Het kinderwerk is afgesloten, de overdracht op de bouw is geweest, er is nog even lekker ontspannen in een zwembad in Lilongwe, er wordt nagedacht over hoe er een vervolg gegeven kan worden aan de ervaringen van de reis en natuurlijk wordt er naar uitgekeken om familie en vrienden morgen weer in de armen te vallen, enige kilo's lichter aan bagage en lichaamsgewicht.
Terwijl we onderweg zijn naar huis delen we graag nog het verhaal over de overdracht van de school en het kinderwerk.
Afgelopen maandagochtend was de afsluiting van het kinderwerk. Een feestelijk moment waarbij we allemaal aanwezig waren. Dit betekende namelijk het begin van de vakantie voor de leerlingen en docenten. Dit feestelijke moment vierden we met een zeskamp. Frisbees werpen, handbal en zaklopen, elk spel zat vol plezier en we telden een eindeloos aantal glimlachen op de gezichten van de kinderen. Na een laatste keer danspasjes op tante Rita, chichewawawa en hoofd schouders knie en teen, kreeg een ieder een ballon. De kinderen namen deze in dank af en hadden nog een hand over voor een 2e of 3e ballon. De pauze werd gevuld met een peptalk van Silas. De energie was inmiddels wat laag door de hitte, verbrande energie en een eindpunt van de reis die dichterbij kwam. Daarnaast een energieboost dankzij een heus flesje Coca Cola. Deze oppeppers betaalden zich dubbel en dwars uit en dus maakten we met alle 40 mensen een eindsprint op de bouw. Een hoop aantal vierkante meters stucwerk werd opgeleverd. Na de avondmaaltijd (mocht u nog niet weten wat we 3 keer per dag eten; rijst) was er tijd voor bezinning met elkaar. Jan Paul sprak met ons over het thema hoe we dienen nou in kunnen zetten zodra we weer voet op Nederlandse bodem zetten. Aanrader dus om dit zeker eens te bevragen aan de deelnemer die je volgt.
Dinsdagochtend was de allerlaatste bouwdag. Tijd om de laatste meters te maken, stucen, metselen en schilderen. Het World Servants logo werd keurig met de hand geschilderd. Hoe? Nou, door de kwastharen op maat te knippen, want er is maar 1 maatkwast beschikbaar in de regio. Bart zorgde na het voordoen van hoe je afval opruimt dat er 15 lokale vrouwen meehielpen de hele bouwplaats op te ruimen. Anderen zorgden dat de ballonnen werden opgeblazen en de vlaggetjes opgehangen. Klaar om om 14:00 (wat in Malawi ongeveer 15:30 betekent) af te trappen met de overdracht van de school. Na een drietal dansvoorstellingen van de lokale bevolking, welkomstwoord van Innocent 2 (ja, de 3 mannelijke docenten die er werken heten alle 3 hetzelfde) en een toespraak van partner organisatie CCAP was het zover; het lintje knippen. Na dit vreugdevolle moment vierden we dit met dans en zang door zowel Nederlandse als Malawiaanse mensen. ‘s Avonds was het tijd om alles wat al ingepakt kon worden in te pakken. Oogjes toe en op naar de wekker van half 6.
Woensdag half 6, hoofdleider Hanno verrast ons met een luchtshow van zijn zaklantaarn met een liefdevol maar zeer luid goedemorgen. Tijd om de klamboe en matras op te ruimen en klaar te maken voor vertrek. De laatste dingen gaan op de stapel om te doneren aan de gemeenschap en we vervolgden de dag met het laatste ontbijt in Chitunda. Deze morgen konden we niks anders hopen dan het ontbijt wat we al ruim 2 weken kregen; rijstepap en een boterham met pindakaas. Daarna was het tijd om afscheid te nemen. Een wat pijnlijk maar liefdevol moment brak aan. Tussen het knuffelen kwam er af en toe een traantje vrij bij sommigen. Anderen met hoopvol hoofd, met Nederlandse bodem (en de verwachte feestmaaltijd) al in gedachten. Na een laatste wandeltocht langs de berg Chitunda stond de bus klaar om naar Lilongwe te gaan. Zwaaien tot we niemand meer zagen en op naar het zwembad. Een tweetal boterhammen pindakaas, bezoek aan de ‘bush-toilet’ en 6 uur verder kwamen we aan op de bestemming. De beelden spreken voor zich en opeens waanden we ons in complete luxe. Het duurde niet lang of de eerste porties kipnuggets, patatjes en hamburgers werden besteld na het zwemmen. De mogelijkheid om jezelf te wegen in de bijbehorende sportschool zorgde voor een hoop euforie; “6 kilo!”, “3 kilo” en allerlei hoeveelheden verloren kilo’s werden gejoeld. Tijd om richting het hostel te gaan voor de laatste nacht in Malawi. Aangekomen bij een katholiek centrum stond de maaltijd voor ons klaar. Een echt bed, een echte douche en een eigen wc. De meeste kamers moesten gedeeld worden dus schuift men nog 1 nachtje lekker tegen elkaar onder de klamboe. Voor het slapen was het nog tijd voor reflectie. Hoe hebben we de reis ervaren? Wat nemen we mee? Wat wil je de ander nog meegeven? Al deze inzichten nemen we mee naar huis om het daar een plekje, vervolg en invulling te geven.
Vandaag vertrokken we om 9 uur naar het vliegveld, waar we om 13:50 vertrokken voor een tussenstop in Congo. Daarna vliegen we door naar Ethiopië, waar we waarschijnlijk in aanraking kunnen komen met een Pizza Hut en Burger King. U mag zelf een inschatting maken waar de overgebleven centen nog aan worden besteed. Daarna hopen we naar Brussel te vliegen en u om 10:15 te ontmoeten in Dordrecht.
Tot morgen!
