Weer veel mooie momenten beleefd!
Het kinderwerk is inmiddels echt van start gegaan. De eerste dag begon wat stroef omdat planning en uitvoeren hier niet altijd synchroon lopen. De 2e dag was iedereen aan elkaar gewend en was het echt een super mooie ochtend. We hebben elkaars namen geleerd, samen gezongen en er werd een bijbelverhaal verteld over de verloren zoon. De locatie van het kinderwerk is een soort openlucht kerk, een mooi decor om het verhaal ook uit te beelden. Vervolgens werden er kleurplaten, voetballen en springtouwen uitgedeeld. Sommigen van deze kinderen lopen normaal gesproken in gescheurde kleertjes rond op onze bouwplaats, rijden mee in onze kruiwagens of staan gewoon op een afstandje te kijken en glimlachen als je ze aankijkt. Nu hadden ze een ontspannen ochtend waar ze naar een bijbelverhaal konden luisteren, waar ze kind mochten zijn en waar er oprecht aandacht voor ze was. Super mooi om dan die blije hoofdjes te zien!
Afgelopen maandag was het op ongeveer 300 meter naast de bouwplaats plotseling erg druk. We vroegen een van de locals wat er aan de hand was. Het bleek dat de president van Ghana op bezoek kwam bij de chief van Saboba. Dat moesten wij natuurlijk ook zien. Wat een hoeveelheid aan auto's! Het leek wel of het complete wagenpark van Accra uitgerukt was om de president te beveiligen. Ook aan uniformen geen gebrek. Politie, militairen, beveiligers, douane, werkelijk elk uniform wat je maar kan bedenken liep op en rond de binnenplaats waar de president een speech hield. We stonden op zo'n anderhalve meter afstand toen de president klaar was en hij met z'n kolonne langsreed. Het was een leuk extraatje aan het einde van de bouw dag.
Ps. Veel van de locals zijn niet echt fan van de president omdat ze vinden dat hij hun aan hun lot overlaat.
Woensdagmorgen kregen we de kans om mee te kijken bij een operatie in het ziekenhuis van AG care. Voor een aantal van ons een unieke kans om te kijken hoe dat er hier aan toe gaat. We begonnen op de eerste hulp post waar bij meerdere mensen de verbandjes werden verwisseld en de wonden werden beoordeeld. Vervolgens kwam er een man binnen die de dag ervoor betrokken was geweest bij een motorongeluk. Boven zijn oog had hij een flinke snee en hij had zichtbaar veel pijn. Toch gaan ze op zo'n moment niet echt zachtzinnig met de patiënt om. Het lijkt wel of ze denken, het moet gerepareerd worden dus even doorbijten. Wat een hoge pijngrens hebben de mensen hier! Nadat iedereen verbonden was kon 2 kamers verder de operatie van start gaan op. Als ware verpleegkundigen kregen we crocs en een blauw plak, die ergens in een mand in de omkleedruimte lagen. De man die geopereerd moest worden was een oudere man waarvan de grote teen eerder al geamputeerd was en waarvan de kleine teen begon af te sterven. Om verdere problemen te voorkomen was er besloten om zijn linkerbeen, net onder de knie te amputeren. Dokter Jane, de Amerikaanse zuster van half de 70 had de leiding over deze operatie. Wat een bijzondere vrouw is dat! Dat iemand met zwaar verouderde apparatuur en moeilijk te hanteren hygiëne zo gepassioneerd haar werk staat te doen en ondertussen de Ghanese dokters probeert op te leiden is erg indrukwekkend om te zien. Vrouwen zoals dokter Jane maken de wereld voor mensen op een locatie als hier echt een stukje beter! Tijdens het ontsmetten van het been, bad dokter Jane hardop om Gods leiding en bescherming tijdens de operatie. Daarna begon het snijwerk. Vol verbazing, verwondering en interesse volgden we de operatie op de voet (of klinkt dit nu dubbelzinnig). Na anderhalf uur was het onderbeen geamputeerd en werd het been vakkundig dicht genaaid. Waarschijnlijk waren we zojuist getuige geweest van een operatie zoals die tijdens de 2e wereldoorlog uitgevoerd zou kunnen zijn. Doekjes die in een soort perculator gestoomd worden, later uitgewassen en weer opnieuw gestoomd worden. Groene lappen stof in plaats van steriel verpakte blauwe doeken, gereedschapkarretjes die hier en daar al roestplekken beginnen te vormen. Al met al een super mooie ervaring maar ook weer een bewustwording van de medische noodzaak van dit project!
Ondertussen gaat de bouw ook super hard en lopen we voor op schema. De zelf gemaakte kozijnen zijn al geplaatst en de voorbereidingen voor het pleisterwerk zijn in volle gang.
Bedankt weer voor alle berichten en tot de volgende update vanuit Saboba!
