In Myanmar maken ze in een paar dagen mee wat een normaal mens niet eens in een maand doet. En daarbij gaat het bouwen ook nog gestaag door. Cees vertelt erover:
Dinsdag is de laatste emmer zand ceremonieel gestort. Wat een gejuich ging er op toen de laatste emmer in de fundering ging (niemand wist dat we daarna overgingen op het zwaardere beton). Nu bezig met het verven van kozijnen en muren. Sommigen helpen met de vloer te storten.
Het kinderprogramma gaat iedere dag door. Joel, bijna twee meter, kroop rond met de helft van de kinderen op zijn rug. Vandaag was het verhaal van Jona aan de beurt. De tolk.begreep bij het voorbespreken niet dat Jona zei 'gooi mij maar overboord'. Aan de hand van een schilderij en Jona in de vorm van een poppetje wetd het verhaal verteld. Toen Jona door de vis werd opgegeten begon een van de kinderen te huilen. Bij het jagerbalspel wat we speelden waren de juffrouwen het fanatiekst. De keukenploeg mocht bapao klaarmaken voor bij de koffie.
Het huisbezoek is iedere keer weer indrukwekkend. Gisteravond hadden we eindelijk een vrije avond. Niet dus. Shi shi, de coördinator van LepraZending, kwam om vier uur met de mededeling dat elk moment de directeur kon komen. Op het moment dat we aan het eten wilde beginnen kwam de directeur aan. Hij stelde zich voor en schoof aan. Na het eten werden de groetjes voorgelezen, dat vond hij wel grappig. Na het eten legde hij erg duidelijk uit wat lepra is en waarom het zo moeilijk te vinden is. Want dat is het probleem, er bestaan medicijnen waarmee het eenvoudig te genezen, is als je er op tijd bij bent. Daarnaast had hij een goed verhaal over de stichting en de geschiedenis van Myanmar.
Vanmorgen heeft een deel van de groep een bezoek gebracht aan een lepraziekenhuis. Het was een eenvoudig ziekenhuis, maar goed georganiseerd. Ze hebben daar de gevolgen gezien van wat lepra doet. De ander helft van de groep is in een vissersdorp geweest. We konden het al ruiken voor we het dorp gezien hadden. We zijn tot in de haven geweest maar hebben geen water gezien omdat het eb was. De vissers deden onderhoud of bouwden een nieuw schip. Ook hebben we gezien hoe ze vispasta maken. Ze scheppen een berg zout en een berg kleine gedroogde visjes door elkaar en stampte het in een soort vijzel tot pasta. Je kunt je wel voorstellen hoe dat rook.
Toen we thuiskwamen hadden de achterblijvers pannenkoeken gebakken. Een deel hebben wij op gegeten en een deel hebben we uit gedeeld na de wekelijkse praise dienst die in onze eetzaal was. Wederom hebben drie van onze deelnemers een getuigenis verteld over hun geloof. het was weer een heel fijne avond met veel zingen.
Zondag gaan we genderneutraal naar de kerk. We hebben van Shi Shi allemaal een longie (rok) gehad die hier door mannen en vrouwen gedragen wordt.
Tot zover de update. Groeten uit het warme natte maar zeer gezellige Chaungson waar de sfeer goed is en de groep steeds hechter wordt. Wees niet ongerust we komen terug want er zijn er een aantal die verdacht vaak over thuis praten.
