We hebben vannacht niet in Dimia geslapen, maar in een dorp in de buurt, Langbinsi, omdat de weg bij het dorp erg slecht is door alle regen en we vandaag niet vast wilden komen te zitten in Dimia. Het hoe en waarom wordt zo duidelijk
Het is alweer een tijd geleden dat jullie, familie en vrienden, een update van ons hebben gekregen. We hebben het in de tussenliggende tijd erg goed gehad!
Vorige week zijn we druk bezig geweest op de bouw! We hebben het metselen afgemaakt, dakspanten geverfd, kozijnen voor deuren en ramen geplaatst en samen met de locale bouwvakkers het dak op het tweetal woningen gekregen! De bouw is dus erg voorspoedig verlopen.
Ook het kinderwerk was een waar feestje! Iedere dag weer waren er ongeveer 100 kinderen die kwamen knutselen, spelletjes spelen en knuffelen. We hebben mooie verhalen kunnen vertellen en heel veel liedjes gezongen, van 'chi chi wa' tot 'zakdoekje leggen'.
Ook hebben we afgelopen week het 'life skills project' kunnen doen met de tieners uit het dorp. Het was wat zoeken naar de juiste doelgroep icm de onderwerpen, maar dit is goed gelukt en het was erg waardevol. Storytelling was ook leuk, dit hebben we gedaan in het dorp waar we afgelopen nacht hebben geslapen. Echter wat maar een paar uur had moeten duren, duurde uiteindelijk de hele dag, Steven en Wouter gingen geld wisselen en brood kopen. Geen brood te vinden in de hele omtrek! Als klap op de vuurpijl reden ze nog een geit aan onderweg terug naar de storytellers...
Maar goed, de storytellers werden gedurende de avonturen van Steven en Wouter goed verzorgd, ook de groep die de kliniek in het dorp ging bekijken sloot later bij ze aan en samen hebben ze het erg gezellig gehad tijdens het lange wachten.
Afgelopen zaterdag hebben we eerst uitgeslapen. Na het ontbijt en het vertrek van een klein groepje, begon het echt heel hard te regenen. Kortom er zijn veel boeken gelezen en er is lekker uitgerust. Nadat het groepje met Steven terug was (de jeep hebben ze onderweg nog even uit moeten graven dus de deelnemers zaten tot aan hun oren onder de modder omdat de weg zo slecht was) zijn we het kinderfeest gaan vieren, de regen was inmiddels opgehouden. Het feest was heel erg leuk, er zijn veel foto's gemaakt, bellen geblazen en spelletjes gedaan. De deelnemers en kinderen uit het dorp hebben erg genoten!
Zondag zijn we de dag gestart met het pakken van de tassen. Daarna hebben we alle families in het dorp bezocht met de hele groep en hebben we pannenkoeken en kleine cadeaus uitgedeeld. Dit was erg bijzonder. In de middag was de overdracht, het begon op z'n Afrikaans: een uur te laat en erg traag. Halverwege kwam er ineens een verrassing, de oudsten en chief in het dorp hadden besloten Wouter en Lianne chief te maken! Menno en Janine werden aangewezen als hun helpers en allemaal hebben ze tijdens een hele leuke en bijzondere ceremonie formeel hun nieuwe functie aanvaard. Dit was echt heel speciaal!
Na de overdracht hebben we alle bouwvakkers, de koks, Steven en de eigenaar van de compound nog uitgebreid bedankt en cadeaus gegeven.
Inmiddels arriveerde de bus (hoe het gelukt is over de slechte weg weten we niet maar hij was er) en hebben we die snel ingeladen om afscheid van Dimia te kunnen nemen. Dit was best wel even pittig, een enkele traan is dan ook gelaten, zowel van de deelnemer als van de local. Het is fijn te weten dat we zo'n goede tijd hebben gehad in Dimia, dus een afscheid doet dan zeer.
Na het afscheid zijn we door de buschauffeur heel vakkundig over de slechte weg naar de school in Langbinsi gereden, complimenten aan de chauffeur.
Nu is het dus alweer maandag, we hebben lekker geslapen (wel heel veel regen en onweer gehoord) en we zitten inmiddels in de bus onderweg naar Mole national park, we gaan op safari!
Tot zover de update, tot vrijdag ochtend vroeg op Schiphol! Groetjes GH217!
Inmiddels zijn de eerder toegezegde foto's binnengekomen, ze staan boven het bericht (klik om te vergroten)
