Na een emotioneel afscheid van de gemeenschap, rapporteert MA318 zelfs gedetailleerd over de terugreis. Komt 'ie:
Hallootjes! Joppie en Jill weer! Het is tijd voor alweer de aller laatste update van ons project. Omdat ons vorige berichtje zo erg in de smaak viel, mochten we weer een leuk berichtje typen om het af te sluiten.
De terugreis liep geweldig. Het afscheid van Ndatuwa was erg bijzonder. Nadat we onze spullen veel te snel hadden ingepakt en dus een extra half uur de tijd hadden om gedag te zeggen, was het dus echt tijd om te gaan. Er waren ontzettend veel mensen die ons gedag kwamen zeggen en voor sommige deelnemers viel dit allemaal wat zwaar. Hier en daar werden er wat traantjes weggepinkt en wat knuffels weggegeven. Gelukkig was er weinig tijd om te rouwen want in Lilongwe stond er een mega VETTE verrassing te wachten! We kregen namelijk fris en CHIPS! Daar werden wij erg blij van maar sommige van onze buikjes raakten lichterlijk overstuur. Gelukkig werd dat de volgende ochtend al snel verholpen door een oud vertrouwd potje rijstepap. De rijstepapaftelkalender kreeg er dus ineens een dagje bij, wat voor diepe teleurstelling zorgde bij Eline en Rixt. Gelukkig kregen we nog wel een plakje brood en een lekker worstje!
Wat voor de Afrikanen gestructureerd was, was het voor ons op het vliegveld in Lilongwe één grote chaos. Na wat vertraging konden we na het inchecken al vrij snel door naar de gate en het vliegtuig. In tegenstelling tot de mannen moesten de vrouwen hun hele tas overhoop halen en werden alle cosmeticaproducten eruit gevist.
De vlucht naar Addis Abeba ging voorspoedig met hier een daar een kriebel gevoel in onze buikjes door turbulentie en licht onweer in de verte. Tijdens de vlucht hadden we nog tijd om onze complimentenboekjes af te schrijven die straks in de bus worden uitgedeeld. Nadat twee keer de zelfde film was afgespeeld in het vliegtuig was het alweer tijd om te landen.
Na ruim drie uur Twister vermaak waarbij we flink uit elkaar werden gerekt en we er weer achterkwamen hoe niet-lenig iedereen was, konden we onze roedel weer oproepen om onze reis naar huis voort te zetten. Met volle chocolade-, cola- en koekjesbuikjes ging het vliegtuig er weer vandoor.
De vlucht richting Wenen ging helemaal goed! Voor de nachtbrakers gold: hoe langer de reis duurt, hoe meer films we kunnen kijken, hoe meer fris we kunnen drinken en hoe meer we de rest wakker kunnen houden. Met hier en daar wat gesnurk en gekwijl hebben de meeste mensen toch nog een "schoonheidsslaapje" kunnen meepakken.
Ook de vlucht naar Brussel ging fantastisch. Ons ontbijt bestond uit een heerlijke muffin en een broodje met een plakje worst. Ook moeten we de cola natuurlijk niet vergeten die het eten heerlijk wegspoelde! Naarmate we dichter bij België en Nederland kwamen, werd het meer bewolkt en het land werd groener. We voelden ons dus meteen weer een beetje thuis. Ook missen we nu al de Afrikaanse temperaturen die toch wat hoger waren dan hier.
We zijn uiteindelijk om ongeveer 8 uur geland en hopen rond half 10 al in de bus te zitten op weg naar ons koude Kikkerlandje.
We kijken er allemaal naar uit om jullie vanmiddag weer te zien!
Maar voordat het zo ver is kunnen we nog eventjes liedjes zingen en genieten van elkaar tijdens onze laatste busreis.
Groetjes Jill en Joppie, namens de gehele groep!
