Bouwvakkers moesten zeer snel omkleden.
Vandaag geen bouwwerkzaamheden meer…. We konden heerlijk uitslapen tot 08:00 uur. Deze keer heeft Cees ons keurig niet vroeger gewekt dan 07:30. Maar ja, we zijn inmiddels gewend aan het vroege opstaan. Iedereen was eigenlijk al om 07:00 uur wakker en aangekleed.
Na het ontbijt hadden we ons laatste GMG. Het afsluitfeest voor kinderwerk startte om 11:00 uur. Uit de groep gingen circa 7 mensen mee en een andere groep ging aan de slag om al het gereedschap schoon te maken. Er was ook nog een groep die van de gelegenheid gebruikt maakte om nog even te shoppen voor de laatste souvenirs en hebbedingetjes. Het afsluitingsfeest voor de kinderen was erg leuk. We begonnen met de vliegertijd, zoals bij elk keer kinderwerk en die gaat al heel goed. Daarna was het tijd voor het kat en muisspel. Iedereen deed gezellig mee. Hilarisch was de bouwvakkers estafette! Wat een lol hadden de kinderen. We hadden twee groepen gemaakt en daar lagen klaar: 2 bouwhelmen, 2 overalls, 2 paar werkhandschoenen en de grote bouwschoenen van Rene en Gerrit R. De kinderen moesten dus razendsnel alles aantrekken en dan een parcours lopen en dan weer terug naar het startpunt. Snel alle kleren weer uittrekken en dan kon de volgende alles weer aantrekken, tot de laatste ook het gehele parcours had afgelegd. Wat een lol hadden ze. Ook de verzorgers van de meisjes lagen helemaal in een deuk. Daarna bellenblazen met schoenveters een stokjes en heeeeel veel Dreft (uit Nederland). Ook de chauffeur kon de verleiding niet weerstaan om het uit te proberen. Het ballonnenkapottrapspel en het dance & freeze spel waren een groot succes. Ter afsluiting nog touwtjespringen om daarna alle kinderen een medaille uit te reiken en ze gedag te zeggen.
Teruggekomen bij ons blauwe gebouw was het weer tijd voor de lunch, weer een heerlijke variatie van spaghetti. Smullen dus weer… Dat belooft niet veel goeds voor de weegschaal thuis.
Er was even tijd om alvast wat spullen in te pakken en goed te kijken wat hier kan blijven en wat ingepakt moet worden in onze tassen. Duidelijk is dat de tassen een stuk lichter zijn, behalve op wat mensen na die zich wat hebben laten gaan met de souvenirs.
Rond kwart voor 3 gingen we allemaal gekleed in ons rode WS shirt weer terug naar de bouwplaats voor de opening van ons gebouw. Want zo voelt het wel, ons gebouw, dat we samen met de lokale bouwvakkers hebben mogen bouwen. We zorgden ervoor dat de lokalen die geverfd zijn er allemaal gezellig uitzagen. Alles was mooi versierd met ballonnen en vlaggetjes. Ook aan de buitenkant van het gebouw was alles mooi versierd.
In een van de lokalen lukte het om met alle deelnemers, de kinderen, mensen van LHFN en gasten te zitten om te bidden en te zingen. De founder van LHFN dankte God en bedankte de aanwezigen voor hun arbeid en betrokkenheid. Voor de officiële overdracht van het gebouw gingen we met z’n allen naar buiten waar Cees en de president van LHFN de vlag van Nepal, van WS en van Nederland weghaalden waarna de mooie logo’s tevoorschijn kwamen van Light House Foundation Nepal, Christian Community School en World Servants. Vervolgens werd er nog een lint bij de deur doorgeknipt door René en de president van LHFN. Daarna vroegen we om de zegen van onze God voor het gebouw.
Voor dit feest was een grote taart geregeld voor ons met de tekst: “Have a safe flight World Servants Team!!” Het was nog wel even een uitdaging om ongeveer 100 stukken taart hieruit te snijden. Geen bordjes, maar op een stukje karton lukt het toch om iedereen van een stukje taart te laten genieten. De taart was heerlijk. Daarna gingen we nog even zingen met de kinderen, het lied van Light House, hoofd, schouders knie en teen, maar ook twee emmertjes water dragen mocht niet ontbreken. In een lange rij op het terrein konden de kinderen hier niet genoeg van krijgen. Iedereen deed mee.
En of we nog niet genoeg zijn verwend, was er ook een groot buffet geregeld met heerlijk diner. Het was ontzettend leuk om met alle kinderen en lokale mensen samen van de maaltijd te genieten. Even nog gezellig kletsen met de kinderen en de volwassenen. Wat is het dan moeilijk om afscheid te nemen van de kinderen…. Pfffff….. dat doet je wel wat! Maar wat fijn dat we van betekenis konden zijn en de verbondenheid hebben mogen voelen met elkaar.
We zwaaiden nog hard naar iedereen en reden weer terug naar het blauwe gebouw. Tassen inpakken, laatste zaken regelen, want morgen zal onze wekker Cees om 04:30 zijn ronde doen. Dan begint onze terugreis naar Nederland.
Vriendelijke groeten uit het nog steeds gezellige Kathmandu (met gemengde gevoelens; blij om weer naar huis te gaan, verdrietig vanwege het afscheid)
