We hebben jullie weer flink wat te vertellen. Vandaag hebben we afscheid genomen van de inwoners van Soasobigi. Na lang wachten zijn we met onze nieuwe viervoeters vertrokken naar het naburige dorp.
Het begon vanochtend zoals je al kunt raden om 6.00 uur toen wij werden gewekt. Het plan was dat wij om 6.30 uur zouden ontbijten en dat om 8.00 de grote rode tassen klaar moesten staan. Dit is zeker nog aardig gelukt, maar toen begon het wachten…. Het ging regenen. Er waren eerder al trikes (een soort motortjes met een laadbak en drie wielen) geregeld. De weg van Soasobigi naar het volgende dorp is namelijk zo slecht dat er geen auto’s overheen kunnen. Door het slechte weer werd de reis met 5 uur uitgesteld. Maar we hoefden ons niet lang te vervelen, want rond 12.00 uur zat de chief met zijn oudsten en de community eromheen voor ons onderkomen. Ze kwamen ons nogmaals bedanken voor onze inzet en dat op Ghanese wijze. U raadt het niet, of misschien wel, maar weer kregen we een paar lieve diertjes. Ditmaal niet alleen een geit, maar ook twee schapen. Deze kregen in de loop van de dag de namen Nattigeit, Kleinigeit en Lamlendigeit. Tijdens de ceremonie zagen wij tot ons geluk twee trikes aan komen rijden aan de overkant van de rivier. Helaas was het nog geen tijd om te gaan, want er werden vier leiders in het zonnetje gezet. Onze hoofdleider Rein, Jan (oudste mannelijke leider) en Jeannette en Joke (oudste vrouwelijke leiders). Zij kregen fantastische traditionele kledij. Na nog een serie foto’s met ons allen gemaakt te hebben, was het voor de eerste groep dan toch echt tijd om te gaan.
De eerste groep van 22 man vertrok met alle grote rode tassen. We begonnen met natte poten want we moesten de rivier toch echt door. Eenmaal aan de overkant konden de schoenen weer aan en werden we naar de trikes verwezen. Met de ene comfortabeler dan de ander begon de tocht met twee vastzittende trikes na 600 m. Met de opstart problemen achter ons gelaten, reden we door het land met hier en daar een flinke hobbel. Bijna bij de plaats van bestemming gingen de trikes opeens hun eigen weg, wat voor lichte paniek zorgde. Toch allemaal veilig aangekomen op bestemming kon het lange wachten beginnen op de overige 9 man.
De tweede en gelukkig laatste groep van 9 man had maar te wachten tot de trikes terug kwamen. De ene helft wachtte bij ons huis en de anderen met alle matrassen alvast aan de overkant van de rivier. 2 uur nadat de eerste groep vertrok, kwamen de trikes weer terug. Het was inladen geblazen. Alle 40 matrassen, de kookspullen en onze gekregen vriendelijke viervoeters moesten mee. Door dit alles was er voor de 9 achtergebleven mensen helaas weer geen plek op de trikes. Dan maar lopen. Na een paar trikes die vast zaten, een trike met een lekke band, een regenbui, en vijf kilometer gelopen te hebben, kwam er een lege trike terug om ons op te halen voor de laatste twee kilometer. Op Ieteke na, want die was al met de motor opgehaald door onze fantastische schooldirecteur. Uiteindelijk kwam deze groep om 18.30 uur aan op de overnachtingsplek. We hebben net heerlijk wat gegeten en staan op het punt om voor een paar uurtjes onze ogen te sluiten. Morgen om 4.00 uur worden we weer gewekt. Om 5.00 staat het op de planning om verder te gaan reizen per bus, met Ghanese zekerheid. Vanaf hier moet dat prima te doen zijn.
Met heel veel groetjes,
Ruben P en Annejet
