Het einde van ons project is dan toch echt aangekomen. Gelukkig hebben we nog een hele dag samen waarin we niet stil zullen zitten!
Het is maandagochtend 19 juli, de dag van vertrek, maar vooralsnog niet. Johan heeft dagleiding, netjes de wekker op 06:30, want ook vandaag een vol programma. Om 06:25 klinkt daar het geluid van Justin Bieber met ‘Baby’ en de lieflijke Friesche stemmen van Anna, Tess, Lycke en Anne die eenieder een ontbijt op bed brengen: in stik sûkerbôle en in wafel mei slachrjemme en ierdbei. “Jammie”, volgens Job.
Nadat dit ontbijt op bed is aangevuld met boterhammen is het weer tijd voor de GMG. We blikken terug en vooruit, uiteraard lopen we alweer uit, want we hebben zo veel meegemaakt de laatste dagen. Gauw nog even de tas pakken en op de fiets naar Scheveningen strand voor een bootcamp van Johan, die nota bene zelf half invalide de dans ontspringt doordat hij eerder in de week zijn knie geblesseerd heeft. Lycke die achterop zit bij Anne wijst ons de weg dwars door Den Haag. Helaas is deze met regelmaat opgebroken, gelukkig komen wij met omwegen, hier en daar tegen het verkeer in fietsend en met een over de straat stuiterende volleybal heelhuids aan bij het strand. Hier wacht Alejandro ons op voor de bootcamp. Johan heeft 8 oefeningen voorbereid waarvoor geen attributen nodig zijn. Niet geheel tegen de verwachting in valt de bootcamp na 6 dagen bouwen ons eerder tegen dan mee. Misschien kan dat ook komen doordat Johan meer weg heeft van een drilmeester dan van een sportinstructeur. Jonathan en Laurens dachten te kunnen spijbelen, dat zette hen op 10 lifted straf push-ups ten overstaan van de hele groep. Als toetje nog even 3x10 burpees. Zo, de groep is even stil.
Die stilte is van korte duur, want Johan deelt mee dat we als bonus voor ons harde werk een surfles krijgen. Vol verwachting kleden we ons om, wat bij de één soepeler gaat dan bij de ander. Wat wil je met wetsuits die meer weg hebben van drysuits. Zo heeft Benno zich slechts 3x omgekleed. Eenmaal omgekleed volgen we drie instructeurs naar het water, waar we uitgebreid uitgelegd krijgen hoe het een en ander in zijn werk gaat. Eenmaal in het water blijken die wetsuits toch wel prettig te zijn en doen we ons stinkende best de golven en onze plank te bedwingen. Je hebt altijd wel een Bernard mee die zonder oefenen en ervaring de eerste keer meteen op de plank staat, gelukkig is het ons allemaal vroeg of laat gelukt. Johan heeft verstek moeten laten gaan en staat als een ware fotograaf in het water foto’s te schieten alsof zijn leven er vanaf hangt.
Uit het water hebben we nog even om te kletsen, ons discussiepunt van de dag te bespreken: Hoe eet jij christelijke muziek weg? De één ervaart opwekking als fastfood en de ander psalmen en gezangen juist als slaappillen. Gelukkig zijn er ook betere beschrijvingen langsgekomen.
Verder schrijven we gauw nog wat complimentenboekjes en halen we onze snack achterstand in, waarna we de fietstocht terug door Den Haag aanvangen. Deze keer is het Gemma die de weg wijst en zijn Lycke en Anne gewisseld van bestuurder en passagier. In plaats dat wij ons onveilig zouden wanen in Den Haag is de kans groot dat Den Haag zich nu onveilig heeft gevoeld. Ook het vertrouwen van Anne in de fietskunsten van Lycke nemen gedurende de rit af, maar met de hulp van de nodige lage stoepranden en begripvolle Hagenezen komen we veilig aan op de buurtcamping.
We ruimen voortvarend de tenten uit, bouwen deze af en bergen alles op. Het is zichtbaar dat we één team zijn met één taak. Benno rijdt in de tussentijd per abuis een eenrichtingsweg in en probeert nog oom agent om te praten, maar die blijkt onverbiddelijk. Tsjah, het is hier Bolivia niet. Gelukkig is onze Benno een goedzak en kan hij er zelf om lachen. We sluiten onze dag en het project af met een paar GMG foto’s, een groepsknuffel, de Ierse zegenbede en een kringgebed. Daarna volgen de persoonlijke knuffels en vallen er wat tranen. Op de snelweg en in de groepsapp geven we een vervolg aan het afscheid, we kunnen elkaar eigenlijk niet wegdenken. Toch zullen we weer over moeten gaan tot de orde van de dag, en hoewel die misschien hetzelfde is als voorheen, keert geen van ons terug van deze reis zoals hij/zij vertrokken is!
Ik ga dit zooitje (on)geregeld missen…
Liefs, een trotse hoofdleider!
Wees sterk genoeg om jezelf te zijn, verstandig genoeg om te weten wanneer je hulp nodig hebt en stoer genoeg om erom te vragen.
