Gisteravond, na die enorm informatieve en enigszins vermoeiende dag, hadden we uiteraard nog puf om even te zingen. Dit doen we met meer enthousiasme dan toonvastheid. Tess doet met haar gitaar haar best om de boel wat in de maat en op toon te houden, maar zelf voor haar is het moeilijk om acht tonen tegelijkertijd te spelen.
Vanmorgen vertrokken we weer vol goede moed naar de bouw. Er was een primeur, het regende niet🎉! De Buurman en Buurman van de groep hebben zich ontpopt.
"Geert weet hoe het moet, dus jullie kunnen dit samen doen.'' - Johan Hennipman
Gemma en Geert deden een poging om de isolatiepanelen in elkaar te zetten. Geert weet hoe het moet, dus Gemma luisterde braaf. Geert is nogal perfectionistisch dus de buitenste plankjes werden steeds mooier aan elkaar geboord. Nu hoefde alleen het middelste plankje er nog tussenin. Het plankje bleek echter veel te klein. Misschien weet Gemma toch beter hoe het moet, want zij ontdekte dat het plankje links tussen de buitenste plankjes zaten, en het plankje rechts aan de buitenkant. Dit moest dus even rechtgezet worden. Vol goede moed werd het verkeerde plankje los gemaakt en opnieuw bevestigd. Nu zou je toch denken dat het nu goed gaat, maar niets is minder waar. Eigenlijk zegt de foto genoeg, het plankje was ineens veeeel te groot. Wat bleek: het tussenplankje was aan de buitenkant bevestigd waardoor het wederom uitelkaar gehaald moest worden. Driemaal is scheepsrecht, en ja nu ging het écht goed.
Op de bouw vond een fotoshoot plaats, die niet bij iedereen in de smaak valt (Korné). Toch kwam Job wederom tot een carrièreswitch. In plaats van vredesstrijder overweegt hij nu ook een carrière als acteur.
De vorderingen op de bouw gaan gestaag. De panelen voor in de muziekstudio zijn bijna klaar, de plafonds en de muziekstudio zijn gewit, het nieuwe muurtje is al af en er is een begin gemaakt aan het podium.
's Middags mochten we voor de eerste keer naar het kinderwerk. Dit deden we op het AZC in Rijswijk. Geheel volgens World Servants traditie ging dit precies niet volgens plan. Natuurlijk vinden we dit niet erg. We hebben een hele leuke middag gehad met de kinderen die wonen op het AZC. Er werd gevoetbald, gebasketbald, gevolleybald, gevingerverfd en cakejes versierd. Het was erg leuk dat de kinderen spontaan en enthousiast met ons mee speelden en ook een aantal ouders kwamen even kijken. Dit ceëerde ruimte voor bijzondere gesprekken waarbij we mochten leren over de situatie waar deze mensen in leven. De kinderen waren zo enthousiast dat ze een aantal keer hebben gevraagd wanneer we weer teurg komen. Gemma, onze kinderleider nota bene, antwoordde heel subtiel:
''We'll never come back''.
We sloten de dag af met wederom een heerlijke maaltijd verzorgd door de kerk. Ze houden zich ook erg bezig met het verzorgen van maaltijden voor mensen die het wat minder hebben, maar wij vragen ons af of ze niet ook een dag in de week als sterrenrestaurant kunnen fungeren. Hier kwam kwam ook de volgende discussie ter sprake:
Hoe kook je een ei?
A. Niet
B. Hard
C. Zacht
D. Gebakken
