Het vertrek uit Utrecht en de reis naar Sierra Leone waren zeer voorspoedig.Inmiddels zijn we een paar dagen in Makomp. Tijd voor een update met wat verhalen.
Smeermiddelen
De eerste halte na ons vertrek uit Utrecht was Brussel. De incheck ging lekker vlot en met een gerust gevoel gingen we de security en douane tegemoet. Een aantal deelnemers hadden zich goed voorbereid en hadden wat smeermiddelen zoals pindakaas en stroop in hun handbagage waarmee ze de mensen van de security verblijdden. De doortocht liep dan ook gesmeerd.
De vleigreis naar Sierra Leone was voor sommigen een eerste vliegavontuur, maar met een filmpje, spelletje, redelijk goed eten en een ijsje kwamen we aan het eind van de middag in Sierra Leone aan.
Bij aankomst daar kreeg het begrip smeermiddelen weer een andere betekenis. Om alles vlot te laten verlopen, werden we wel vier keer gecontroleerd. Bij de eerste check was het even spannend voor Jelle. Zijn visum was niet helemaal op orde. Gelukkig konden we een nieuw toegangsbewijs kopen. Een paar haltes later werd duidelijk dat we nog wat extra financiele bijdragen aan de economie van Sierra Leone moesten betalen, maar ook dit lukte, we mochten naar onze slaapplek.
Inmiddels had Hanneke onze medische leider het belang van smeermiddelen benadrukt. Blijf smeren met deet en zonnebrand. Een advies dat in de warmte van Sierra Leone nog vaak te horen is.
Stromend water
De eerste overnachting in Lungi was wel een bijzondere. Bij het vallen van de avond en in de regen kwamen we aan in ons guesthouse. We werden dus met stromend water ontvangen. Er was licht en de toiletten konden gewoon worden doorgetrokken. Fijn dat er ook in dit opzicht stromend water is. Helaas niet voor de douches. Voor het slapen was het wat inschikken hier en daar, maar ook wel gezellig. Met veel op een kamer heeft ook wel wat. De maaltijd was niet voor iedereen een succes. De vis keek ons niet aan, maar er zat wel veel vis in ons eten. Het was ook pittig gepeperd, een terugkerend thema.
Op zaterdag reisden we al vroeg naar Makomp. Zo nu en dan was er weer stromend water in de vorm van regen. Ook na aankomst in Makomp regende het flink en dat is eigenlijk tot nu toe elke dag wel zo. Warme, heel zonnige dagdelen wisselen af met flinke regenbuien. Een begaanbaar pad verandert dan in een aardig beekje warm water. Zo'n regenbui nodigt overigens wel uit om even lekker je haar te wassen. Het blijft overigens wel warm zodat ons eigen lichaam ook wel voor stromend water zorgt.
De ontvangst in Makomp was hartelijk maar de echte ceremonie is pas op maandag wegens ongevallen in het dorp. Heel verdrietig en het maakt meteen impact op de groep. We hadden nu wel ruim de tijd om ons te installeren in onze huizen. Ja echt, huizen! Huizen met ruime slaapkamers, stapelbedden en goede matrassen. Met de reis naar Makomp was het wennen aan het land, de mensen en de andere cultuur al volop begonnen. Alles maakt veel indruk en laat ons ook stil staan bij ons eigen leven. We zijn dankbaar voor onze plek, voor alles wat we ontvangen, de lieve mensen en hun gastvrijheid en vooral heel blij met de vele kinderen die ons iedere dag opwachten.
Op zondag doften we ons op voor de kerkdienst. Dat was een ware happening. We kregen les op de zondagsschool en werden van harte welkom geheten in de dienst. Een dienst met luide zang, met uitbundige dans en een stevige preek over Daniel 6. Even was er een klein schrikmomentje voor Fleur. Een enigszins uit de kluiten gewassen spin had rustig een plekje naast haar gevonden. Deze kerkganger werd met vaste hand buitengezet door een paar locals. Maar al met al was het fantastisch!
Tot slot van dit verhaal delen we graag nog ons eerste culturele uitje: een verkenning van het dorp. Met opdrachten gingen de groepjes op pad en er waren mooie en ontroerende ontmoetingen met dorpsgenoten. Een flinke hoeveelheid stromend water gooide wat roet in het eten, maar dat kon de pret niet drukken. We genieten van de kinderen en de regen. We genieten van elkaar. We zijn blij met de mooie, groeiende verbondenheid. Bij de nazit van deze middag werd geconstateerd dat we heel veel beleven. Iedere indruk is een nieuwe ervaring. Soms lijkt het of er wel 72 uur in een dag zitten, zei iemand uit de groep. Het is werkelijk Beyond Expectations.
Vandaag (maandag) was onze eerste bouwdag. We waren er klaar voor. We wilden vroeg beginnen maar eerst moest er nog uitbundig gezongen en gedanst worden. Daar deden we natuurlijk graag aan mee als een pittige warming up. Na de openingstoespraken, mooie en liefdevolle worden van de directie van CTF, mocht Marijn als jongste deelnemer de eerste steen leggen. Daarna werden onze spierbundels getest met flink stenen sjouwen (15 kilo per stuk). Later was er ook tijd voor metselen, cement mixen en de omgeving opruimen. Er stroomden heel wat straaltjes van de gezichten en ruggen, maar het ging allemaal met een lach. Vanavond mogen we uitrusten. We gaan ontdekken of we morgen spierpijn hebben. Morgen beginnen we ook met ons kinderwerk, maar iedere dag wordt er al veel gespeeld met de kinderen van het dorp. We genieten met volle teugen.
Lieve groetjes van ons allemaal!
