We hebben in ons weekend van alles beleefd, van de grappigste dingen tot serieuze zaken. In deze uitgebreide update nemen we jullie hierin mee!
Op vrijdagmiddag stond bij ons het weekend voor de deur. Nouja deur, die hebben we dan nog niet helemaal af gebouwd, maar het vordert al wel vlot met de bouw. Na een opfrisbeurt in de hostels kwam iedereen weer samen voor het diner in het jongens hostel. Dit maal heerlijke kip met rijst, in plaats van rijst met kip voor de verandering! Dit is maar een halve waarheid, want wij krijgen elke dag wel een keer rijst, maar de andere maaltijden zijn bijna luxer dan wij thuis kregen, hebben we geconcludeerd. Een variatie van hamburgers met patat tot aan club sandwiches, croissantjes en cornflakes met melk in de ochtend. Noem het maar op, ze zorgen hier erg goed voor ons. Na elke maaltijd sluiten we dan ook af met een luid gezongen: We want to thank you!
Vrijdagavond was het dan eindelijk tijd om elkaar goed te leren kennen door middel van speed daten. Het leverde prachtige plaatjes op, aangezien de heren hiervoor netjes met overhemd en stropdas voor de dag kwamen. Weliswaar 15 minuten te laat, maar dat werd ze vergeven omdat ze er zo gelikt uitzagen. De gesprekken van 3 minuten waren ook erg leuk, en al snel was de gemeenschappelijke ruimte niet meer te onderscheiden van een kippenhok. De echt goede gesprekken zijn na het avondprogramma doorgezet buiten, waar de ramen niet beslagen waren.
Zaterdag voelde als een zondag voor velen, aangezien hier de kerkdienst op de zaterdag gehouden wordt. Bovenin het dames hostel was een grote zaal met een mooie band. Om 8 uur begon de dienst, welke geheel in het Nepalees was. Het was een prachtige ervaring, met mooie liederen en een zeer gepassioneerde spreker. Zo gepassioneerd dat we af en toe schrokken toen er zo luid door de microfoon gepraat (lees geschreeuwd) werd. Halverwege de dienst ging het heel even over in het Engels, om ons welkom te heten. We kregen de prachtige welkomstsjaal om en er werd aan de rest van de kerk voorgesteld dat deze vrienden uit Nederland hier waren, om hier samen met de Lighthouse Foundation een school te bouwen. En dat ze ons in de toekomst allemaal weer terug willen zien! Nou, hoe gaaf is dat! Na afloop van de dienst kregen wij vele vragen waarom toch die lieve Sundar en Murka mee waren. Met een prachtige uitleg hierover stonden de mensen bijna voor ons in de rij om op de foto te mogen, want het was toch wel iets bijzonders, die westerse mensen zomaar in hun kerk.
De rij voor de foto's in de kerk bleek nog klein te zijn met wat wij de zaterdagmiddag hebben beleefd. Bij de monkey tempel was de tempel blijkbaar niet de enige attractie voor de Nepalese bevolking, want zelfs tijdens onze groepsfoto wisten er nog een paar mensen snel bij op te kruipen om zelf nog even een foto te schieten met ons. We hadden ons voorbereid op een wandeling van 360 tredes omhoog, maar werden door onze bus helemaal bovenaan gedropt. Dus na een kleine wandeling hebben wij een prachtige tempel gezien, heeeeeel veeeeeel aapjes en niet te vergeten een prachtig uitzicht. Als groep liepen we samen wel weer de trappen af naar beneden, waar sommige van ons wel oog in oog kwamen met de apen, waaronder Sundar.
Alle indrukken konden eindelijk eens rustig verwerkt worden, want we hadden een vrije avond.
Zondagochtend mochten we dan heus waar uitslapen, waar Murka erg blij mee was. Als een varken heeft ze de hele nacht geknord, wat overigens veel op gesnurk leek. 5 ontbossingen verder door al het gezaag was het dan eindelijk 7 uur en hoorden de mannen de prachtige stem van Gertjan om de mannen te wekken. Bij de vrouwen zou het er wel ongeveer gelijk aan toe zijn gegaan. Vandaag was dan de souveniersmarkt aan de beurt. De vrouwen hebben prachtige Nepalese gewaden gekocht en de mannen het typische hoedje. Deze kwamen in de avond goed van pas toen wij als World Servants ambassadeurs langs mochten komen voor het eten. Wij waren op 7 adressen uitgenodigd bij belangrijke mensen van de kerk en het was de bedoeling om hiermee World Servants dan ook goed op de kaart te zetten in Nepal voor de volgende projecten. Zo gezegd, zo gedaan. In onze beste outfits hebben wij rijkelijk genoten van de heerlijke gerechten die iedereen voor ons heeft bereid. In de avond kwamen we aan bij het hostel met de wildste verhalen. Deze zullen jullie als trouwe volgers vast wel te horen krijgen bij thuiskomst.
Maandag begonnen we dan weer aan de werkweek. Vroeg uit de veren, snel ontbijten, gmg'en, en op naar de bouw of kinderwerk. Aangekomen bij de bouw bleek de ringbalk er al op te zitten. We konden gelijk bezig met metselen, sjouwen van stenen en het zeven van zand als voorbereiding op het stuken. Het was een erg warme dag dus er zijn veel olifantjes gedaan (water drinken).
Na de korte drinkpauzes klinkt er dan weer luid geroep: Salamander!!! Het teken dat we weer door kunnen gaan.
De mensen die naar kinderwerk zijn gegaan, hebben door onze pastor Greta (Gretjan blijkt lastig uit te spreken zijn) een rondleiding op de kinderafdeling gekregen. Verder werd er fanatiek geknutseld en werd er genoten van het samen spelen.
Na een vrij rustige (bouw)dag met een heerlijke lunch en weer een bordje rijst met kip kwam Hannah, een vrouw uit de Badi-community en gered door Lighthouse Foundation Nepal, haar verhaal met ons delen. Na de documentaire hadden we al een beeld van het leven van een vrouw uit de Badi-community, maar na het horen van haar persoonlijke verhaal was iedereen diep geraakt en erg ontroerd. Ook heeft het ons laten beseffen hoe dankbaar we mogen zijn voor het leven dat wij hebben gekregen. Deze avond werd dan ook afgesloten met een gebed en heel veel knuffels.
Dinsdag tijdens de bouw kwamen we er weer achter hoe flexibel wij op project wel niet mogen zijn. Tijdens het metselen van de muren hadden we aan de binnenkant van de lokalen ruimte vrijgelaten voor ramen. Na een week stenen gemeten, gezaagd en gemetseld te hebben, moesten deze gaten toch ook gevuld worden. Het was blijkbaar nog een puntje van discussie of die ramen er nou moesten blijven of niet....
Extra stenen werden geleverd en al snel was iedereen weer hard aan het werk. Ook de zand-zeef-techniek werd meermaals veranderd. Uiteindelijk vonden de Nepalezen de eerste techniek (zand zeven in een ton met water) toch de beste optie, dus daar hielden we ons braaf aan. Met groot respect voor het geduld en de onderhandelingen van onze bouwleider keerden we aan het eind van de middag weer terug naar ons hostel. Ook het kinderwerk was vandaag weer erg leuk. Rosalie had de taak van kinderwerkleider op zich genomen, zodat Mariëlle een dagje mee kon helpen op de bouwplaats. Deze rol heeft Rosalie zo goed vervuld, dat tijdens het avondeten besloten werd dat ze een dagje op Sounda mag passen. Mariëlle kreeg op haar eerste echte bouwdag gelijk Mourka toegewezen, doordat Ellemijn heel de dag alle blunders van Mariëlle zorgvuldig noteerde. Deze avond stond er niks op het programma, dus we konden lekker uitrusten. De nacht begint hier vroeg, dus we duiken zo weer lekker onze bedjes in.
Vanuit het verre Nepal laten we weten dat hier alles goed is en vanavond jullie groetjes zijn ontvangen met een lach en een traan. Ze worden zeer gewaardeerd.
Tot de volgende!
