Zondag in Kadasumbwa! Zondag is altijd een feestelijke dag, maar vandaag helemaal…
Nog voor de afgesproken tijd zit iedereen aan tafel voor het ontbijt, dat we beginnen met een lang-zal-hij-leven voor Laurens, die zoals altijd al lang voor werktijd van bed was en dus niet wakker gezongen kon worden.
Na de cake met gekookt ei en fruitsalade oefenen we onze zangkunsten om voorbereid te zijn op een eventuele uitnodiging om straks de gemeente toe te zingen.
Daarna wandelen we naar de kerk die we vanaf onze bouwplaats zien. We horen de feestelijke muziek al van verre. Meteen als we over de drempel stappen, worden we opgenomen in een woelende en dansende menigte. Wat een feest! Het ene na het andere koor zet de kelen open, uiteraard luid versterkt. Tussen de kooroptredens door zijn er speeches en schriftlezingen die we niet heel goed kunnen volgen. In elk geval is de blijdschap helder en aanstekelijk. Drie en een half uur later nemen we met een groepsfoto afscheid van de gemeente.
‘Thuis’ wacht een zondagse lunch: hamburgers met friet, sla en een flesje cola! We maken ons klaar voor ons middagprogramma: een wandeling met opdrachten door de omgeving. Gewapend met een schrijfboekje met vragen, en waterflessen en een pen vertrekken acht groepjes in alle richtingen. Wie voltooit de meeste opdrachten?
Drie uur later vertellen we elkaar de meest indrukwekkende verhalen over bezoeken bij mensen thuis, dansen in een kerk even verderop, meewerken op het land, spelen met kinderen, prachtige vergezichten over het dal en nog veel meer.
Bij het avondeten lezen we weer een berg groetjes uit Nederland (bedankt!) en reiken we de gouden troffel uit aan Bram die ons in de kerk op een gitaar met een snaar te weinig begeleidde. Bas krijgt een botte beitel, omdat hij in de kerk door zijn stoel zakte.
De avond is rustig: dagboekjes, spelletjes en een hoop gesprekken over de ervaringen van vanmiddag.
