond tot een mooie avond om nooit te vergeten. Daarna werden één voor één de klamboes dichtgeritst en genoten we van onze laatste nacht in Gbangu…
Donderdag
We zitten nu in de bus onderweg naar Accra. We doen de rit namelijk in één keer. Daar zullen we rond middernacht aankomen in ons hotel .
Tot nu toe gaat alles voorspoedig. Buiten wat kleine ongemakken zijn we gezond en voelen we ons prima.
Tot zondag!
Lauri en Simon
