Zaterdag was een chilldag in Nicaragua. In het blog van van zaterdag 15 juli alles over het uitstapje naar de Mombacho.
Zaterdag 15 juli.
Nadat het ‘Goeieeemorgen’ van Kermit (lees Gerrit Jan) door de slaapzaal klonk stapte iedereen uitgerust zijn bedje uit. Op naar een chil weekenddagje. Met onze eigen bus vetrokken we richting de vulkaan Mombacho. Toen we hier uit de bus stapte zwaaide aapjes ons vanuit de bomen toe. We stapte hier in een grote truck op weg naar een hoger punt van de vulkaan. Het is dat we hier zijn om een school te bouwen maar anders hadden we hier ook de weg opnieuw aan kunnen leggen. Op het hoogste punt van de vulkaan in de wolken zaten we op 1050 meter hoogte. We splitste ons hier op in drie groepen, elke groep kreeg een eigen gids mee en we gingen op ontdekkingstocht de jungle in. De gidsen wilden ons veel leren en laten proeven van blaadjes en vruchten. Eén gids was nogal leergierig en die hebben we wat Nederlandse woorden aangeleerd zoals: mierentietjes, kom op we gaan, bakkie pleur (er was ook een koffiebonenplantage) en lekker snoepje. Tijdens de rit van boven naar beneden hebben we een tussenstop gemaakt bij een koffieplantage. Hier konden we zien hoe de bonen worden gekweekt. Na een ontzettend gave tocht door de jungle hebben we onze bammetjes opgegeten. We konden best wel wat verkoeling gebruiken dus op naar het meer van Caterina! En WAUW wat was dit gaaf! We hadden ontzettend mooi uitzicht en het water was heel helder. Er was een hoge houten steiger aanwezig waar ook de ouderen van de groep zich weer even een puber voelden als ze er af sprongen. (Toch Mariaaaan?) Ook onze tolk, Bismarck, was mee. Ondanks dat hij niet kon zwemmen heeft hij wel de hele middag in het water gezeten. Hij is zelfs nog op zwemles geweest bij sommige van onze jongens. Na een ontzettende gezellige middag met elkaar hebben we deze dag afgesloten met een hapje eten bij het restaurant aan het meer. Tijdens het eten begon het hard te regenen, daarom leek het Jeroen, Maritthe en Hanneke leuk om in de regen te zwemmen, in het donker. Want ja, je bent maar één keer in Nicaragua. Na een flinke hobbeltocht terug naar ons kerkje sloten we de dag af met de Goede Avond Gesprekken. Daarna hadden we nog een gezellig avondje, met de mensen die nog energie over hadden.
Welterusten!
