Een welverdiend weekend voor de harde werkers.
Ditmaal een wat verlaat bericht want de data op de lokale simkaart was op. Zijn zo gewend aan Nederlandse standaarden, dat je snel vergeet dat het niet overal zo makkelijk gaat. Gelukkig hebben we weer een databundel gekregen zodat er weer nieuwsberichten geplaatst kunnen worden. Vrees niet, wij hebben alles voor u bijgehouden de afgelopen dagen. Veel plezier met lezen.
De zaterdagochtend begon anders dan normaal. Leonora kreeg iedereen snel in de kleren voor La Valdeza in beweging. Na het ontbijt en GMG, werden de gehele slaapzalen afgebroken ten behoeve van een tweedaags uitstapje naar Santa Clara bij de Stille Oceaan. Het was nog een flinke uitdaging om de gehele slaapuitrusting in de handbagage te krijgen waar wij normaal de grote WS tas voor hebben, maar het is iedereen gelukt. De volgende uitdaging was om alles in onze kleine bus te krijgen, helemaal omdat de mannen besloten een paar ton hout mee te nemen voor een kampvuur. Na veel pas en meet werk en wat acrobatiek zat alles en iedereen in de bus. Op naar de kust.
Oh wacht, uiteraard eerst weer een uurtje in de file staan, zelfs de detour van de chauffeur hielp niet echt. De airco in de bus maakte dit oponthoud gelukkig niet zo erg, want de laatste dagen is het hier weer erg warm. Na een rit van tweeënhalf uur kwamen we aan bij ons overnachtingskamp vlakbij de oceaan. Na een half uur wachten op de vrouwen, hadden de mannen zich in een paar minuten omgekleed en lagen we snel in het water. Het kamp had zelfs een officiële lifeguard die ons begeleidde. Deze arme man werd zo nu en dan wel erg nerveus van ons met onze capriolen in het water. De Nederlandse zwemvaardigheid was hij overduidelijk niet gewend. Voor we het wisten was de middag alweer om en was het tijd om terug te gaan naar het kamp voor een douche en bbq. Ze houden hier zeker van de bbq en met name de kip smaakt erg goed van de bbq.
Na een gezellige maaltijd met onze tolken en Alex (landcoördinator) was het hoog tijd voor het hoogtepunt van de dag, de bingo van Evelien en Jorinde. Wij kunnen u verzekeren, het was geen gewone bingo. De hele groep was uitgeput van alle bingo-opdrachten, zoals push-ups, kikkersprongen en burpees. Toen iedereen niet meer kon, vergeet niet dat het hier in de avond ook nog hoog in de 20 graden is en wij de hele dag al in het water hadden gelegen, was het tijd voor het lang verwachte kampvuur. De pyromanen onder ons vonden hernieuwde energie en wij hebben de avond afgesloten met een groot kampvuur met smores.
De volgende dag was het gelukkig tijd om wat uit te slapen (tot 8:00). Wel, voor sommigen dan, want een aantal gingen voor een nieuwe poging om de zonsopgang te zien maar ditmaal op het strand. Het weer wil maar niet meewerken, want het was wederom bewolkt maar het uitzicht was goed genoeg. Daarna was het hoog tijd voor weer een lekker lokaal ontbijt. Aangezien we op een kampement waren, hebben wij deze zondag een eigen kerkdienst gehouden. De dienst werd geleid door onze toerustingsleider en de algemeen leider bekleedde de rol van ouderling van dienst, met bloemengroet. Via een toneelspel en een interactieve overdenking gingen we aan de slag over het boek Job en waarom er lijden is in de wereld. Een moeilijk maar ook interessant onderwerp, waar mooie gesprekken over ontstonden tot ver na de kerkdienst. De kerkdienst werd afgesloten door ongeveer het hele WS liedboek uit te zingen, zoveel plezier hadden wij er in.
Na de dienst was het hoog tijd voor de lunch. Toen de keukendames onze lange mannen zagen, gingen er gelijk nog een paar extra flinke scheppen op de borden. Een keer geen rijst en kip of rijst met kip (ja, daar zit verschil tussen), maar rijst met rundvlees. Ondanks de variatie waren deze borden zelfs voor de mannen wel erg veel van het goede, maar het is netjes allemaal opgegeten. Met deze stevige lunch was het hoog tijd voor een siësta in de bus terug naar La Valdeza. Dit is ook wel nodig want de interland Panama-Nederland stond voor de middag op het programma.
Bij terugkomst brak de hemel open met regen en onweer. Dit was de eerste keer dat wij echt last hadden van de regen, sowieso één van de eerste keren dat het hier regent. Het onweert hier bijna dagelijks, maar vandaag was het onweer wel erg dichtbij. Het was zelfs zo dichtbij dat wij allemaal flink schrokken van de flitsen en donder. Helaas kwam het lokale voetbalteam hierdoor ook niet opdagen, maar dat mag de pret niet drukken. Dan houden we maar een voetbalwedstrijd Nederland-Nederland. Het was een felle en vooral natte wedstrijd, want hoewel het onweer gestopt was, ging de regen door. Uiteindelijk eindigde het in 1-1 en wat lichte verwondingen. Onze medische leider vond dit niet erg, want dan had ze weer wat te doen.
Na het diner stond een facultatief avondprogramma/sluiting op de agenda. Tijdens dit programma kozen we foto's die ons aanspraken en waar wij ons in herkenden. Dit leidde tot heftige en impactvolle levensverhalen. U zult begrijpen dat de tranen dan ook rijkelijk vloeiden bij iedereen. Na veel knuffels en nazorg was het hoog tijd om onze bedden op de zoeken, want de laatste bouwdagen komen er aan en wij hebben nog veel te doen. Hierover meer in het volgende bericht.
