Na anderhalve week buffelen op de bouw, prachtige kinderwerkdagen en vele mooie ontmoetingen konden we energie gaan tanken in een ander prachtig, bosrijk deel van Malawi. En natuurlijk een duik in Lake Malawi. We hadden er zin.
Het is woensdagmorgen vroeg (8.00 uur) als de bus ronkend klaar staat. De eerdere panne (eerste dag) is verholpen en vol vertrouwen gingen we op pad. De reis zou volgens Nederlandse planning ongeveer vijf uur duren. Na een uurtje hobbelen richting Nkhmenya meldde buschauffeur Donald dat er een ‘problem’ was. De versnelling werkte niet lekker. In Nkhmenya werd het kapotte onderdeel gerepareerd en na een uurtje gingen we weer verder. Vlak voor Mzuzu meldde Donald dat de versnelling toch nog niet goed werkte en na een wachtpauze onderweg belandden we uiteindelijk in Mzuzu, bij het hoofdkantoor van CCAP. Weer een uurtje wachten en rond vieren in de middag pakten we de laatste etappe naar het Lake op. Uiteindelijk kwamen we om 19.00 uur in de avond aan. Het was inmiddels donker. Het was me het reisje wel, maar het enthousiasme van de groep was nog net zo groot als in de ochtend. We konden de golfslag van het meer horen, maar de frisse duik zou pas op donderdag kunnen. We kregen een heerlijke maaltijd voorgeschoteld en daarna was er alle tijd voor een potje Weerwolven. Gertjan kon menig deelnemer door de weerwolven laten verslinden.
Op donderdagmorgen werden we heerlijk verwend met een patatontbijt. Het was een uitstekend opstapje voor de duik in Lake Malawi. Achter de duin van lekker zacht zand lag het water al op ons te wachten. Wat een sensatie! Alleen maar water voor ons en een lekker zandstrand! Een groot deel van de groep had maar weinig tijd nodig om in de fraaie golfslag kopje onder te gaan. Het water was aangenaam lekker. Anne Mae bleef er anderhalf uur in ronddobberen. Toen moest ze er echt uit want we zouden om 11.30 uur de terugreis beginnen.
De bus bracht ons tot in Mzuzu. Daar gaf de bus de geest en werden we als Afrikanen in een ton knus opgepropt in kleine minivans. Deze brachten ons met gezwinde spoed naar huis, naar Kantheska. Om 19.30 uur konden we aanschuiven voor een heerlijke maaltijd. We hadden enorm veel trek. En daarna lekker in ons mandje. We zouden de komende dagen nog ff knallen.
Op vrijdag brachten tien groepsgenoten een bezoek aan een kliniek in Nkhmenya. Dat was indrukwekkend en schrijnend. Het laat je beseffen hoe rijk wij zijn met onze gezondheidszorg. In de middag was er in Kantheska speciaal voor ons een lokale souvenirsmarkt. We konden handwerk van de dorpsbewoners kopen en deden dat ook met plezier. Suzan heeft haar eerste auto gekocht. De vrijdagavond was zeer bijzonder. Er was een maansverduistering en in die duisternis kregen we een adembenemend uitzicht op de Melkweg, de talloze sterren en aardig wat vallende sterren. Indescribable!
Op zaterdag hadden we onze laatste bouwochtend. Wat zijn we blij met en trots op ons resultaat: de klaslokalen hebben een dak en het eerste lokaal is gestuukt. Ook de latrines en Girls Changing Room zijn al goed zichtbaar. De lokale bouwers maken die af. ’s Middags had Martijn een mooie cultuurestafette uitgezet. Al wandelend leerden we wassen, mais verwerken, suikerriet planten en ook dansen. Na alle vermoeienissen mochten we ’s avonds onderuit zakken bij de zoetgevooisde stem van Jan van Veen. Hij was speciaal overgekomen om deze avond van liefde bij Candlelight op te luisteren met het voorlezen van alle gedichten. Er waren juweeltjes bij. Zo werden de golvende haren van Anneloes vergeleken met een kudde gnoes, en we ontdekten dat onze voorraad theezakjes gegroeid was. Het was hilarisch.
Op zondag gingen we weer naar de lokale kerk en mochten we ’s middags relaxen. ’s Avonds verzorgden Karin en Tea-Rixt nog een verdiepend geloofsprogramma bij het kampvuur. Dat waren mooie gesprekken en daarna nog heerlijk zingen met gitaarspel van Levi.
En nu is het inmiddels maandag. We maken er een feest van met de kinderen en vanmiddag overhandigen we de gebouwen symbolisch aan de gemeenschap. Een feestelijk moment! Omdat de gemeenschap hun dankbaarheid graag met smakelijke cadeaus vergezelt, ontvingen we op zondag al een kip en geit en wat sima om er nog in Kantheska van te genieten.
Om alles in Kantheska af te ronden maken we het in de avond nog even bont, met ongetwijfeld heel veel lachen. Want lachen doen we veel met elkaar. We voelen ons enorm verbonden met elkaar, maar kijken ook stiekempjes wel al vooruit naar Nederland en wat we dan als eerst zullen eten of drinken.
Nog één nachtje in Kantheska slapen en dan kom het busje. Hopelijk de grote gerepareerde bus. We zakken dan af naar Lilongwe. Daar bezoeken we nog een souvenirsmarkt en dan na nog een nachtje slapen vliegen we back home. Zijn jullie er klaar voor?
Dit was het laatste (grote) bericht. Het is lang geworden omdat er gewoon veel te vertellen valt. Maar de echte verhalen zullen pas goed los komen we als we weer bij jullie zijn. Kusjes van iedereen! Tapita
