Super zondag en laatste bouwdag.
Zondagochtend waren we uitgenodigd in de next generations church. Dit is dezelfde kerk als waar we het kinderwerk doen. Eigenlijk kan je het gebouw geen kerk noemen. In 2006 zijn ze hier begonnen met een paar zinken golfplaten op een paar palen. Hier zitten we nu nog steeds onder met als enige verschil dat de buitenmuren van wat ooit een gebouw moet worden er nu staan.
Tijdens de openingsworship valt zo nu en dan de stroom uit waardoor de lead zangeres er nog een tandje bijzet. Wat klinkt het toch weer geweldig! Een van de kerkgangers is een man die afgelopen week ook in de andere kerk aanwezig was. Tijdens de sleep-over was hij een van de gastgezinnen. Hij vertelde het groepje dat bij hem sliep, dat hij erg geraakt was door de preek van Bart en dat hij graag nog een keer zou willen komen luisteren. Na de dienst hadden Izak en Bart een mooi gesprek en kon Bart hem het evangelie uitleggen zoals hij dat nog nooit gehoord had. Erg mooi om Gods werk van zo dicht bij mee te maken!
's Middags stond een fietstour op de planning. Van de locals werden de 'beste' fietsen uitgezocht. Van de twaalf fietsen zouden we in Nederland vier goede kunnen maken.. Gelukkig hadden de meeste fietsen of een achterrem of een voorrem en lucht in de banden. De zadels waren niet voor het comfort maar zeker wel functioneel. De fietstour leidde ons dwars door de communities, langs de plaggenhutjes en de akkertjes. De locals keken ons met een grote glimlach aan (of lachten ze ons nu uit?). Voor onze wielen sprong hier en daar nog een geit of een kip weg. Met stuurmanskunsten waar Matthieu van der Poel jaloers op zal zijn bleven we (op één na) allemaal op de fiets. Na een half uurtje fietsen bereikten we een uitzichtpunt vanwaar we een schitterend uitzicht hadden over een vlakte met onder anderen rijstvelden, yam plantages en maisvelden. Vanaf het uitkijkpunt konden we de rivier zien die de grens vormt met Togo. Nadat we van het schitterende uitzicht genoten hadden leek het wel of de laatste kilometers parijs-roubaix aangebroken waren, in volle vaart scheurden we over de gravel road achter elkaar aan om als eerste terug te zijn. Wat een lol hadden we!
Maandag pakten we ons dagelijks ritme weer op. 6 uur opstaan, kwart voor 7 bij elkaar in de kleine goedemorgen groepjes. Half 8 eten en kwart over 8 naar de bouw of het kinderwerk. We zijn er goed aan gewend geraakt en de ochtend gesprekjes zijn erg waardevol. Gewoon even bij elkaar zitten, praten over een thema zoals wie ben ik, ambities, wat betekent God voor mij enz. Vandaag is het schilderwerk in het ziekenhuis afgerond. Een aantal creatieve dames hebben op de kinderafdeling schitterende versieringen geschilderd! Supermooi dat er op zo een grauwe afdeling waar moeder met hun zieke kinderen op een bedje liggen, nu wat kleur en vrolijkheid is aangebracht. Tussen deze vrolijke schilderijen zien we ook het verdriet van een familie omdat hun kindje op sterven ligt. Wat een heftige momenten maar tegelijkertijd tijd ook hele waardevolle levenslessen, ook zal zien we dat nu nog niet altijd.
Omdat er maandag twee deelnemers jarig waren, was er een locale dansgroep opgetrommeld die een traditionele dans kwam laten zien. Wat een ritmegevoel hebben deze mensen! Daar kwamen we helemaal achter toen we met z'n allen mee gingen dansen. Wat een heerlijk feestje was het! Na het avondeten kregen we heerlijke cake die door onze privékok gebakken was.
Namens de jarigen bedankt voor de berichtjes!
Tot de volgende update!
