In Malawi zitten we alles behalve stil en hebben we weer veel beleefd! Waar is die vleermuis toch?
Hoi lieve mensen thuis! Omdat onze Tom zijn taak als update-schrijver in de eerste week een beetje heeft laten liggen, heb ik (Diona) de nobele taak gekregen om een stukje te schrijven. Veel plezier met lezen!
Na de hike en het cultuurprogramma van zaterdag was iedereen volledig uitgeput. We mochten daarom zondag tot 8 uur uitslapen, maar dankzij het strakke schema van de dagen ervoor en de vogel die op het dak van de damesslaapzaal aan het stampen was, stond vrijwel iedereen om 7 uur aangekleed naast zijn bed. De dames in een rok of jurk en de heren in een overhemd met stropdas. Deze zondagse outfits waren een fijne afwisseling van de bouwkleding vol stof, zweet en zonnebrand.
Om 10 uur was het tijd voor de kerkdienst, die ook daadwerkelijk om 10 uur begon. De opkomst was door een begrafenis in de buurt echter niet zo best, maar dat mocht de pret niet drukken. Vol enthousiasme werden er liederen gezongen door twee Malawiaanse koren, en door ons onder begeleiding van Rients. Verder ging de preek over de vijgenboom die geen vrucht droeg en elkaar dienen. De dienst was kort maar krachtig, waardoor we mooi vroeg konden lunchen en nog wasjes konden doen voor de voetbalwedstrijd die op het programma stond. Chankazi doet namelijk mee aan een internationale voetbalwedstrijd en moest zondag spelen tegen een team uit Zambia. Afgelopen week werd door een aantal deelnemers al meegetraind, waar de Malawianen zó onder de indruk raakten van de voetbalkunsten van Bram, dat hij bij de wedstrijd in de basis mocht beginnen. Natuurlijk stonden wij allemaal langs de lijn om hem aan te moedigen. Het was een spannende wedstrijd, maar uiteindelijk heeft Chankazi met 2-1 de winst gepakt.
Bij het avondeten kregen we onverwachts bezoek van Batman, nou ja van een vleermuis en lokale mannen met stokken om de vleermuis weer uit de eetzaal te jagen. Nadat Elise weer van de schrik was bekomen, ging ze samen met Naëma de Grote Malawiaanse Spelshow hosten! Het was een gezellige avond, en na de laatste latrinebezoekjes was het weer tijd om onder de klamboe te kruipen.
De volgende dag was een belangrijke dag op de bouw: we liepen op schema om het hoogste punt te bereiken. Er werd hard gewerkt aan de dakspanten, waar ik getuige mocht zijn van Sophie’s eerst keer zagen en timmeren. Verder begonnen we met het graven van de latrines die naast de lerarenwoningen worden gebouwd en werd de steiger klaargemaakt voor het leggen van de hoogste steen. Aannemer Oscar en onze bouwleider Evelijn kregen de eer om dit te doen, waarna we deze gebeurtenis vierden met limonade en 1/6 deel stroopwafel.
Bij de fashion designer/naaister die zaterdag langs was gekomen, hebben bijna alle deelnemers zich aangemeld voor Malawiaanse outfits. Hier moesten natuurlijk stoffen voor worden aangeschaft, die Yari, Willianne, Eline en Ieteke op de markt gingen halen. Ieder kraampje met stof werd leeggekocht, tot grote vreugde van de handelaren.
‘s Avonds hadden we een vrije avond, waarbij weer in dagboeken geschreven werd, gestoeid werd in het zand en het noodrantsoen noodles werd aangebroken. We zijn op het punt in het project aangekomen dat iedereen begint te verlangen naar snacks en lekker eten van thuis, dus de noodles smaakten extra goed.
Ik hoop dat jullie de berichtjes uit de vorige update leuk vinden en dat jullie genoten hebben van mijn verhaal. Ik geef het stokje nu weer over aan Tom, dus tot snel!
