Soms moet je dingen officieel vastleggen. Zoals het verslag van dinsdag 25 juli van de Woord en Daad-groep in Nicaragua.
Dinsdag 25 juli in het jaar Des Heeren tweeduizendenzeventien.
Om 06:00 uur werden we gewekt door onze levende wekker ; Arian. We hadden klaarblijkelijk veel moeite met het ontwaken deze ochtend. Dit resulteerde in een langer verblijf in onze zachte, wel aangename rustplaatsen. Rond klokslag 07:00 uur werden wij met bruut geweld verwijderd uit onze zachte, wel aangename rustplaatsen om deel te nemen aan het beëindigen van het ontbijt.
Toen daar met veel pijn en moeite aangevangen werd met de benodigde en toegewezen werkzaamheden, zaten de drastisch (door de robuuste ontwaak ceremonie) aangeslagen verbouwereerde laatkomers net aan hun gedoogd ontbijt. Na een goede halve klok stegen de laatkomers van hun zetels om zich zodanig klaar te stomen dat hun verschijning geen onnodige opschudding veroorzaakte.
De benodigde en toegewezen werkzaamheden bestonden deze ochtend o.a. uit:
- Het egaliseren van de oppervlaktes van een gros geselecteerde planken
- Het aanbrengen van de bekisting
- Het creëren van specie en beton (voor het stuken & storten)
- Het afmetselen van een aantal muren
Na de middagmaaltijd gingen de vooraf zorgvuldig ingedeelde groepen ieder zijns weegs. Een groep dook de wijk in om daar een aantal gemeenteleden te verrassen met een bezoek. Een andere groep plaatste zichzelf voorin het klaslokaal om de lokale kinderen van een Bijbelse boodschap gecombineerd met amusement te voorzien. De overige gabbers vertoefden op de bouwplaats, gecoördineerd door Sjon (plaatselijke aannemer) en kersvers gearriveerde Niels. Onze Niels neemt de verantwoording over de werkzaamheden voor de volgende bouwgroep op zijn schouders. De week loopt onze Nelis mee in het werkproces hier in El Raizon.
Onderwijl de benodigde en toegewezen werkzaamheden werd in het kerkje in stilte gezwoegd om alle gaten en kiertjes schoon te poetsen. Een paar nederige gebruikers, levend in de schoot van moeder aarde, besloten om zich toe te wijden aan het verder schoonmaken van de kerk i.p.v. het zich aansluiten aan de meerderheid die naar Masaya vertrok. Deze meerderheid nam de schone taak op zich om zich in Masaya te vergrijpen aan de plaatselijke souvenirs, voor deze en gene levend in een land aan de overkant van het grote natte water ; het land waar gordijnen altijd open zijn, een zoon die zijn vader Piet noemt, een fiets die nergens veilig staat, geen chef die echt de baas is en lunch een broodje casus.
De haan kraaide de digitale klok van 19:30 uur toen de menigte, verzadigd aan souvenirs en trofeeën, terugkeerde op het terrein van het kerkje genaamd: Road to Heaven. Na een strenge doch heldere instructie van Jeroen traden wij ZONDER SLIPPERS OF SCHOENEN (tenzij omvangen van plastic zak) de kerk binnen. De consequentie om deze tucht te handhaven werd er zorgvuldig ingeprent: 100 MILJOENMILJARD BOETE!
Nadat iedereen zijn/haar bezittingen weer bij elkaar geschaard had, schoof men zich aan de rijstelijk gevulde tafel. Nadat de gulzige, schijnbaar onverzadigbare keelgaten zich gevuld hadden met anderhalf ons aan rijstkorrels, twee schijven tomaat, één ui ring, twee komkommers en kip op een bedje van rauwkost, werd de maaltijd besloten.
Vervolgens werden verschillende taken verdeeld, waaronder het in leven roepen van deze blog en het bepalen van de juiste volgorde van douchen. Het was een plezante, aangename, wederom indrukwekkende maar bovenal gezegende dag! Hasta mañana amigos!
Uw nederige realiseerders van deze dagomschrijving,
Gerrit Jan Rozendom en zijn compagnon, den Geerten Averink.
Paraaf:
