Ons avontuur is bijna ten einde. We hebben drie weken lang hard gewerkt en veel plezier gemaakt, maar de laatste dag is aangebroken.
Vanochtend gingen we naar het project om de laatste klussen af te maken. Bij aankomst waren de oudere klasjes buiten aan het spelen. Op die manier konden we moeilijk beginnen met klussen, dus veel van ons kozen ervoor om eerst even de kinderen te vermaken. Daarna was het toch echt tijd om de klussen af te ronden, dus moesten we aan de slag. De trap werd nog een keer gebeitst, het hekje opgefleurd, en hier en daar werden de laatste lagen verf aangebracht. Ook moest er een inventarisatie komen van alle spullen die we gekocht hadden en wat er in elke toolbox van World Servants mee terug naar Nederland moest. Na de koffiepauze hebben we alles opgeruimd en zijn we opgesplitst. Frits bleef met twee deelnemers op het project om de kisten compleet te maken. Myrne, Niek en Charlotte gingen met vijf deelnemers boodschappen doen. En Guus ging met 15 jongeren alvast naar de accommodatie.
Erik was ‘s ochtends met twee jongeren en drie medewerkers van NorSa naar Kaapstad gereden. Hier gingen ze het kliniekbussie bestellen waar wij zo hard ons best voor hebben gedaan. Wat ontzettend tof om bij dit proces betrokken te zijn!
Toen iedereen had gedoucht en/of zich had omgekleed, genoten we even van het heerlijke weer van vandaag. Vervolgens vertrokken we voor de tweede keer vandaag naar het project. Dit keer zou het onze laatste keer zijn; het was tijd om afscheid te nemen. Dat deden we natuurlijk op een feestelijke manier. Binnen no-time waren de vlaggetjes en ballonnen opgehangen. Na mooie woorden van de kinderen op het project, Marietjie en Petra (medische afdeling), gingen we voor de laatste keer in groepjes uiteen. We zochten nogmaals de verbinding in het stellen en beantwoorden van vragen met Zuid-Afrikaanse jongeren en personeel van NorSa. Toen het officiële gedeelte achter de rug was, was het tijd voor feest! Frisdrank, chips en stroopwafels werden uitgedeeld, de volumeknop van de muziek ging vol open en de heupjes werden los gedanst.
Met een enorme glimlach en hier en daar een traan verlieten we het project. We reden naar de Checkers en kochten wat snacks voor de terugreis. Nadat iedereen inkopen had gedaan, strandden we bij Spur voor ons laatste avondmaal. Nu komt ons avontuur toch echt ten einde.
Vrijdagochtend was het tijd om in te pakken. Na het ontbijt ruimden we alles op wat we de afgelopen drie weken hebben laten slingeren. Toen de accommodatie er weer netjes bijlag, kon de eindevaluatie van start. We zaten in een grote kring en om ons heen hingen overal quotes. We kregen van Frits de opdracht om drie quotes uit te zoeken; één voor jezelf, één voor de groep en één voor het land. Vervolgens was het de bedoeling dat je één van je keuzes deelde met de groep en toelichting gaf - een mooie en zeer waardevolle manier om terug te blikken op alles wat we hebben meegemaakt en hebben bereikt. Na een korte pauze, waarbij we genoten van het heerlijke zonnetje, was het tijd voor deel twee van de evaluatie. Erik had voor ons stenen meegenomen van Robbeneiland, souvenirs van de markt en we luisterden samen naar het lied Speeltuin. Verder kreeg iedereen nog een lege kaart met de volgende opdracht: als we in Düsseldorf aankomen, heb je op iedereens kaart iets geschreven als aandenken aan deze toffe drie weken. Iedereen ging gelijk aan de slag en er werd in de zon al flink geschreven voordat we de busjes in stapten richting het vliegveld in Kaapstad.
Wist je dat…
…we trots mogen zijn op wat we in zo’n korte tijd hebben gedaan?
…het toch een beetje dubbel voelt?
…er namelijk nog zoveel meer gedaan kan worden?
…de heren nogmaals de act met het bussie mochten opvoeren?
…dit keer NorSa het publiek was?
…het nogal ongemakkelijk was, omdat niemand vervolgens ging praten?
…we overspoeld zijn met liefde door de deelnemers en medewerkers van NorSa?
…er geen moment is geweest dat we ons niet enorm welkom voelden?
…we niet naar huis willen?
…iedereen onwijs genoten heeft van de drie weken?
…we jullie ook heel erg willen bedanken voor het lezen van onze updates?
NorSA maakt verschil en daar hebben wij aan bij mogen dragen. Om jullie een klein idee te geven van hoe dit een positieve invloed heeft op de mensen uit de wijk, willen we jullie graag het volgende verhaal laten lezen.
“Toen ik 10 jaar was en in groep 6 zat, overleed mijn moeder. Mijn vader was alcoholist en ik moest van school af om voor mijn 2 zusjes te zorgen. Mijn jongste zusje was toen 9 maanden oud. Ik redde het niet, maar kon gelukkig terecht in een 'foster home' van NorSa. Zij stimuleerden mij om mijn basisschool af te maken en voortgezet onderwijs te gaan doen. Nu werk ik als juf bij NorSa en ben aan het sparen voor een opleiding, zodat ik een 'volwaardige' juf kan worden op een basisschool. Bij NorSa geloofden ze in mijn talenten en door hen kon ik ze waarmaken. Dit wens ik alle jonge meiden uit onze wijk toe.”
Inmiddels zijn we veilig geland en zijn we onderweg terug naar jullie, tot straks!
