De dag van lekkere rijstepap, een Rwandese ontmoeting en schelpen, schelpen en nog eens schelpen.
Vanochtend werden we gewekt door de plaatselijke Afrikaanse/Haagse gelegenheids band. De trommels, ukelele, cargon, gitaren, triangels, trompetten en violen werden uit de kast getrokken waardoor we direct wakker waren. De avond ervoor hadden Lucas, Judith en Amarins overheerlijke rijstepap en havermoutpap gekookt wat vanochtend als cement op onze borden werd gekwakt. Nadat we de rijstepap naar binnen gehaffeld hadden stond er een Afrikaanse ontmoeting op het programma.
Deze Afrikaanse ontmoeting werd gefaciliteerd door een bijbehorende Afrikaanse internetverbinding. Aandachtspuntje voor een volgend project? We werden warm onthaald door de Rwandese pers uit Karangiro. Op de achtergrond werd er druk gebouwd aan de kleuterschool. Waar ze na vijf minuten bouwen alweer aan de koffie zaten (zelfde werktempo als dat wij hebben). De man met de maïskolfmicrofoon in zijn hand kon veel vertellen over de organisatie. Al met al een leerzame ochtend.
De groep werd weer in tweeën gesplitst, want in de ochtend werd er weer gebouwd in DaMoer en in de kerktuin. In DaMoer werden de laatste pinnen uit de grond getrokken door shirtloze Lucas en de rest van de groep. En al snel was het tijd voor koffie, chocolademelk en de langverwachte roze koek. Deze roze koek was niet lekker, aldus Pieter. Wel heeft er nog een bedrijfsongeval plaatsgevonden. Lucas zijn arm lag eraf, gelukkig kon deze arm nog gerepareerd worden door een pleister van Eva. Lucas maakt het goed.
Arne, Nelleke en Gerrit hebben de ingezamelde kleding bij weggeefwinkel Loev gebracht. In ruil voor deze stukken kregen ze een potje jam mee. Ze waren erg blij met de kledingstukken.
In de kerktuin werd er weer druk getuinierd. De schelpenpaden moesten vrij gemaakt worden van de schelpen, omdat er grind voor in de plaats kwam. Eerst werden de schelpen vakkundig naast het pad neergelegd, waarna werd besloten dat het toch beter was deze op het pad te laten. Nadat Eline en Eva de schelpen al twee keer door hun handen hadden gehad werd er toch besloten deze mooie schelpen in de kliko te deponeren. Gerrit en Henry hebben de hele middag grind staan scheppen bij mensen in de voortuin die het grind gratis weggaven. Hier zijn wij erg blij mee. Tijdens het tuinieren hadden we ons eigen fotograve Willemijn met een theedoek op haar hoofd die in het nog niet geschoffelde gras foto's lag te maken. Dit zijn prachtige kiekjes geworden.
Ook werd er vandaag weer kinderwerk georganiseerd. Bij thuiskomst vertelde de groep dat het koud was, regende, er erg veel ganzenpoep op het veld lag en in het water, maar dat het verder wel leuk was. Tijdens het kinderwerk is er gezwommen met Vincent als vlot (en kwam half verzopen uit het water), touwtje gesprongen, beschuit gefloten met droge digestive koekjes en werd er gesmuld van al het lekkers wat de kinderen allemaal hadden meegevraagd. De kinderen gaven aan dat ze het erg leuk vonden en uitkeken naar het kinderwerkprogramma van morgen.
Na een heerlijke maaltijd was het tijd om de gouden schep uit te reiken. De genomineerden van vanavond waren Eva omdat ze zo goed plankjes had gezaagd en de grindboys die de hele middag grind hadden vervoerd. Met een kleine meerderheid waren de grindboys de gelukkige winnaars.
Op het avondprogramma stond een bezoek naar het strand van Kijkduin gepland. Op het strand zijn liedjes gezongen bij het kampvuur wat er niet was. Na een aantal liederen begonnen Henry en Lucas wild te dansen, wat ook door de politie werd opgemerkt die verhaal kwamen halen. Nadat er een goed woordje voor Henry en Lucas is gedaan mochten ze op vrije voeten blijven. Arne wilde het koude water van Kijkduin nog even voelen en heeft een frisse duik genomen. Na de zonsondergang is er afgesloten met het laatste kampvuur nummer en zijn we weer op de fiets gesprongen.
Op de terugweg zocht Henry weer een lift omdat zijn fiets was gemaakt of toch ook niet. Vandaag mocht Henry bij Pieter plaatsnemen, standje turbo op de elektrische fiets en gaan met die banaan. Al snel begaf de Chinese superbike het en na een aantal tie wraps (wondermiddel van de bouwleider) en schoppen van Pieter werkte de fiets weer naar behoren, maar mocht Henry de tocht wel voortzetten bij Amarins achterop.
Ook hebben we nog twee woordgrappen van de dag die we jullie niet willen onthouden:
- Wilma (die niet doorhad dat ze deze woordgrap maakte). Toen we op het strand zaten vroeg iemand waar de vuilniszak was, waarop Wilma antwoordde: 'die zijn daar gestrand'.
- Pieter zei toen Judith haar sokken weer aantrok na het pootjebaden: 'trek het je niet aan joh'.
Thuisgekomen was het bedtijd en zijn we snel gaan slapen. Lekker koese en tot morgen.
Jerom en Wytske
