Na een heerlijk weekend aan het strand is de terugreis nu echt begonnen.
Vrijdag zijn we vertrokken vanuit Magbafth naar Freetown. De reis duurde iets langer dan gepland. Toen we met de bus wegreden, dachten we al: dit wordt een lange rit. De bus had veel moeite om weg te komen en reed erg langzaam. Ik denk dat zelfs een scootmobiel nog harder kan dan het tempo waarin de bus reed. Na een aantal kilometer kwam er wat rook uit de motor en kwam de bus tot stilstand. Gelukkig reden we precies langs een dorpje en konden we de bus snel aan de kant duwen en veilig langs de kant wachten op een nieuwe bus. Ondertussen werd ons animatie team opgetrommeld om alle nieuwsgierige kinderen uit het dorp die kwamen kijken te vermaken. Na een half uurtje kwam dan eindelijk de nieuwe bus en konden we onze reis hervatten.
We stopten bij een overdekte markt in Freetown waar we onze onderhandel skills tevoorschijn konden toveren om mooie souvenirtjes te scoren.
Na de markt reden we door naar het kantoor van CTF, onze partnerorganisatie waar Umaru en Samuel werken. Hier kregen we onze lunch. Of nou ja, lunch, het was inmiddels al 18 uur geweest en eigenlijk al tijd voor het avondeten. Maar dat mocht de pret niet drukken, want na drie weken rijst en witte bolletjes was de wrap die we kregen een echte traktatie!
Na de ‘lunch’ reden we door naar Bureh Beach waar we twee nachten verbleven. We verbleven vlak naast het strand in verschillende huisjes met tweepersoonskamers. Na aankomst stond ons avondeten op ons te wachten, een feestelijke maaltijd met frietjes, kip, rijst en vis.
Zaterdag hadden we een relaxte dag aan het strand. Voor de liefhebbers was er de kans om een surfles te volgen of even te zwemmen in de zee. Anderen waren druk aan het oefenen voor de bonte avond of namen de tijd om even te relaxen in de eetzaal die we voor onszelf hadden. Weer anderen vulden hun suiker- en vitaminevoorraad aan door fruitsmoothies of cola te kopen.
's Avonds was het tijd voor de bonte avond. Hierbij werden onze uitbeeldkunsten getest en moesten we verschillende projectsituaties uitbeelden. Anderen haalden hun dansmoves uit de kast en ook waren er een aantal creatievelingen die een lied hadden geschreven. Na deze gezellige avond was het tijd voor onze laatste nacht in Sierra Leone.
Vanmorgen hebben we een eigen kerkdienst gehouden waarin Lucas vertelde over de gelijkenis van de zaaier. Hoe zorg je ervoor dat je na het project in je eigen omgeving blijft zaaien? Een mooie vraag om over na te denken de komende tijd. We sloten de dienst af met het aansteken van een kaars en het zingen van het zegenlied.
Hierna was het tijd om de bus in te gaan naar het vliegveld. De tijd is helaas omgevlogen. Toch kunnen we ook niet wachten om morgenochtend weer in Nederland te zijn. We zijn ingecheckt en zitten nu te wachten tot we kunnen gaan boarden. Tot straks!
