Deze eerste week staat in het teken van 35 graden, veel indrukken, naamstickers en een stinkende fotocamera.
Op dag 3 van de bouw belt hoofdleider Bé ons met een update vanuit de groep. De groep is, op kleine tekenen van vermoeidheid na, in goede gezondheid en diep onder de indruk van de gastvrijheid van de bevolking. Door de bewoners van Kandezu zijn ze heel hartelijk ontvangen en ontzettend gemotiveerd om hard te werken aan de bouw van de klaslokalen, lerarenwoning en extra latrines. Het enthousiasme en de saamhorigheid is niet alleen voelbaar, maar ook zichtbaar aanwezig. Zowel de deelnemers als de locals lopen met een naamsticker op de borst, want iedereen wil graag onderdeel zijn van deze bijzondere groep mensen. Op deze manier leer je elkaar sneller van naam kennen waardoor er een hechte band kan ontstaan.
Vandaag is de warmste dag van de week. De stralende zon heeft het kwik de 35 graden (in de schaduw) laten aantikken. Dit weerhoudt de groep er echter niet van om keihard te werken en de motivatie vast te houden. Samen was het even wennen, maar alles verloopt voorspoedig en de stemming zit er goed in! Alleen Hennie, leider van het kinderprogramma, moest ‘even’ aanspraak maken op haar improvisatievermogen en vooral over de schrik heenkomen. Voor het kinderwerk was gerekend op ongeveer 60 kinderen, dat dit er maar liefst 180 zouden zijn, had natuurlijk niemand verwacht. Alles zal uit de kast worden getrokken om hier een mooi programma voor neer te zetten.
De komende dagen staan de eerste huisbezoeken bij de locals gepland en zal er ook een kliniek bezocht worden. Daarnaast zullen er ook aan eerdere projectlocaties een bezoek worden gebracht. Zo kan de groep het werk van eerdere projecten met eigen ogen bewonderen.
Morgen zullen, als de internetverbinding meewerkt, een aantal van de ‘Groetjes aan…’ worden voorgelezen aan de groep. Het is leuk om te zien dat de betrokkenheid bij het thuisfront zo enorm groot is!
En hoe zit het nu eigenlijk met de ‘stinkende fotocamera’? De huisfotografe Janneke is zo fanatiek met het foto’s maken, dat ze haar camera in haar tuinbroek overal mee naartoe neemt. Zelfs naar de latrine. En je raadt het natuurlijk al, dat ging mis! Maar gelukkig is de camera uit de latrine gevist en werkt hij gelukkig nog steeds. Alleen zit er vanaf dit moment aan alle foto’s wel een luchtje!
