Bonenprut en zweetdruppels...
Wat lijkt het al lang geleden dat we afscheid hebben genomen op Schiphol! We moeten al heel goed nadenken hoe dat alweer was. De tijd vliegt hier en de indrukken die we opdoen zijn bijna te veel om te verwerken. Het gaat heel goed met de groep, de gezondheid is uitstekend, de sfeer geweldig en de energie op een hoog peil.
De reis was lang en vermoeiend. De eerste vlucht naar Houston was rustig, een beetje turbulentie, maar dat hoort erbij. Anders is vliegen niet meer ‘spannend’. De vlucht naar Guatemala Stad was iets spannender. Er werd door een onweersbui gevlogen, maar het uitzicht over de verlichte stad maakte heel veel goed. Onze begeleider voor de komende tijd Sam, stond op ons te wachten toen we door de douane waren. Met de grote gele Amerikaanse schoolbus gingen we naar het AMG Guesthouse, waar we nog een warme maaltijd gekregen hebben. Dat was ook de eerste kennismaking met de lokale lekkernij, die er bij elke maaltijd wel op de een of andere manier bij zit: zwarte bonen prut! Voor de één echt niet weg te krijgen, voor de ander omdat het moet en voor weer een ander “wanneer ik m’n ogen dicht doe en aan wat anders denk is het best lekker”.
De volgende dag op naar Cubulco. Best een lange rit door een prachtig landschap en over relatief goede en veilige wegen. Onderweg nog vertraging door weg werkzaamheden, ja ook die veroorzaken in Guatemala file. Hadden we even tijd om nog beter van de mooie omgeving te genieten. Bij een plasstop werden we door Sam verrast met een heerlijk fruitijsje, wat super lekker smaakte. Het laatste stuk reden we in het donker. Dit was ook weer een ervaring omdat de weg steeds omhoog en omlaag gaat en we steeds de lichtjes konden zien van de dorpjes waar we voorbij kwamen.
Uiteindelijk was het rond achten toen we zeer enthousiast ontvangen werden door de directeur van het ziekenhuis Julio en zijn vrouw Veronica. Er stond een prima maaltijd klaar waar we nog van genoten hebben. Daarna hebben we de slaapzalen ingericht. De eetzaal en twee meidenslaapkamers zitten in een zijvleugel van het ziekenhuis waar ook de administratie zit. Dus niet direct in het echte ziekenhuis gedeelte. Om er te komen lopen we ook min of meer langs het echte ziekenhuis gedeelte zodat we tot heden nog niet echt weten hoe het daar aan toe gaat. Maandagavond krijgen we uitleg over het reilen en zeilen van het ziekenhuis en ook een rondleiding. De jongens slapen aan de overkant van de weg in een gebouwtje waar overdag ook kinderopvang is. Best luxe, drie slaapkamers met echte bedden, die we elk met z’n vijven delen. Er zijn douches en afhankelijk van waar je slaapt heb je nog warm water ook. Al met al is het best uit te houden voor drie weken. Het is misschien niet helemaal volgens de World Servants standaard, maar dat vinden we voor deze keer niet zo erg.
Vrijdag de eerste bouwdag. Aan de overkant van de weg staat er een gebouwtje waar zes appartementen zijn. Deze worden bewoond door de lokale staf (dokters) van het ziekenhuis. De bedoeling is dat we die gaan opknappen, wat ook heel noodzakelijk is. Een belangrijke verbetering is het vervangen van het dak van drie van de appartementen en zorgen dat het water via de andere kant het dak afloopt. Is moeilijk uit te leggen, maar we zijn vrijdag de hele dag en zaterdagmorgen heel druk geweest met het verwijderen van het dak, inclusief het verlaagde plafond binnen. We zijn al heel goed opgeschoten, alle dakplaten zijn er al af en binnen is al begonnen met de eerste hak- en breekwerkzaamheden. De dakplaten moesten losgeschroefd worden, niet echt zwaar werk, maar in de volle zon, zittend op reflecterende golfplaten, best een werkje waarbij het zweet in straaltjes van je gezicht lip. Het uitzicht maakte wel wat goed, maar regelmatig wisselen was toch wel noodzakelijk.
Zaterdagmiddag zijn we op ‘excursie’ geweest naar dorpje Rabinal. Een super mooie rit door de heuvels en zittend achter op een pick-up truck, dat is altijd leuk! In Rabinal zijn we bij een familiebedrijf geweest die potten en schalen maakt voor de souvenirmarkten elders in het land. Leuk en interessant om te zien. Daarna maakten we een wandeling over de markt: wat een geweldige kleuren, geuren en mensen! De sfeer is relaxed en men vindt foto’s maken prima. Voor ons is Guatemala een vriendelijk en relaxed land, maar dat zal in bepaalde gedeelten van de hoofdstad wel anders zijn. Een bezoek aan de kathedraal, die een verzoek kan indienen bij World Servants voor nog een renovatie project. Daarna zijn we op bezoek geweest bij de opa van Sam, 82 jaar en woont nog zelfstandig. We mochten overal rondlopen, wat ons een eerlijk beeld geeft van de manier van leven in Rabinal.
Zondagmorgen hebben we eerst wat uitgeslapen, want de aangekondigde kerkdienst bleek opeens niet 10.00 uur te beginnen maar om 6 uur ’s avonds. Plannen in Guatemala blijft een speciaal iets! In plaats van onze dagelijkse GMG zijn we daarom begonnen met een korte eigen viering met als thema bidden. Een mooi moment waarin er ruimte was voor de voorbeden (zowel om voor te bidden als te danken) van al de deelnemers. De groetjes van de achterblijvers hebben we vanmorgen uitgeprint en opgehangen. Altijd goed om te lezen hoe er vanuit Nederland met ons meegeleefd wordt.
Zondag direct na de lunch waren we live op Radio Cubulco. Een lokaal radiostation, waar we ons verhaal mochten vertellen en waar een gedeelte van de groep live een tweetal Nederlandse liedjes heeft gezongen. Leuk en voor het ziekenhuis een mooi stukje promotie, maar voor ons was het vooral erg heet. Het was een kleine studio waar de temperatuur echt heel hoog was. Bewondering voor de kleine zangroep die, terwijl ze bezig waren, het zweet voelden stromen. Daarna de gebruikelijke voetbalwedstrijd die dik en dik verloren werd. De verschillen waren te groot, maar gelukkig was er toen iemand zo slim om voor te stellen de groepen te mixen. Dat hielp!
Na het avondeten met, hoe raden jullie het, zwarte bonen prut zijn we naar de kerkdienst geweest. Een belevenis van ruim twee uur waar we niets van verstaan hebben, maar die wel indruk heeft gemaakt. Een zeer volle kerk, het 47-jarig bestaan werd gevierd met harde muziek en overal kinderen die niet echt stil waren. Ons hoogtepunt was het optreden van de groep op het podium waar we twee liederen uit de World Servants bundel ten gehore hebben gebracht. Het applaus wat we kregen was oorverdovend!
Al met al een super begin van een prachtig project. Op naar de komende week waar we naast bouwen ook nog heel veel andere activiteiten gaan doen, zoals een bezoek en overnachting aan de lokale community. We houden jullie op de hoogte!
Via onderstaande link kan een indruk gekregen worden van ons verblijf en wat we doen. Hier staan een klein aantal foto’s.
https://www.dropbox.com/sh/uasjndp5t4g1ssp/AABOLnQkBRLQI2Kbmz3tR6fKa?dl=0
Groeten vanuit Cubulco names de hele groep, Piet.
