Het zit erop in Ndatuwa. De afgelopen twee dagen namen we in stijl afscheid: groots en meeslepend, met heel veel zingen en dansen. En een tafereel waarbij bloed vloeide.
(Blijf vooral het nieuwsbericht lezen tot aan het einde voor de persoonlijke boodschap💕)
Zoals het hoort op een rustdag, slapen we deze zondag opnieuw uit. Toch had wekker Neeltje nog best wat moeite met het wekken van de laatste snurkende Servants.
We zien er feestelijk uit in onze Afrikaanse kleding als we naar de kerk lopen. Deze keer zijn wij de host van de dienst. Alle gemeenten uit de omtrek zijn bij ons te gast in een gezamenlijke viering. Ik noem het met recht een viering, want wauw: wat een feest!
Alle koren en groepen doen hun uiterste best op het deel van de dienst dat zij invullen. Hoogtepunt waren de nummers die we gister oefenden en nu luidkeels samen kunnen zingen. Hoe gaaf om zo samen God groot te maken. Rick B deelt een pakkende preek en we sluiten af met het lied ‘The Blessing’, dat we alle mensen hier toezingen, met hier en daar vochtige ogen.
Na de rijkelijk gevarieerde zondagse lunch is het tijd voor het hoogtepunt van het Football4Water programma: de finale. De scholen waar we op bezoek zijn geweest, spelen tegen elkaar om de (ENORM) fel begeerde World Servants Football4Water beker. In het voorprogramma figureren wij nog een keer in een match tegen een samengesteld Malawiaans team.
We spelen 5-3-2 en Rick S. neemt al snel revanche voor zijn afgekeurde doelpunt vorige week: met een voltreffer zet hij de stand op 0-1. Uiteindelijk winnen we met 1-2. De zinderende finale wordt na een eindstand van 1-1 beslecht met penalties. De uitploeg wint met 5-6 en vertrekt luid toeterend en schreeuwend met de beker op onze vrachtauto.
Tijdens de wedstrijd neemt een aantal kapsters onze kapsels onder handen. Iedereen die dat wil, krijgt Afrikaanse vlechtjes, al dan niet met extensions. Het wordt al donker als we het voetbalveld verlaten, samen met de honderden toeschouwers die van heinde en verre naar het sportveld kwamen.
Het avondeten is rijkelijk en gevarieerd. Julian en Pieter hebben de keukenploeg van Angela geassisteerd en in een geïmproviseerde oven (een pan met eronder en erboven een metalen plaat met kooltjes) hebben ze pizza’s gebakken met de ingrediënten die Pieter eerder kocht op de markt. De pizza’s smaken uitstekend en Angela maakt plannen om ze op de markt te gaan verkopen.
Na het avondeten ruiken we een brandlucht, maar dat blijkt gepland. Ons avondprogramma hebben we rond een kampvuur. We praten met elkaar over maskers en gedachten die we willen achterlaten en schrijven die op vellen papier die we in het vuur gooien. Daarna praten we nog tot laat met elkaar door in de warme oranje gloed van het vuur.
Maandag is een dag met een lach en een traan. We vieren al het moois dat we met de gemeenschap van Ndatuwa meemaakten en we beseffen dat we afscheid zullen moeten gaan nemen.
De dag begint met het kinderfeest. Op het sportveld, dat we versierd hebben met de versieringen die de kids vrijdag maakten, spelen we allerlei spelletjes met de kinderen die we inmiddels steeds beter hebben leren kennen. We lachen bij het touwtrekken, eierlopen, blikgooien, zaklopen, handtikkertje, springtouwen, spijkerpoepen, pantybal en nog veel meer.
Als we net in de eetzaal zitten voor de lunch, worden we naar buiten geroepen. Vertegenwoordigers van de gemeenschap bieden ons nog een geit aan, om hun grote dankbaarheid uit te drukken. Ze willen niet wachten tot de officiële plechtigheid van vanmiddag, omdat er dan geen tijd meer is om haar (want het is deze keer een vrouwelijk beest) te slachten. Willem-Jan mag ‘r maar kort vasthouden, want de messen zijn al geslepen. Ze heeft de naam die we haar gaven (Billiëtte) maar enkele minuten gedragen…
Inmiddels oogt de bouwplaats feestelijk, met alle versieringen van het kinderprogramma, die we aan de gebouwen bevestigd hebben. Het logo aan de muur hebben we afgedekt met het hoeslaken van Marc Jan (sorry, mama) en alles is klaar voor de grote overdracht die zo plaatsvindt. Er hangt een opgewonden spanning in de lucht, zo lijkt het. Overal staan steeds meer groepjes mensen en het valt ons op met hoeveel van die mensen we iets bijzonders beleefd hebben de afgelopen weken. Bij de een werkten we op het land, met de ander hebben we pannenkoeken gebakken en weer een ander leerde ons Nsima stampen.
Terwijl de mensenmassa buiten groeit, ruimen wij binnen zoveel mogelijk spullen op, zodat we morgen op tijd kunnen vertrekken.
Tegen drie uur beweegt iedereen richting de bouwplaats, waar we ‘onze’ huizen straks officieel overdragen. We zijn er best trots op dat ze allebei getooid zijn met een prachtig groen dak. De ruwbouw is af, doel bereikt! Op de zandhopen achter de huizen, de plek die de afgelopen weken onze drinkplek was, komen we samen. Nog voor het officiële programma begint, zingen we de bekende Tumbuka songs, die we tussen de toespraken door vaker zingen. De woorden zijn warm, het ‘you have defeated us’ van de baas van CCAP ontroert ons. Hij vertelt over het standaardbeeld van de blanke, die zich verheven voelt. Wij hebben het tegenovergestelde laten zien, zegt hij.
Na de overdracht sjouwen we alle schoolbankjes onze eetzaal in. Vanavond eten we met 85 mensen in ‘ons’ lokaal. Iedereen die heeft meegewerkt om het project een succes te maken, eet mee. We zingen samen, maken plezier en schudden handen terwijl we ‘you did a great job’ zeggen. Dan delen we cadeautjes uit om iedereen te bedanken en schudden we nog veel meer handen.
We gaan vroeg naar bed, want morgen is het echt zover. Kamp Ndatuwa moet ontruimd worden. Als een gedisciplineerd team klaren we die klus en op de geplande tijd hebben we alle tassen in de vrachtwagen. Na de laatste foto’s rijden we zwaaiend, toeterend en zingend weg. We zingen de bekende liedjes samen met de menigte die aan beide kanten van de bus mee rent. Veel ogen kleuren rood en er rollen traantjes als de laatste kids in de verte verdwijnen. Luid zingend rijden we richting Kasungu National Park. Op naar de olifanten!
Groeten terug
Niels: Hoi alles gaat goed hier hoor ik heb alleen mijn duim gekneusd. Papa nog gefeliciteerd met je verjaardag. Ik zie jullie snel weer!
Mark: Dat verband hebben jullie inderdaad goed gezien, ben weer even herinnerd waarom ik gestopt ben.
Olav: Hoi alles gaat goed met mij, gaan hier helaas al weer bijna weg, bij terugkomst in Utrecht is een gevulde koelbox erg lekker om het avontuur af te sluiten, is iedereen wel aan toe.
Rick B: Het bouwen is afgerond, de gesprekken met de tieners ook. Hopelijk hebben ze iets waardevols opgestoken van de interactie. Bijna tijd om het avontuur af te sluiten? Owh, en paps, alvast gefeliciteerd! Liefs. de beste Rick van MA223.
Rick S: Hee lieve Iet, ik mis je, en does voorzichtig! Heb zin om je vrijdag te zien. Dikke kus, de leukste Rick van MA223
Julian: Hoi allemaal, Bedankt voor alle lieve groetjes die ik gekregen heb van iedereen. Dak zit op de eerste lerarenwoningen, storytelling was heel gaaf. Zie jullie snel om de verhalen te delen.
Laurens: 👋 Met mij gaat het goed de bouw is klaar en maandag hebben we overdracht en feest 🥳.
Maud: Nog altied goed te pas! Kussie voor m’n grote zussie💕(en pa & ma) Tot vrijdag👋 P.S. Thanks Niekie voor de weerberichtjes
Mette: Hii, alles gaat nog steeds goed hier. Op de terugweg wil ik eventjes langs de McDonalds😄😄 groetjesssss
Deborah: Yo fakka, alles nog steeds goed, papa ik wil McDonalds aub 💕
Thirza: Heyhoii, alles giet nog steeds super goed hjer! Wol mem foar de weromreis wyte boltsjes mei tsiis meinimme?😁
Milou: Ha thuisfront, het gaat (los van dat de rijst ondertussen mijn neus uit komt) nog steeds heel goed met mij! Er zijn ondertussen een heleboel verhalen bij gekomen, dus plan nog maar een paar dagen extra vrij in jullie agenda’s ;) groetjes jullie Lotje
Willemijn: Heey hoi! Nog gefeliciteerd opa! Ik mis wel wat groetjes uit Slovenië maar ga er vanuit dat jullie het veel te leuk hebben samen. Ontzettend toffe ervaring is het cultuurleiderschap! Dikke kus van mij. P.S. Tamara ik heb een dagboekje bijgehouden voor je!
Dirk-Jan: Wederom groetjes vanuit het verre Malawi. Het gaat hier goed, de verkoudheid is gelukkig aardig voorbij. Stiekem mis ik Nederland een heel klein beetje (maar dan wel een heel heel klein beetje).
Talina: Hey lieve familie nog een aantal dagen en dan ben ik weer thuis. Ik heb het nog erg naar mijn zin en kan niet wachten om de verhalen te vertellen. Ik hoop op een lekker schoon bedje. Ruben, hopelijk heb jij het naar je zin en vermaak je je een beetje. Dikke kus, zie jullie gauw.
Stijn: Nog een paar dagen en dan ben ik bij jullie. Vind het wel jammer om hier weg te gaan, heb het hier heel gezellig met de groep en de mensen om ons heen. Heb jullie veel te vertellen maar dat is voor thuis. Dikke kus en knuffel, tot gauw.
Ilse: Hey heit en mem, ik mis jullie en beppe wel. Aan de andere kant wil ik hier niet weg. Ik vermaak me hier prima en heb jullie veel te vertellen. Dikke knuffel en tot vrijdag!
Harm: Hoi lieve mensen. Allereerst heel erg bedankt voor alle lieve berichtjes. Het gaat hier goed, ik geniet enorm. Alweer bijna naar huis. De tijd gaat echt super snel. Ik kijk er ook wel naar uit om jullie allemaal weer te zien en alle verhalen te vertellen. Tot vrijdag 💕 (Miran en Thom, nemen jullie bier en een zak paprika Doritos mee?) Liefs Harmie
Marit: Hoi lieve allemaal, bedankt voor al jullie berichtjes. Ik ben benieuwd hoe het thuis gaat! En Inge, bedankt voor al je updates😉. Ik ben nog steeds enorm aan het genieten! En die rijstepap valt reuze mee trouwens, ik vind het zelfs best lekker ‘s ochtends (al mis ik mijn ontbijt in Nederland ook wel). Ik ga nog even heel hard genieten van de laatste dagen hier. En ik kan niet wachten tot ik jullie alles kan vertellen. Liefs Marit😘
Sabine: Hey heit en mem. Ik ben dit helemaal vergeten te zeggen, de eerste nacht heb ik geschreeuwd want ik had een nachtmerrie. Dit kwam vast door de indrukken van het land, gelukkig werd ik gewekt door degene die naast me sliep.🫣ooeeepss… Woensdag bij 't eten gingen we naar buiten, want er was een mega mooie sterrenhemel! ✨ De bouw is klaar. Morgen (maandag) laatste dag. Dinsdag en woensdag naar SAFARI!!!🦓 en ergens anders overnachten. Daar vertel ik later meer over. Liefs Sabine 🙋♀💋
Nora: Hey mem. O wat mis ik jou. Ik ben super dankbaar met elk berichtje wat ik van je krijg. Ik hoop dat het goed met je gaat en het meten goed gaat. Als ik je 11 augustus zie, krijg je een dikke kus en knuffel en wat zeggen we dan ‘Ik heb je zo gemist want ik hou zoveel van je’🥰 In dikke tût fan Nora💋
Janneke: Jonathan, Lisalotte en Manoah. Hebben jullie het naar jullie zin? Hier is het heel gezellig! Succes met het pakken van de tassen voor zaterdag! Dikke knuffel, hartje, regenboog en kus! De rest allemaal bedankt voor de lieve groetjes!
Marc Jan: Hallo, waar halen jullie vandaan dat ik ziek was, voel me perfect en ben niet verkouden. Jammer van de komkommertijd, is er toch nog wat gebeurd. Tot vrijdag, doe de groeten aan opa en oma. Dat was het wel. Groetjes ✈🙋
Krijn: Goedendag. Hier nog steeds best. Willemijn en ik zaten met het dilemma of 3 grote World Servants tassen en 2 stuks grote handbagage wel in de Clio passen. Nog 5 dagen te gaan en we gaan het nog even naar ons zin hebben. Beste.
Jeffrey: Lieve iedereen, ik ben hier intens aan het genieten. Nog een weekje te gaan en dan zien we elkaar weer! Papa en mama nog van harte gefeliciteerd! We zien elkaar vrijdag! Tot dan! P.S.: Heb ongelooflijk veel zin in Waldkorn broodjes met kaas!!!
Pieter: Lieve heit en mem, Jitze, Tiny, Coby en de rest. Stiekem mis ik jullie natuurlijk wel, maar ik heb het oprecht naar mijn zin. Ik hoop dat heit en mem met de neefjes wat kunnen genieten van het weer op vakantie. Nog 1 nachtje in Ndatuwa en daarna gaan we naar onze Safari locatie. Ps: Ik mis mijn bed en lasagne ook!
Sven & Judith: Hoi thuisfront! Dank jullie wel voor alle leuke berichtjes! Wij genieten nog heel erg hier, maar missen jullie toch ook wel. Heel veel knuffels! 💕
Bettina: Hallo luitjes, wat balen dat jullie vakanties enigszins in het water zijn gevallen. Hopelijk toch van genoten, ik hoor de verhalen wel. Ik geniet nog steeds volop, dus bereid je maar vast voor op de woordenstroom van vrijdag. Knuffie Betje
Marsha: He allemaal, ik geniet eindelijk volop van het project. Kijk wel uit naar mijn bed in Nederland want na een week plat te hebben gelegen is zo’n matras toch niet meer zo chill. Vandaag hebben we het kinderfeest. En dan vertrekken we morgen al uit Ndatuwa. Op naar de Safari, misschien spot ik wel een Yindi. Knuf en xje van jullie vrolijke Marsha
Neeltje: Hee lieve allemaal, ik geniet enorm van de mooie mensen hier. Nu het einde van het project in zicht komt, kijk ik er ook naar uit om jullie te vertellen over alles wat we hier meemaken. Liefs en een dikke krûp foar Linne en jullie allemaal!
