Indrukwekkende belevenissen in Myanmar: na een week hard werken bezoekt de groep het gedenkteken van de overledenen bij de Birma spoorlijn, waaronder 3.000 Nederlanders.
Na een aantal dagen heel hard werken was het gisteren heerlijk om het weekend te verwelkomen. Er waren de afgelopen dagen heel wat stenen verplaatst naar de bouwplaats. Daarnaast moesten ook de andere materialen worden versleept zoals het zand, cement en de wapening. De muren van de 1e verdieping schieten omhoog en de mensen staan verbaasd over de werklust van die lange sterke Nederlanders.
Vrijdagochtend hebben we even de tijd genomen om het ziekenhuis te bekijken. Dit was wel even schrikken. Er worden mensen opgevangen met lepra en ook mensen met huidaandoeningen. De zalen zijn open en de gevolgen van het vochtige klimaat zijn duidelijk aanwezig. Zwerfhonden lopen dwars door het ziekenhuis en de mensen liggen op houten platen zonder enig matras. Gelukkig ontwikkelt het ziekenhuis zich wel. Het onlangs geopende poliklinisch centrum voor huidaandoeningen is al een enorm verschil met de andere ruimtes.
Vandaag zijn we op pad geweest naar een stukje Nederlandse geschiedenis in Myanmar. Op anderhalf uur rijden van Mawlamyine ligt het startpunt van de Birmaspoorlijn, ook wel de dodenspoorlijn genoemd. Eerst hebben we een museum bezocht waar nog een gedeelte van de rails ligt en 1 van locomotieven staat. Daarna naar een begraafplaats waar we een behoorlijk groot aantal Nederlandse gedenkstenen aantroffen. Bijna 3000 Nederlanders zijn omgekomen op dit traject. Om dan zo ver van huis dit aan te treffen is behoorlijk indrukwekkend. Het terrein is keurig aangelegd en onderhouden door de lokale bevolking.
Daarna was het tijd om het strand te bezoeken. Een aantal maakte van de mogelijkheid gebruik om een frisse duik te nemen in de Oceaan. Een ander hield het bij wat pootje baden. Na de maaltijd te hebben genuttigd in een lokaal restaurant die onze eigen keuken zelf voor ons had voorbereid, wat blijkbaar geen probleem is hier en het drinken uit een verse kokosnoot gingen we weer op huis aan. Al snel kreeg 1 van de vrachtauto's een lekke band waardoor we enige vertraging opliepen. Na een kort bezoek aan een enorme liggende boeda die dient als tempel konden we verder. Eenmaal bij het ziekenhuis stond de volgende maaltijd al weer voor klaar. Vanavond is het even lekker rustig aan voor iedereen. Morgen kunnen we enigszins uitslapen en daar kijken we ook wel naar uit.
