Vandaag werd er wederom hard gewerkt, veel gelachen en een spectaculaire kanotocht gemaakt door de groep in Den Haag.
Goedemorgen, goedemorgen, goedemorgen!!! Deze ochtend werden we gewekt door dagleiding Matthias met een goedemorgenlied die zijn ritalin was vergeten te nemen. Dit keer een kwartier eerder dan normaal, aangezien deze groep een handje heeft van te laat komen. Hierdoor zaten we op tijd aan het ontbijt en konden we een goed goedemorgengesprek voeren, om vervolgens met elkaar naar de bouw te vertrekken. Zoals we inmiddels gewend zijn werd de groep opgedeeld in 3, waarvan een deel in de buurttuin ging werken, het andere deel bij Da Moer en het laatste deel laminaat eruit ging halen bij buurtbewoners. In de buurttuin werd er productief gewerkt; deze dag werd er veel grind geschept én gestort op de aangelegde paadjes, werden er diepe kuilen gegraven om de betonnen blokken in te plaatsen en maakte Wilma een heus insectenhotel. Na 3 werkdagen bleek alsnog dat het onderscheiden van een rode kool met onkruid nog erg lastig bleek, Vincent trok met volle overtuiging aan het arme plantje dat zijn potentie als kool niet meer kon volbrengen. Ook mocht het timmerwerk niet ontbreken in de tuin, een welgenoemd 'golfslagbankje' werd gebouwd die nog hoognodig waterpas gezet moet worden. Met de afwezigheid van medisch leider Judith loerde er gevaar op de bouwplaats toen Vincent dreigde Pieter een klap met een schep te verkopen nadat hij een te hoge frequentie aan droge woordgrappen had gemaakt. Ook de andere bouwplaats was niet zonder gevaar, ook zij moesten het doen zonder de medisch leider. Takken werden met grof geweld de versnipperaar ingezogen (wat zorgde voor een "takkeherrie" aldus Margriet), een 5 meter hoge, flexibele vlaggenpost werd heldhaftig beklommen en vingers werden op het nauw gered van een verplettering van een betonnen plaat. Een archeologische zoektocht heeft gestuit op een ontmoeting met een mol, waarvan nooit is geverifieerd dat het een mol was, maar voor de spanning van dit verhaal houden wij vol dat het een mol was.
Judith was bij het kinderwerk wel goed van pas, want de kleintjes werd een hamer in de hand gedrukt. Hiermee gingen ze erg fanatiek aan de slag, wat resulteerde in blauwe vingertjes, maar desalniettemin een grote lach op hun gezicht. Aan het eind van de knutselmiddag waren er verschillende mooie knutselwerkjes gecreëerd van hout, spijkers en wol. Eva kon niet achterblijven en heeft een prachtig World Servants logo gemaakt.
Uiteindelijk verzamelde de gehele groep zich in de kerktuin, waar vandaag bami op het menu stond. Dit werd geserveerd met vele bijgerechtjes, waarvan sambal toch de favoriet was. De knetterijsjes zorgden voor enkele vreemde samentrekkingen van de gezichtspieren maar vielen al met al goed in de smaak. Vandaag ging de gouden troffel/schoffel/schep naar yours truly, de mede-auteur van dit bericht: Naëma Bakker door de gewaagde klimpogingen om de vlag op stok te krijgen bij Da Moer.
De groep fietste terug naar de school en na een haastige korte douche om de gehele groep toch op tijd op de fiets te krijgen, vertrokken we naar het centrum van Den Haag. In tweetallen werden we losgelaten op de grachten van Den Haag in kano's. Wel kregen we een waarschuwing om niet te spetteren of om te kieperen, want in het water van de Haegse grachten wil je niet terecht komen. Vol goede moed vaarden we uit, om er na een paar minuten achter te komen dat we toch wat minder kracht in onze armen hadden dan gehoopt na al dat werken. Nadat we dorst begonnen te krijgen meerden we aan bij een heus waterrestaurant met een takelbak voor bestellingen vanaf het water. Het geld ging in de bak naar boven en onze bestelling met frisdrank werd weer naar beneden getakeld. Na een korte pauze op het water vervolgde de tocht zich. De gebroeders Dwingeloo maakten het erg bont tijdens de kanotocht, allereerst daagden ze verschillende eenden en zwanen uit met hun paddels en vervolgens werd er zelfs een race gedaan met twee politievrouwen te paard. Helaas moest toch echt erkend worden dat zelfs twee broers in een kano nog niet sneller zijn dan een paard in draf. Ook vond er een huwelijk plaats tijdens deze kanotocht, het gelukkige stel Amarins en Judith zijn gehuwd door ambtenaar Vincent en getuige/trompetter Lucas. Het kanoën ging niet iedereen even gemakkelijk af, sommigen ariveerden zelfs achterstevoren bij de aanmeerplaats. Ook was de waarschuwing van de leiders om niet nat te worden niet helemaal ontvangen in de groep, bijna iedereen was groen van het kroos(t?). Na deze prachtige tocht, waarin we Den Haag van een ander perspectief hebben mogen bewonderen, gingen we moe en voldaan weer terug ons bedje in.
Houdoe en bedankt.
Naëma en Elise
