Het is weekend in Ndatuwa, na weer dagen vol flonkerende hoogtepunten.
Donderdagochtend zwaaide Pieter de scepter op de bouwplaats. Omdat de spijkers op waren, stokte het werk een beetje. Het geplande plaatsen van de spanten op het rechterhuis liet op zich wachten, net als het afmaken van de bekisting van het huis links. We focussen eerst op stenen persen, opruimen en egaliseren.
Even verderop vindt het kinderprogramma plaats, voorbereid door Judith. We vertellen over het koningshuis en maken oranje hoedjes met de kids. Dat was serieus aanpakken, want naast alle kids wilden ook de moeders, oma’s een andere omstanders een hoedje. Nu, twee dagen later, lopen nog steeds allerlei mensen met een oranje-rood-wit-blauw hoedje op.
Intussen is een groepje verhalenvertellers in de auto gestapt, op weg naar Chivukutu. Daar bouwden in 2011 en 2019 World Servants-groepen klaslokalen een lerarenwoningen, een project met een gelijksoortige impact als het onze. We stappen als het ware in een tijdmachine, wat we in Chivukutu zien, zou hetzelfde kunnen zijn als in ‘ons’ Ndatuwa over een aantal jaar.
Na twee uur schudden en hobbelen in een te krappe auto worden we enorm hartelijk ontvangen in een volgepakt klaslokaal. Allerlei betrokkenen bij de school van Chivukutu willen ons vertellen over hun warme herinneringen aan de World Servants. De schoolgebouwen zien er goed onderhouden uit, ook al worden de lokalen intensief gebruikt. In de klassen zitten gemiddeld zestig leerlingen. De lerarenwoningen zijn van hetzelfde model als de onze. Heel leuk om daar doorheen te wandelen, het geeft een beeld van hoe onze huizen straks bewoond zullen worden.
‘s Middags is het eerste programma van Football4Water. We geven voetbalclinics bij scholen, die we combineren met hygiënevoorlichting. De verschillende schoolteams nodigen we uiteindelijk uit voor een finale bij ons in Ndatuwa.
Later hebben een aantal van ons nog een gesprek met het mother committee van ‘onze’ school. Allerlei ‘vrouwenzaken’ passeren de revue, met als meest opvallende vraag of wij ook negen maanden zwanger zijn. Op veel plekken komt het beeld terug dat wij compleet anders zijn en heel vaak gaat dat samen met een idee dat wij superieur zijn. We voelen ons daar naar bij en hopen iets ervan te kunnen weerleggen terwijl we hier zijn.
Aan het eind van de middag bereiken we het hoogste punt op de bouw. Dat is natuurlijk iets om bij stil te staan. We hijsen de Malawiaanse en de Nederlandse vlag, zingen onze volksliederen en complimenteren ons teamwork. We vieren niet alleen het hoogste punt, ook de ringbalk links is klaar.
Dan krijgen we de bevestiging dat een gerucht dat we eerder hoorden op waarheid berust. Een man, die al vaker voor problemen had gezorgd, werd op heterdaad betrapt toen hij twee kippen stal. De eigenaar van de kippen liet dat niet gebeuren en sloeg de man. Dat moet tamelijk hard gegaan zijn, want de dief heeft dit niet overleefd. Dat de man niet geliefd was, blijkt uit het feit dat zelfs de familie opgelucht was, dat er geen aangifte gedaan wordt en dat er geen begrafenisceremonie is waarvoor alle activiteiten stil komen te liggen. Bij het avondeten praten we na over deze bijzondere gebeurtenissen.
We hebben een avondprogramma over onze angsten en onze dingen waar we dankbaar voor zijn, met diepe en persoonlijke gesprekken. Daarna spelen we spelletjes en al snel is het tijd om de slaapzakken in te schuiven. Met wat verkoudheid in de groep is het snurken tot in het dal te horen…
Het is vrijdag! Bij het kinderprogramma werken we vast vooruit, met alle kids knutselen we versieringen voor de overdacht van maandag. Op de bouwplaats is het rustiger dan anders, er is veel werk op hoogte en dat kan niet met z’n allen. We zoeken dus wat naar werk en doen ook een wasje tussendoor, ruimen het terrein rond de huizen op en gaan natuurlijk door met het persen van stenen en metselen.
Na de koffiepauze is het tijd om naar de plaatselijke kapper te gaan. Niels, onze eigen barber, is benieuwd hoe zijn collega hier werkt. Krijn en Willem-Jan zijn het studieobject voor Steven de kapper, die les krijgt van Niels in hoe stijl haar te knippen.
‘s Middags is de tweede voetbalclinic van het Football4Water programma. Deze keer is het wat verder weg, bij de berg waarop we ‘s avonds een telefoonmast zien knipperen. Eerst maakt het groepje kennis met de school. Twee docenten vertellen wat er speelt. Het is een grote school met meer dan duizend leerlingen en elf leerkrachten. Het sportveld naast de school biedt een prachtig uitzicht, maar hoofdtrainer Marc Jan zorgt voor zoveel focus dat de zakkende zon boven de bergen ons niet afleidt.
Intussen zet hovenier Krijn zijn professionele kennis in, door met een ploegje 21 bomen te planten op het terrein voor ‘onze’ huizen. Samen met de duizend bomen die hier al geplant zijn als onderdeel van ons project, vormen ze straks een bos dat de school beschermt tegen de wind, schaduw biedt en CO2 opneemt. Meer hierover in deze video.
‘s Avonds hebben we een vrije avond. Aan het eind van de maaltijd gaan we naar buiten om te genieten van de sterrenhemel. De maan is nog niet op, dus de sterren zijn extra goed zichtbaar. De rest van de avond vullen we met dagboek schrijven, liedjes zingen, spelletjes doen en een boek lezen. We gaan vroeg naar bed, want morgen gaat de wekker extra vroeg; om kwart voor vijf staan we op voor een hike naar een plek waar we de zon goed kunnen zien opkomen.
Het is nog aardedonker als Willem-Jan ons wekt. Snel in de kleren, boterhammetje pakken en op pad. De twintig minuten lopen naar het uitzichtpunt blijkt bijna drie kwartier, maar dan staan we wel op een mooi hoog punt. Als er geen bomen gestaan zouden hebben was het een goede plek om de zonsopgang te bekijken 😅. Gelukkig zien we een stukje verderop toch nog wel hoe de rode bal snel stijgt en via geel wit kleurt. Indrukwekkend om alle geluiden uit de natuur te horen aanzwellen met het rijzen van de zon.
Na het ontbijt gaan we weer verder aan de slag. Ook deze zaterdag werken we ‘s ochtends. Het dak rechts gaat vandaag dicht en links gaan de spanten erop. Ook zoekt een ploegje alvast al het gereedschap uit, zodat het klaar staat voor de terugreis. Het logoteam legt de laatste hand aan het kunstwerk op de nieuwe muur.
‘s Middags begint de mannen/vrouwendag. We splitsen op, onze vrouwen en de lokale vrouwen spreken met elkaar over vrouwenzaken en de Nederlandse en Malawiaanse mannen over mannenzaken. Er wordt gelachen, geleerd, gegeten en uiteraard vergeleken. We zijn onder de indruk van de wederzijdse openheid.
De mannen sluiten dit eerste deel van de m/v-dag af met een worstelpartijtje, (on)bewust in het zicht van de vrouwen. Mark vloerde Rick vrij simpel, Stijn won van Marc Jan en het derde spel staakte na tien minuten. Niels en Olav waren aan elkaar gewaagd.
Stoffig en vol adrenaline komen mannen en vrouwen voor even bij elkaar. Samen studeren we een lokaal lied in voor de kerkdienst morgen. Dan splitsen we weer op. Onze vrouwen eten in onze vaste eetzaal, onze opslag wordt voor één avond de mancave. We lachen, huilen en ontwikkelen onszelf in de veiligheid van vrouwen/mannen onder elkaar en sluiten af met het schrijven van een brief. De vrouwen lezen hun ode aan de man voor en de mannen eren de vrouwen met hun brief.
Inmiddels is ‘onze’ kleermaakster klaar met onze Malawiaanse kleding. We kunnen dus morgen in stijl naar de kerk. Welterusten!
