Inmiddels ‘wonen’ we alweer twee dagen in Kadasumbwa. De bouw maakt een vliegende start en we hebben onze draai gevonden in bedden die daar heftig van piepen. Lees erover in het eerste verslag vanuit Kadasumbwa.
Even terug naar gister. Het is acht uur als vier heren met een kazoo van kamer naar kamer gaan om het begin van onze eerste dag in Rwanda muzikaal te omlijsten. Er staat één ontbijtbuffet klaar dat niet onder doet voor het buffet van gisteravond: er is zelfs live cooking! We genieten van vers fruit en omeletten die vers uit de pan op ons bord schuiven. Tijd voor het eerste GMG. We leren elkaar, elkaars drijfveren en elkaars beeld van God beter kennen, terwijl we genieten van een prachtig uitzicht over Kigali.
Als we de bussen inpakken, kun je zien dat we gister geoefend hebben. Er past nóg meer in en er blijven bijna voldoende stoelen over voor de hele groep. Twee mazzelaars, Hieke en Julia, genieten van het comfort en de ruimte van de jeep, die ook mee gaat naar Kadasumbwa.
Anderhalf uur genieten we al hobbelend van prachtige vergezichten en chaotische verkeerssituaties. Dan is daar plotseling links het schoolterrein dat we kennen van de foto’s: de scholengemeenschap van Kadasumbwa, ons thuis van de komende weken.
Een ontvangst met wat korte speeches, dansen en zingen volgt. Het is lunchtijd. Zouden we nu de eerste sobere maaltijd krijgen sinds we in Rwanda zijn? Nou nee. Weer een buffet met ruime keus. We weten niet wat ons overkomt. Na de lunch krijgen we een rondleiding over het grote schoolterrein, waar ongeveer 3.500 leerlingen les krijgen in 78 lokalen. Van de 59 docenten is een flinke groep aanwezig om ons te verwelkomen.
Het terrein is enorm. Wij verblijven in lokalen van de basisschool en we eten in de grote docentenkamer. In de keuken even verderop wordt voor ons gekookt. Normaal is dit een van de twee keukens waar dagelijks een warme maaltijd wordt bereid voor alle schoolkinderen. Iemand merkt op dat de pannen in Nederland ook voor jacuzzi kunnen doorgaan, zo groot. Naast de twee keukens is ‘onze’ bouwplaats. Het fundament ligt er strak bij en alle materialen lijken aanwezig. Dat wordt een vliegende start morgen...
We gebruiken de rest van de middag om thuis te raken, om dingen klaar te maken en om onze voetbalskills (en die van de lokale jeugd) te testen. Na het (opnieuw vorstelijke) diner worden voor het eerst de botte beitel en de gouden troffel uitgereikt. Elianne aanvaardt de beitel vanwege haar verslapen en Dorkas de gouden troffel vanwege haar heldenrol op het voetbalveld (in rok). Daarna hebben we gelegenheid om vragen te stellen aan Télesphore, de coördinator voor World Servants hier. We gaan vroeg naar bed, want morgen is het zover: de eerste bouwdag!
Zonder kazoos, maar met minstens zoveel liefde wekt Benno ons om kwart over zes. ‘Get ready for breakfast.’ Weer een uitgebreid buffet, weer nieuwe, lekkere dingen. Na het GMG staan we er klaar voor. Bouwschoenen, zonnebrand, werkhandschoenen, de hele rataplan. Op naar de bouwplaats!
De eerste bouwdag zal niet ongemerkt voorbij gaan. Hoogwaardigheidsbekleders en heel veel mensen uit de omgeving doen mee. Bouwleider Jannick en de burgemeester leggen samen de eerste steen en met de koffie liggen de eerste rijen al. Dat moet ook wel, bedenkend dat we met zeker 250 mensen op de bouw staan. Wat een gekrioel, maar ook: wat een productiviteit!
Corvee heeft hier weinig om het lijf, tientallen mensen zetten zich in om het terrein en ‘onze’ lokalen netjes te houden. Hier gaan we nog even achteraan, want wij willen ons daar ook voor inzetten. De corveeploeg strijkt neer in de keuken en Mirthe mag een hele bak knofloken pellen. Haar handen ruiken de rest van het project naar knoflook…
Na de lunch (met groetjes, dankjulliewel!) gaan we verder op de bouw. Daar is het een stuk rustiger, onze medebouwers zijn waarschijnlijk naar huis om te lunchen. Dan nu de test. Kunnen wij het ook zonder hun inzicht er ervaring? Niet helemaal, blijkt al snel. Eén binnenmuur moet opnieuw… tijd voor een beetje herstructureren. We maken metselteams met daarin steeds een professional, zodat voortaan alles kan blijven staan. En de experts doen de hoekjes. Zo maken we er ook een productieve middag van. We eindigen op laag 13 aan de voorkant, waar vanmorgen nog geen enkele steen gemetseld was. Morgen door, want deze zaterdag werken we ook.
Vanavond gaan we speeddaten. Wat dat precies inhoudt, weten alleen Nora en Ilse, die ons vanavond gaan verrassen. Maar eerst nog even voetballen en dan het diner en de uitreiking van gouden troffel en botte beitel, aan respectievelijk Anna vanwege haar enthousiasme op de bouw en Joyce, vanwege haar verbrande hoofdhuid, ondanks haar vele vergeet-je-niet-in-te-smeren-en-zet-je-pet-op-mededelingen.
Warme groeten uit Kadasumbwa!
