Pak de tissues er maar vast bij, want we hebben weer genoeg beleefd!
Maandag: Vooruit met de geit!
Vanmorgen stonden we weer om 6.00 uur op, om aan de slag te gaan op de bouw. Een aantal van ons gingen op een uitje! Zeven mensen gingen op bezoek bij een basisschool in een naburig dorp en acht anderen gingen op bezoek bij het ziekenhuis in hetzelfde naburige dorp. Voordat we vertrokken, werden we door de ministers van de chief bij elkaar geroepen. Het moment was daar: we kregen een geschenk. Dit waren niet één, niet twee, maar drie geiten! Deze kregen al snel een naam, namelijk Koteletje, Soepje en Harry (laatste genoemd naar de kater van Rein). De gouden troffel ging vandaag naar Hinke, want zij heeft Football 4 Water perfect voorbereid. De botte beitel mocht nog even in de tas blijven.
Om half 9 vertrok de eerste groep naar de school, hier zaten 811 kinderen. Stephen bracht eerst deze groep weg en ging daarna terug om de groep voor het ziekenhuis te halen. De groep werd door de schooldirecteur rondgeleid door de verschillende groepen, in de leeftijd van 4 – 14/15 jaar. Er werden twee lessen geobserveerd, één wiskundeles en één les in persoonlijke hygiëne. De kinderen hingen aan alle kanten aan je handen, verplaatsen ging dus niet snel. Er wordt hier redelijk hetzelfde lesgegeven als in Nederland, behalve dat de stok hier nog wel gebruikt wordt…
Niet heel ver van de school vandaan kreeg de andere groep een rondleiding door het ziekenhuis. In de intake-room zaten twee moeders met kinderen te wachten op de uitslag van de malaria sneltesten (vergelijkbaar met onze covidtesten). Helaas was er een jongetje van 3 jaartjes oud geconstateerd met malaria. In de wachtkamer zaten tientallen anderen te wachten tot ze geholpen werden. In de Eerste Hulpkamers werden kleine wondjes verholpen en schoongemaakt. Bij de Female Ward lagen moeders met kinderen van wie 95% met malaria geïnfecteerd is. Hierna liepen we door naar de verloskundekamers, waar kennis werd gemaakt met de verloskundige. In deze kamer worden zwangerschapstesten gedaan. We sloten de tour af met een kijkje in de bevallingskamer. Samenvattend kunnen we concluderen dat wij erg dankbaar zijn voor de goede gezondheidszorg in Nederland.
Ondertussen wordt er ook gewoon doorgewerkt op de bouw. De bekisting is geplaatst en er wordt hierin cement gestort voor de steunpilaren. Ook worden er luiken gemaakt voor de ramen van de school. Om met iemand van de groep te zeggen (we noemen geen namen), deze zijn bedoeld om open en dicht te doen. Omdat de steigers die hier worden gemaakt niet perse aan dezelfde veiligheidsstandaarden voldoen als in Nederland, zijn wij veroordeeld om op een afstandje toe te kijken (wat een aantal mensen niet zo erg vindt) en af en toe wat dingen aan te geven.
De bouw stopte al rond half 4. We rekenden ons rijk door alvast een doucheschema te maken. We zagen donkere wolken op ons afkomen, maar Stephen hield vol dat de regen áltijd van de andere kant komt. Kort door de bocht: het bleef droog op zijn Ghanees. De regen kwam met bakken uit de hemel zetten, stroomde door de fantastisch goed geïsoleerde ramen en leidde ertoe dat het ook bij de balken begon te lekken. Ter illustratie, de modderstroom op de foto is normaal de weg. Dit betekende natte bedden, veel chaos en een indoor waterval, zowel door de ramen als bij de groep. De aannemer had al op dag 1 de ramen moeten dicht maken, maar de Ghanese bol.com had wat vertraging. We gaan de nacht in met geïmproviseerde waterbedden en hopen op een redelijke nachtrust.
Terugkomend op onze viervoetige vrienden, die zijn niet meer. Soepje dacht nog aan de pan te ontkomen door te ontsnappen, maar ook hij moest er aan geloven. De beestjes werden op Ghanese waardige wijze geslacht en lagen vanavond al op ons bord. De geitjes smaakten prima en gelukkig kwamen we er pas na de maaltijd achter dat de ballen en longen door de saus heen waren geroerd.
P.S.: We verwachten een droog bed bij thuiskomst 😊
Groetjes,
Jonna en Ruben P
Dinsdag – Vanmorgen geen wolkje aan de lucht!
Na een roerige nacht zijn we om 6.00 uur vanmorgen weer redelijk fris en fruitig wakker geworden. Na het ontbijt, wat weer bestond uit een heerlijk wit broodje, was het de bedoeling dat de spullen die nat waren geworden, werden gewassen. Een deel van de groep zou hier mee helpen… maar dat wilden de lokale vrouwen graag zelf doen. Ook daarin willen ze ons graag helpen en geven ze het niet graag uit handen. Het hele dorp werd dan ook opgetrommeld. Nadat we te horen hadden kregen dat we niet konden helpen, zijn we naar de bouw gegaan. De bouw is inmiddels al aardig vergevorderd. De kozijnen zitten erin en we gaan nu echt de hoogte in. Er worden drie lagen stenen gemetseld bovenop de ramen. Terwijl er verderop onder de boom 30 luiken worden gemaakt die aan de kozijnen worden vastgemaakt… deze dienen als ramen. Ondertussen is Erjan al een echte bouwvakker aan het worden en timmert hij er op los! Ook ging het toch niet helemaal goed daar…. Jeannette dacht dat ze daar wel even kon werken op haar slippers... maar als je achteruit stapt is het goed om te kijken of daar nu wel of geen verf ligt. Of niet Jeannette😉 haar voet leek namelijk door de verf op die van één van de Ghanezen.
Om half 12 werd er door een groep alvast gegeten, gebakken banaan met een soort bonenschotel. Deze groep vertrok namelijk om 12 uur naar het politiebureau en gelukkig niet om aangifte te doen hoor, maar gewoon om te kijken hoe het er hier aan toe gaat! De reis er naar toe was hobbelig en bobbelig en duurde maar liefst anderhalf uur. Eenmaal aangekomen werden ze naar binnen geleid naar het kantoortje van de commandant van het district. Hij stelde zichzelf voor en vervolgens werd de groep gecontroleerd, in de zin van dat ze zichzelf moesten voorstellen en moesten vertellen welke opleiding ze deden. Daarna was er ruimte om vragen te stellen aan hem. Hij vertelde dat hekserij het grootste probleem is in deze regio. Om hier een voorbeeld van te geven: er was ooit een auto ongeluk gebeurd waar twee mensen bij waren omgekomen en een ander nam de schuld op zich. Iemand die het helemaal niet veroorzaakt had. Deze persoon werd door een heks aangewezen als de schuldige. Ondertussen kwam de burgemeester van het district langs en tot ieders verbazing is dit geen man, maar een vrouw! Zij was heel blij met het werk wat wij hier doen in Soasobigi. Zij komt komende maandag ook langs bij de overdracht van de bouw en de afsluiting van ons project. De groep vertrok naar een ander politiebureau, hier was de baas van het hele gebied aanwezig. Daar aangekomen zaten er vier politievrouwen onder werktijd buiten te dobbelen… Op dit politiebureau was de commandant van de hele regio aanwezig.
Eenmaal binnen aangekomen, stonden er mooie stoelen om heerlijk in te zitten en was er heerlijke airco aanwezig. Dus helemaal geen straf om hier aanwezig te zijn... laat de anderen maar lekker zweten op de bouw, wij zitten hier prima! Aan het eind van het bezoek werd er nog een foto gemaakt met de hele groep en de mensen die daar aanwezig waren. Al met al veel mensen gesproken, maar geen cel van binnen gezien… De groep was om half 5 weer terug op het bouwterrein.
Ondertussen ging het kinderprogramma natuurlijk ook door. Hiervoor waren vandaag aanwezig: Henrianne, Marlieke, Esmee. Met als thema: We are together! De uitspraak van Mister Stephen is ook deze middag absoluut waar: You have the clock, we have the time. De tolk was namelijk weer drie kwartier te laat. De liedjes Tjie Tjoe Wa en Head Shoulders Knees and Toes zijn inmiddels al helemaal ingeburgerd en worden door de kinderen volop meegezongen. Het Bijbelverhaal over Jezus als de goede Herder en wij als schapen werd verteld. Op het moment dat de leraar aan de kinderen vroeg hoe een schaap klonk, begon de groep acuut te blèren… Touwtje springen en een kringspel met de bal blijven favoriet bij deze kinderen. Zodra je even wegloopt, heb je al een aantal kinderen aan je handen hangen. Ook deze middag werd weer afgesloten met wat leuke liedjes. Vlak voor het eten werden de kinderen door een groot deel van de groep vermaakt met verschillende spelletjes.
Vanavond stond er fusili met een sausje op het menu, met als toetje een heerlijke watermeloen. Toch verlangen we inmiddels naar een heerlijk bolletje ijs van de Bonvanie. Hint hint! 😉
Terwijl wij dit verslag typen worden we aangevallen door honderden termieten die om je heen vliegen, daar zullen we toch echt nooit aan gaan wennen….
Voor morgen staat er weer een bouwdag op de planning en uiteraard een middagje kinderprogramma. Ook worden er heerlijke pannenkoeken gebakken die uitgedeeld gaan worden aan de kinderen… we zijn benieuwd wat ze ervan gaan vinden….
Groetjes,
Wietse en Ewine
