Zoals een echte werkvakantie betaamt, begonnen we vandaag met een rustdag. Houd de sabbat in ere.
Een rustdag: dat betekent om 7.30 gewekt worden ipv de gebruikelijke 7 uur. Voelt natuurlijk als 6 uur, maar dat krijg je met die jet lags. Een goed ontbijt is natuurlijk essentieel, want er staat ons nog een pittige fietstocht te wachten. Als dit een voorbode is van de werkdagen... Afijn, ontbeten, tanden gepoetst en de slaapzaal weer ontruimd gezien er in de middag een groep kerkgangers een viering wilde houden. Na de tassen op te hebben geruimd zijn we op de fiets gesprongen voor een city sight seeing The Hague.
Gelukkig wel met Google maps deze keer. Dat ging al soepeler dan de speurtocht van gisteren, maar dat zegt meer over de deelnemers dan over Google maps. Gelukkig stopte het miezeren op een gegeven moment. Het veranderde vervolgens in een complete hoosbui. We hebben het echt heel zwaar voor een gemiddelde rustdag.
Als verzopen katjes maakten we de eerste stop in een voormalig vleespand omgebouwd tot kerk en ontmoetingsplek. De groep in tweeën voor een rondleiding en koffie- en theepauze. Nog even wat cultuur gesnoven: Marrokaanse gebakjes van de lokale bakker.
Wat kilometers verder de volgende cultuurstop, op de Haagse markt. Tijd om te lunchen, voordat we de moed verzameld hadden om het binnenhof te betreden. Onze jassen waren net weer opgedroogd toen het weeer taffes hard (Haags voor pijpestelen) begon te regenen. Geen probleem aangezien er nog mensen willen zwemmen. Maar voor we Scheveningen bereiken nog een aantal mooie tussenstops. Van de ambtenaar in ons midden kregen we een rondleiding langs de Ridderzaal, het torentje en de ministeries. Ook aan het vredespaleis en koningshuis gingen we niet voorbij.
Aan het strand van Scheveningen hebben de rode vlag verward voor de vlag van World Servants en ons even ondergedompeld in de metershoge golven. Op het strand was het al niet veiliger. Daar werden de andere deelnemers belaagd door paupermeeuwen. Zelfs de vis van Melanie was niet veilig.
Zelfs na al deze kommer en kwel zat het avontuur er nog niet op. Bij de Marcuskerk in Moerwijk (weer een halfuur fietsen later, zoals we al zeiden: doodvermoeiend, zo'n rustdag) stond er heerlijke macaroni voor ons klaar. Na onszelf te goed te hebben gedaan aan de overheerlijke pasta werden we door Bettelies, Neo en Gerdien ingelicht over enkele zaken en het reilen en zeilen binnen Moerwijk en hun pioniersorganisatie Geloven in Moerwijk. Het zal onze taak worden om met deze gemeente de kerktuin op te gaan knappen, alsmede de tuin bij de net verkregen stadsboerderij.
Mama's, we houden van jullie :)
Kort applaus 👏 (deze blog is geschreven ver na de verplichte bedtijd van de leiding van het project)
Groetels Lucas en Amarins
