Tien lunchpakketjes per persoon, slippers en nieuwe dingen leren.
Vandaag weer een volle bouwdag. Voordat we konden beginnen, bleek dat iemand vergeten was zijn werkschoenen aan te doen en dus kwam hij op zijn slippers op de bouw. Hij moest terug naar huis om zijn bouwschoenen te halen. Toen er foto's van slippers werden gemaakt, werd erbij gezegd dit komt in het nieuwsbericht en we zetten je naam erbij. Hij zei dat hoeft niet want iedereen weet dat het mijn slippers zijn. Dus hierbij de prijsvraag: van wie zijn de slippers. Prijs: een sjaaltje op Schiphol.
De vaart zit er nog steeds in, al zijn er niet zoveel mensen tegelijk bezig. Vandaag zijn we begonnen met een nieuwe discipline. Het echte stucwerk. De bouwvakkers deden ons voor hoe we het moesten doen. Daarna mochten we al snel zelf gooien. Want dat was het. Cement gestructureerd tegen de muur gooien en dan met een schuurbord glad maken. Dat klinkt leuk en eenvoudig, zo ziet het er ook uit. Maar het in praktijk brengen is toch wat moeilijker.
In de twee andere lokalen werd er ook gestuct, maar dan met een witte substantie en een heel dun laagje. Niks gooien. Tevens waren er ramenzetters bezig kunstof kozijnen te plaatsen. Buiten werd er gezeefd en puin geruimd. Tegelijkertijd vond er tot een uur of tien kinderwerk plaats.
De lunch was laat vandaag maar wel bijzonder. Een soort vleesballen in een zakje van pasta met een pittige saus erbij. En er waren er tien per persoon. De meesten hadden aan drie of vier al genoeg. Sommigen haalde met moeite de tien. Het leken net gevulde lunchzakjes. Het was wel smullen. Govert wilde een stukje uit een boek voordragen, en zei dat hij dat normaal heel spannend vond en zenuwachtig zou zijn maar dat hij het bij ons wel durfde. Hij deed het uitstekend. Het was tevens een compliment aan de groep dat hij zich daar veilig voelde.
Na de middag werd het eerste door ons gebouwde lokaal schoongemaakt om morgen te kunnen beginnen met ook daar te stucen. Beide leslokalen zijn wat metselen betreft op hoogte en klaar. Omdat het toch wel vol wordt nu alle muren staan, konden een aantal deelnemers gaan volleyballen met wat plaatselijke jongelui. Hierna hadden we een rustige avond met wat lezen, schrijven en spelletjes en bij sommigen kon je wel zien dat ze hard gewerkt hadden en daardoor moeite hadden om het eind van de avond te halen.
Vriendelijke groeten uit het vermoeiende maar nog steeds gezellige Kathmandu
