Weekend! Hoog tijd voor een nieuwe update uit Nalerigu.
Daar zijn we weer! We zijn inmiddels al ruim een week van huis en het bevalt goed. We moeten er eerlijk gezegd niet aan denken om weer in Nederland aan de slag te gaan. Gelukkig hebben we nog even!
Maar waar waren we gebleven? Oh ja, de donderdag! Iris (T.) had deze dag de dagleiding en dit keer hadden we ’s ochtends heerlijke vleespasteitjes bij het ontbijt. Omdat hier in Ghana niets zomaar wordt weggegooid (en terecht!) hebben Monica en Debra de restjes opgebakken, zodat we bij de koffie en thee koekjes hadden. Het was een prima dag op de bouw, maar het ‘straks’ van de Ghanezen heeft een andere betekenis dan het ‘straks’ van de Nederlanders. Zo wachtten we al een tijdje op stenen om beton te kunnen maken en iedere keer kregen we te horen: ‘Straks komen de stenen!’ Maar goed, tijdens de koffie en thee hadden we daarom mooi de tijd om de groetjes voor te lezen en de ramen zijn inmiddels in het gebouw gehangen, dus vermaken doen we ons wel.
Voor het klaarmaken van het avondeten waren dit keer Jasper (D.) en Hugo aan de beurt: op het menu stonden lekkere patatjes gemaakt van yam met wat stukjes koe en na het avondeten mochten we van Iris (T.) eindelijk onze interne post open maken! Wat zijn die lieve briefjes ontzettend leuk om te mogen ontvangen en te lezen. Gelukkig blijven onze postvakjes nog even hangen en kunnen we elkaar de komende dagen nog geregeld een hart onder de riem steken, want hé: we hebben het hier leuk, maar pittig is het ook zeker wel. We zijn hier per slot van rekening niet om vakantie te vieren.
Na het lezen van onze post, konden we ons opmaken voor de avondschool! De leraren van de lokale school voor wie we bouwen wilden ons graag van een lesje Twi voorzien. We maakten er een heuse wedstrijd van. Eerst leerden we wat belangrijke woorden en zinnetjes, maar vervolgens moesten we voor de gehele groep en de jury onze gesprekstechnieken laten zien. De leraren konden af en toe hun lach niet onderdrukken, maar gaven gelukkig uiteindelijk wel aan dat we het heel erg goed hadden gedaan. (Zal vast beleefdheid zijn geweest...) Ze staken kort de koppen bij elkaar en besloten: Tjebbe, Wouter, Iris en Laurien zijn de taal Twi oppermachtig en daar hoort natuurlijk een prijs bij! De leider van het winnende groepje, Daphne dus, mocht een roze glittereenhoorn 24 uur lang op haar muskietentent plaatsen. De jaloezie van de rest van de leiders was voelbaar. Om die reden besloten we dan ook maar snel ons mandje in te duiken. De volgende dag zou een zware bouwdag worden.
En dat werd het, al was het maar omdat Jan, die vrijdag de dagleiding had, volgens velen een ietwat hardere manier van wakker maken had. Lauranne vroeg ’s middags dan ook voorzichtig of Jan ons voortaan wat zachter wakker zou kunnen maken. We vroegen ons hardop af of Cees, onze militair, zaterdag wat zachtaardiger zou zijn. Vol twijfel begonnen we aan ons ontbijt…Gelukkig bleek bouwleider Lucas goed en slecht nieuws te hebben: er waren stenen! Goed nieuws omdat we nu eindelijk verder konden en slecht nieuws, omdat het nog steeds 40 graden blijft en het beton maken simpelweg zwaar te noemen is. Iedereen begaf zich snel (voor Ghanese begrippen snel, want soms gedragen we ons echt als slakken) richting de bouwplaats. Na een klein uurtje vertrokken Sterre, Lucas, Jan, Iris (T.) en Daphne met een leraar richting het stadje. Ze wilden graag de lokale ambachten zien en kregen dan ook een rondleiding. De kleermaker werd bezocht, maar ook konden ze zien hoe meel en rijst wordt verwerkt. Daarbij leek het Lucas een goed idee om zijn baard te laten trimmen bij de ‘2Pac Barber Shop’. Lucas mag zich nog steeds schuldig voelen om dit idee, want pas ruim een uur later verlieten ze de kapper. Maar goed, klagen doen we niet! Bovendien had de kapper een airco hangen. Wel stilhouden alsjeblieft, want aan de rest van groep is dat niet verteld en dat zou weleens voor jaloerse reacties kunnen zorgen.
Na de lunch is er weer flink verder gebouwd, maar Tjebbe, Jasper (W.), Stijn, Hugo, Iris en Laurien gingen met de lokale kinderen speelgoed maken van afvalmateriaal. Een Ghanees jongetje deed voor hoe je een auto in elkaar moest zetten van blikjes en onze deelnemers werden dan ook uitgelachen toen zij aan deze klus begonnen. Gelukkig zijn de Ghanese kinderen erg behulpzaam en hadden we toch een aantal mooie autootjes als resultaat. Terwijl Lauranne en Sterre in de keuken bezig waren, stond Glenn vrolijk ‘Spetter, Pieter, Pater’ tijdens het douchen te zingen. Samen met Monica en Debra kookten de meiden smaakvolle rijst met een eitje erbij. We hadden zelfs een toetje: sinaasappels! Jan maakte het feest helemaal compleet door ons te vertellen dat we vanavond om 22.30 uur naar bed mochten in plaats van om 22.00 uur. Omdat het vrijdag is! Jan maakte het drastisch wakker maken van in de ochtend hiermee volop goed. Terwijl Lucas en Daphne bij Stephen in de auto stapten om in Gbangu iets af te geven, is Collin met zijn groepje naar het stadje vertrokken om voor eenieder wat kouds te drinken te halen. En terwijl dat allemaal plaatshad, kwamen de lokale kleermakers ons opmeten. Niet om te checken of we hier onze buikjes wel genoeg rond eten. Nee, omdat we mooie stoffen mochten uitzoeken en kleding mochten laten maken! Voor het avondeten konden we al een stofje uitkiezen, nu konden we doorgeven wat we precies wilden hebben. Sten ging voor een onderbroek, maar de rest vroeg zich hardop af of dat niet ging schuren met die stugge stof. We zijn erg benieuwd wat het uiteindelijk is geworden. De dames hopen stiekem dat de jurken en rokken voor de kerkdienst van aanstaande zondag al binnen zijn. Na het opdrinken van de koude cola of fanta doken we ons bed in, wetende dat het een goede nacht zou worden. Van de leiding mogen we morgen een uurtje langer blijven liggen!
Deze morgen was het dus zo ver: Cees had dagleiding en hij zou ons wekken. Complimenten voor Cees, want met het horen van zijn stem had iedereen weer zin in deze nieuwe dag. En je zou denken dat het op zaterdag weekend is en gedeeltelijk klopt dat ook, maar op zijn Ghanees is er iets geschoven in de planning. We zullen nu zondag en dinsdag weekend vieren. Vandaag hebben we een halve bouwdag. Op dit moment gaan de dakspanten erop en dat betekent dus dat we het hoogste punt van het gebouw bereiken! Da’s wel een feestje waard, maar dat feestje stellen we nog heel even uit. Op dit moment zijn Kiki, Manal, Sterre en Iris (T.) in ieder geval op pad om meer te weten te komen over de lokale kunstvormen.
Verder willen we jullie heel graag nog wat meer vertellen over het leven hier. Omdat wij in een woonhuis verblijven, zitten we tussen de andere inwoners en daarmee dus tussen de andere hutjes. Dat betekent ook dat we worden omringd door geiten, ezels, varkens en allerlei soorten kippen. Inmiddels hebben we ook twee ‘wc’s’ ietwat dichterbij. Dit zijn de wc’s zoals we die van de plaatjes kennen, namelijk met een rieten omheining. Daarnaast vinden we het ook leuk om te vertellen dat we iedere ochtend met ons eigen groepje een ‘Goedemorgen-gesprek’ hebben. We checken even hoe het met iedereen gaat en bespreken dan een belangrijk thema. Het zijn waardevolle gesprekken waar we rijker van worden.
Dan nog als laatste: ons water was vanmorgen op! We zouden u bijna ongerust maken. We zagen de bezorgde berichtjes al binnenkomen met vragen als: ‘Het is 40 graden! En nu dan?’. Gelukkig wordt op dit moment onze tank aangevuld. Geen zorgen, dus. We drinken echt genoeg.
Slapen wordt in de kamer van Olivier, Andy, Glenn, Jasper (D.), Julian en Hugo zo nu en dan wat minder gedaan. Cees heeft ze dan ook beloofd ze de volgende keer om 04.00 of 05.00 uur eruit te halen om lekker te bootcampen. Jan koos vannacht voor de zachtere aanpak en de heren zijn gisteren heerlijk in slaap gesukkeld terwijl de grote baas een liefdevol verhaaltje (David en Goliath uit de kinderbijbel) vertelde. Nu is ons duidelijk waarom de heren zo goedgehumeurd zijn.
Het allerallerlaatste…jullie denken vast waar deze titel nu vandaan komt. Noueee, de compound is af en toe net een grote puberkamer. Het is soms een ware puinhoop en ook de meeste kamers kunnen wel een opruim- en een schoonmaakbeurt gebruiken. Moeders, u wordt gemist!
