Het is zaterdag in Nicaragua. Natuurlijk grijpen de Woord en Daad-deelnemers de kans aan om het mooie Nicaragua verder te verkennen.
Zaterdag 22 juli 2017
De zaterdag begint vroeg dit keer, namelijk om 06:00 uur. De bus vertrekt namelijk al om 07:00 uur. Dit keer gaan we in een grote bus omdat ook de pastor, zijn vrouw en hun kinderen mee gaan. Daarnaast gaat ook onze trouwe tolk mee om alles netjes vanuit het Spaans naar het Engels te vertalen. Wat wel zo handig is voor ons. Werknemer Calvin, die normaal ook op de bouwplaats werkt, gaat ook mee. De eerste stop is bij een prachtig meer met uitzicht op enkele vulkanen. Helaas voor ons geldt er dat schijn bedriegt. Het water is erg vervuild en het is niet mogelijk om er in te zwemmen. Ondanks de hitte. We vervolgen onze busreis naar een oud plaatsje. Vroeger was dit een florerende stad maar in de 17de eeuw is deze stad bedolven onder lava waardoor er nu alleen nog maar ruïnes te bekijken zijn. Iets verderop is de stad herbouwd. Hier bezochten we een kathedraal en een markt waar we souvenirs konden inslaan. Midden op een plein stond een muziektent waar we de lunch hebben genuttigd die onze trouwe koks voor ons hadden klaargemaakt. Van tevoren zongen we met z’n allen het Onze Vader, wat de mensen om ons heen belangstellend naar ons deed kijken. Halverwege de middag vervolgen we onze reis naar het hoogtepunt van de dag: The Pacific Ocean. Met enorme golven en gevaarlijke oceaanstromen. Daarom is het niet slim om hierin te gaan zwemmen, maar in een kleine baai kan het wel. Ondanks dat ook hier de stroming sterk is. Als avondmaaltijd kon er dit keer zowaar gekozen worden tussen kip én vis. Wat erin resulteerde dat de meeste mensen voor vis kozen. Uiteraard was ook de Coca Cola weer ruim vertegenwoordigd aan tafel. Na een heerlijke en lange busreis kwamen we uiteindelijk weer veilig aan in onze kerk waar iedereen snel onder zijn klamboe dook om te gaan slapen.
