Na een aantal dagen zijn wij inmiddels redelijk gewend aan de Sierra Leonse temperaturen en eigenaardigheden:) Zo heeft douchen totaal geen zin aangezien je een half uur later alweer opnieuw doorweekt bent;) Is het niet van het zweet dan wel van de regen! Na een verrassende reis en een geweldig welkom zijn wij inmiddels enthousiast begonnen met het bouwen en het kinderwerk. Het project is AAN!
Na een voorspoedige vliegreis, stond ons al gauw een aangename verrassing te wachten. We werden vol enthousiasme onthaald door onze 3 Afrikaanse coördinatoren. Al snel ontdekten we dat we onze reis die avond niet meer af zouden maken. We werden vervoerd naar een waar 4 sterren hotel! Zo eentje waar wel geteld 3 stoelen en 1 bank te vinden waren. De rest van het hele gebouw was leeg........
Na een snelle maaltijd werden de slaapplekken opgezocht. Sommige vonden een plekje in een zaaltje, heerlijk op de vloer, anderen hadden de eer om een stoel te gebruiken en weer anderen zochten hun toevlucht in de bus. Nadat iedereen toch echt geinstaleerd was, werd er een mooi kampvuur gebouwd en maakten we verder kennis met onze (lokale) groepsgenoten. De nacht werd er 1 die velen van ons niet snel zullen vergeten!
De volgende morgen stond iedereen al heeeeeel vroeg op omdat de Nederlanse tijd nog niet helemaal los gelaten was, werden we midden in de nacht zo'n 2 uur te vroeg gewekt.... we zullen er maar geen namen bij noemen. Maar de Botte Beitel werd terrecht verdiend!
Het was een tocht van een paar uur richting Lunsar, eenmaal daar aangekomen reden we door naar ons slaapverblijf. Daar werden we ontvangen door de lokale blokfluitclub! Vergezeld door een hele grote (hopelijk vriendelijke) slang! Vrijwel direct vertrokken we richting de huidige school. Daar was werkelijk waar het hele dorp uitgelopen! Er stonden een paar honderd mensen op ons te wachten. Het was even wat onwennig al dat dansen, maar toen de hemel open brak, vonden de Hollanders het de hoogste tijd om de regendas te introduceren... Het ijs was gebroken! De schoolkinderen zongen ons toe en onder begeleiding van lokale muziek liepen we in 1 grote stoet richting de bouw. Daar stond ons een toffe welkomsceremonie te wachten!
Later die dag instaleerden we ons paleisje, ieder toonde zijn of haar eigen kwaliteiten. Klamboes werden opgehangen, het waterfilter geinstaleerd en de waslijntjes gespannen. In de avond kregen we een verhaal over de impact van de oorlog en de Ebola in Sierra Leone. Daarna was het de hoogste tijd om dit keer echt te gaan genieten van een bed.... Nouja genieten.. 's Nachts vond nog menig worsteling plaats met de lokale muggen en kostte het wennnen aan de warmte ook nog wel de nodige energie. Maar ik kan jullie vertellen.... Inmiddels slaapt iedereen als een roosje :)
Op zondagochtend bezochten we een lokale katholieke kerk. De klim hier naartoe was al best een pittige. Tijdens de dienst probeerde wij ons heel dienstbaar op te stellen door als groep ook een nummertje te delen! De lokale bevolking waardeerde dit zeer... er werd uitgebreid voor ons geklapt (en gelachen...) Maar de predikant legde daarna haarfijn uit, dat ze niet voor ons klapten, maar voor God en dat we meer dan welkom waren komende vrijdag bij de koor repetities! Wellicht hebben we op het gebied van zang nog enige oefening nodig!
In de middag werd Kroatië aangemoedigd in de lokale bioscoop....1 tv met ongeveer 100 naar voetbal geïnteresserde Afrikanen ervoor! Die waren onderling wat verdeeld, de meesten waren voor Frankrijk, maar met een ware Kroaat in ons midden konden wij niet anders dan heel hard met Ana mee huilen na afloop!
Op maandag was het dan EINDELIJK zover! We mogen gaan BOUWEN!!! Eerst mochten we een flink eind lopen, maar he, die bouwschoenen moesten toch nog ingelopen worden...
Bij aankomst bleek het gebouw al 3 stenen hoog te zijn gemetseld dus na een korte veiligheidinstructie konden we direct beginnen met leggen van de eerste steen! Daarna gingen we volle bak aan het werk, het doel voor de eerste dag werd ruimschoots gehaald! En ondertussen was er ook nog genoeg tijd over voor flauwe grappen... zo dachten een aantal van ons dat het nodig was om de waterpas bij te vullen met water:)
In de avond oefenden we onze skills met het spel '30 seconds' en maakten we ons op voor de volgende dag.
Vanmorgen werden we vriendelijk gewekt door de regen, diezelfde regen zou ons vandaag nog meerdere malen vergezellen. Vandaag was een drukke dag. Er vertrok een groep voor storytelling richting het project van vorig jaar. Een andere groepje begint vandaag met het kinderwerk. Iets wat echt SUPER leuk was! We begonnen met 50 kinderen en eindigden er met ruim 100... De verwachtingen voor morgen liggen nog een heel stuk hoger dus we laten ons verrassen!
Ook op de bouw gebeurde er vandaag genoeg! De steigers zijn al in elkaar gezet en zelfs al uitgeprobeerd. Er werden wederom meerdere lagen stenen gelegd en ook vandaag was ruimte voor genoeg gezelligheid op de bouw. Maar uiteraard was er ook tijd voor een serieus moment.......... Isa was getuige van het feit hoe de Kip zijn avondeten Sallie (de salamander) van het leven beroofde....... Deze salamander is daarna door een gedeelte van de groep met een lach en een traan begraven. Met de normen en waarden van het stel zit het dus wel goed!
Op de terugweg werden we wederom vergezeld door de regen! Het kwam met bakken uit de hemel en iedereen was compleet doorweekt voordat we thuis waren. Eenmaal aangekomen besloten we in de regen te gaan douchen. De heren hebben zich als ware gentlemens getoond door de haren van de vrouwen te wassen! Dit leverde hillarische plaatjes op.
Kortom, de groep maakt het goed, de sfeer is top en het project is inmiddels echt begonnen!
Warme groet, uit een warm Afrika.
