Verraden door de ketchup.
De eerste bouwdag van de week. Terwijl wij genoten van de Himalaya zijn de bouwvakkers hard doorgegaan. Binnen zijn alle muren gestuct op een klein stukje na. Maar ook een buitenmuur was gestuct en het metselwerk in de gang. Wij konden beginnen met stucen van de volgende buitenmuur en het kleine stukje in het leslokaal. Van de twee leslokalen die vorige week al voorbewerkt waren, mocht er een geel geverfd worden. Het andere lokaal moest nog een keer geschuurd worden. Buiten zijn we begonnen met puin ruimen, hout en ijzer sorteren en spijkers eruit halen. Tevens zitten er voortdurend twee deelnemers in de zandbak zand te zeven.
Gerrit mist een deel van een vinger en kwam, na het zien van de pot ketchup bij de lunch, op het idee om de interim EHBO'er te testen. Hij ging in een hoek zitten bij het scherpe prikkeldraad en begon van pijn te schreeuwen. Bastian kwam direct in actie en rende op het geluid af. Hij vond de kermende Gerrit en probeerde de wond te controleren. Hij nam Gerrit mee naar de keukenruimte/kantine. Daar aangekomen rook Bastian de ketchup omdat ze binnen waren. Spel voorbij. Eerst was Bastian niet erg gecharmeerd van de grap. Maar uiteindelijk was het een goede oefening en een goed beeld naar de deelnemers toe dat er goed voor hen gezorgd wordt. 's Avonds had de grap nog een gevolg. Bastian kreeg, u raadt het al, een sjaaltje met daarop de tekst "EHBOer van de dag".
Na de lunch, met friet en een hamburger, werd het kozijn van de hoofdingang geplaatst. In Nepal is dat een soort ritueel zoals wij een eerste steen leggen. Sameer vroeg de hoofdleider of hij een gebed uit wilde spreken. De hoofdleider bad voor een zegen over een ieder die het gebouw met goede bedoelingen binnen zal gaan. Daarna nam de bouwvakker een schep specie om te beginnen. Sameer legde daar wat geld op. Wij dachten dat wordt als ritueel in de muur gemetseld, maar werden verrast toen de bouwvakker net voor de specie begon te vallen het geld eraf pakte en in zijn zak stak. Sameer vroeg wat er gebeden was en was verheugd over het vragen van de zegen, want dat deden zij ook bij dit ritueel.
De kinderwerkgroep kwam terug op de bouw met een mooie strik in hun haar. Omdat veel kinderen in verband met het festival (familiefeest) naar hun familie zijn, was de groep kinderen teruggelopen naar twintig kinderen. Maar dat mocht de pret niet drukken. Ook zijn er nog twee groepjes cultuur wezen snuiven in de omgeving van de bouw, waar een tempeltje is en een sportveld met op dit moment een grote schommel vanwege het festival. Veel winkeltjes zijn dicht maar er zijn er nog genoeg open. Sommige mannen kopen een soort Fez en de vrouwen een, je raad het nooit, sjaaltje. Waar we er al vier van hebben. We worden rondgeleid door een van de jonge vrouwen van de school. Als tolk maar ook om niet te verdwalen.
Vriendelijk groeten uit het dankbare en nog steeds gezellige Kathmandu
