MY217 | Dankbaar voor alle zegeningen

Geplaatst op 15 aug 2017 - 08:53

Wie kan er nou zeggen dat ze ooit een rijsttaart met 21 kaarsjes heeft gehad? Julia wel in elk geval! Een update uit het rijstige Myanmar:

Wat zijn ze lief, de mensen hier. Zondagochtend is het normaal gsproken om 07.00 uur en om 10.30 uur kerk. Maar omdat we er zo vroeg uit zouden moeten omdat we ontbijten in de kerk en dat ook weer opgeruimd moet worden, ging de vroege dienst niet  door. Konden we heerlijk uitslapen. Het was een mooie dienst met veel zingen. Er was gevraagd of wij weer drie liedjes wilde zingen. Toen het onze beurt was om te zingen zongen we vier liedjes (compensatie voor de twee van de praise avond) waarvan één in hun taal. Onze verbazing was groot toen ze na de preek vroegen: 'kunnen jullie er nog drie zingen?'. Even snel schakelen en toen er nog drie gezongen.

Tijdens de lunch vertelde Shi Shi dat we om 15.00 uur zouden vertrekken. Huh?! Volgens ons hadden we een vrije zondagmiddag. Uit eindelijk hebben we een heerlijke zondagmiddag wandeling gemaakt door de rijstvelden. Eerst een stukje door het dorp daarna over een smaller betonpaadje. Vervolgens  moesten we onze  schoenen uitrekken om het pad te volgen waarvan grote gedeeltes onder water stonden. De bagger kwam tussen je tenen omhoog en het geheel was ook spekglad. De gillen van de dames, als ze uitgleden, waren niet van de lucht. Het eindpunt was een grote rieten hut. Daar woonde een boer samen met zijn gezin van tien personen, twee koeien, een koppel eenden en een paar kippen. Hij verbouwde daar rijst voor een groot bedrijf en kreeg daar 220 dollar per jaar voor. Dit was zelfs voor hier weinig. Het uitzicht was adembenemend groen.

Het avond programma was een man / vrouw avond. De vrouwen het over waarheid en leugen (over je zelfbeeld). De mannen hadden eerst een quiz, waar het heftig aan toe ging. Daarna kregen ze een meerkeuze lijst waar ze aan konden geven welke eigenschappen hun perfecte vrouw zou moeten hebben. En waarom ze die eigenschappen zouden moeten hebben. Beide groepen hadden mooie, diepgaande en leerzame  gesprekken.

Maandagochtend: er is er een jarig, hoera, hoera, dat kun je wel zien dat is Julia. Net of ze thuis was. Met versierde stoel, cadeau's van ons en van thuis en natuurlijk een rijsttaart met 21 kaarsjes. Het is op de bouw nog steeds emmeren, schuren en metselen. Maar vooral het eerste. We moeten nog ongeveer 6 kuub. Waarschijnlijk gaan we dat vandaag redden.

Een aantal deelnemers had een spelmiddag georganiseerd met oud hollandse spelen. Dit voor in een arme wijk van Chaugsone en in plaats van de voetbal wedstrijd. Het was een feest van koekhappen en spijkerpoepen. Tot vanmorgen toe was het weer ideaal, droog maar bewolkt als we werkten. 's nachts en 's avonds regen. Zaterdag en zondag helder en warm. Vanmorgen ging deze regeling nat. Het regent al de hele morgen. Als mensen na mijn laatse bericht dachten: 'ze komen niet meer terug': Er zijn er een aantal die stiekem toch weer aan huis denken. Tot zover deze update.

Warme maar zeer natte groet uit nog steeds gezellige en vriendelijke Myanmar.

De bouwprojecten van World Servants bieden jongeren de kans om mee te bouwen aan verandering. Hun inzet tijdens een werkvakantie laat praktisch zien wat de kracht van dienen is. Door samen met een lokale gemeenschap te werken aan een ontwikkelingsproject van een lokale ontwikkelingsorganisatie, veranderen niet alleen de levensomstandigheden voor de hele gemeenschap, maar veranderen ook de jongeren zelf.

In veel Nederlandse kerken is een World Servants-project onderdeel van het jongerenwerk van de kerk. Diaconaat en jeugdwerk lopen zo naadloos in elkaar over en een hele gemeente komt in beweging rond het project. Werkvakanties hebben daardoor een blijvende impact, zowel in Afrika, Azië of Latijns-Amerika als in Nederland.