De groep vertelt enthousiast over de laatste dag op de bouw. Het is tijd om de woningen over te dragen aan de lokale bevolking.
Dinsdag was het dan zover, de overdracht van de twee huizen waaraan we drie weken hebben gebouwd. ‘s Ochtends was het onze taak om de bouw ready te maken voor het feest. Stenen verslepen, slingers en ballonnen ophangen, het World Servants logo en onze namen op de muur gezet. Een idee ontstond om onze namen op het tweede huis in een kruiswoordpuzzel te verwerken. Na wat gepuzzel door Bart, Dieke en Wija is er uiteindelijk een mooi geheel geworden.
Over een mooi geheel gesproken, onze reis zou niet compleet zijn geweest zonder souvenirs. Omdat de marktjes nogal tegenvielen en er niks te vinden was, behalve wat tiendehandsschoenen, was een rijdende souvernierwinkel voor ons geregeld. Deze kwam een halve dag later dan afgesproken, maar we waren niet verrast door onze eerdere Afrika-ervaringen. De twee mannen hadden hun spulletjes uitgestald op een kleedje en toen kon het onderhandelen beginnen. Dit ging de ene makkelijker af dan de ander. Sommige gebruikten zonder schuldgevoel smoesjes als: “Maar ik heb niet meer geld!”, terwijl de ander bij de eerstgenoemde prijs gelijk al zijn portemonnee trok. Maar toch zijn we er allemaal in geslaagd om wat te scoren.
Over scoren gesproken, we kregen weer een geit aangeboden als lunch. Deze was ‘s ochtends nog springlevend, dus verser kon niet.
Over eten gesproken, voor het feest die middag moesten er nog duizend en een pannenkoeken gebakken worden. Hierbij wisselden we elkaar af. We hadden uiteindelijk meer dan voldoende pannenkoeken.
Over voldoende gesproken, er was genoeg enthousiasme om de kinderen aan het spijkerpoepen te zetten. Ook stonden er veel kinderen in de rij om geschminkt te worden of om een spelletje twister te spelen.
Over in de rij gesproken, bij de ceremonie werden we op een rij stoelen geplaatst terwijl de overige mensen op de grond zaten. Achter ons was een man druk aan het fluiten en dansen, dwars door alle acts heen. Over acts gesproken, Remco had een afscheidslied geschreven die we samen voor hen zongen. Dit was op de melodie ‘Ik ben vandaag zo vrolijk’, ‘Het is tijd, de hoogste tijd’ en ‘Daar boven op de berg’. Wat inmiddels een van de hits is die hier door de locals wordt gezongen.
Over de locals gesproken, deze begeleidden ons dansend en zingend naar de bouwplaats waar de overdracht zou plaats vinden. Na het knippen van het lint door Wiebe mochten we met z’n allen in een rij gaan staan om vervolgens veel mensen de handen te schudden.
Over in gesproken, Bjorn had het geweldige idee om in het waterreservoir te springen. Waar op daarna Jelle en Remco vrijwillig ook een duik namen. Maar ja, niet iedereen ging vrijwillig, Dirk werd met een van zijn weinige setjes kleding aan in het water gegooid. Hierna volgden Sven-Olaf, Else, Dieke, Shanne, Annemarijn en Tjitte. Hierop volgden voor deze mensen een welkome wasbeurt.
Over welkom gesproken, de pannenkoeken waren als avondeten een welkome afwisseling van de rijst met bonen.
Over afwisseling gesproken, voor de afwisseling plaatsen we hierna geen blog meer.
Tot snel!
