De Myanmar-groep is terug in Yangon, maar in gedachten nog in Mawlamyine. Hoofdleider Richard over de laatste dagen daar, het afscheid en de reis naar Yangon:
Als we dit schrijven zitten we al weer in Yangon, de hoofdstad van Myanmar. Vanmorgen hebben we met enige weemoed afscheid moeten nemen van de mensen die ons de afgelopen weken dierbaar zijn geworden.
Woensdag hebben we nog flink gezweet tijdens het verplaatsen van alle materialen en het vlechten van het betonijzer. De komende maanden wordt er door de lokale mensen nog verder gewerkt aan het betonskelet zodat wanneer de groepen van volgende zomer arriveren het werk kan worden afgerond. Het was even droog waardoor de temperatuur ook direct verder omhoog schoot en dat maakte het nog extra zwaar.
Naast het bouwen hebben we een rondleiding gekregen over het universiteitsterrein. In de middag was het tijd voor de ceremoniële overdracht waarbij wij ons dansje konden laten zien. De Birmanen zelf hadden dik lol en bleven mooi zitten 😂
Daarna alle tassen pakken en afscheid nemen van alle kleding die we achterlieten voor de lokale bevolking. Nog 1 keer genieten van de lekkere maaltijd die voor ons werd klaar gemaakt en daarna nog een aantal uurtjes slapen.
De verwachting was dat ons transport voor de terugreis minder luxe zou zijn dan die van de heenweg, maar niets was minder waar. Voor het luttele bedrag van 6000Ks, omgerekend nog geen 4 euro, werden we weer 500 km vervoerd in halve bedden met interactieve schermpjes. Flesje water stond al voor ons klaar en wie wilde kon koffie krijgen. Tijdens de pauze halverwege werd nog even een bordje noodles met kip verwerkt en kreeg je bij het verlaten van de bus ook nog even een tandenborstel met tandpasta en een verfrissend handdoekje om toch maar weer fris en fruitig de laatste 3 uur in de bus door te brengen. Hier mag het ov in Nederland een voorbeeld aan nemen vonden wij allen.
In Yangon moesten we nog even overstappen op een lokale bus. Iets minder luxe, maar dat vonden we niet erg. Het hotel was wel even lekker. Na ruim twee weken ga je een lauwe douche toch wel waarderen en een normaal matras in plaats van een matje van 2 cm dik is ook wel heerlijk. Toch gaan de gedachten nog telkens terug naar de mensen in Mawlamyine, we hebben veel respect gekregen voor hen die hun hele leven werken in een ziekenhuis waar ze minder betaald krijgen en moeten wonen in armoedige woningen onder moeilijke omstandigheden en die als ze stoppen met werken dan ook direct geen inkomen en huisvesting meer hebben. Dat maakt het dat het ook lastig is om echt te genieten van omstandigheden die normaal zijn in onze ogen hier in Yangon.
Morgen gaan we de stad nog even verkennen en kijken of we nog wat souvenirs kunnen scoren voordat we zaterdag al weer op het vliegtuig stappen.
