Na een lange reis van meer dan 24 uur zijn we aangekomen in het prachtige en gastvriendelijke plaatsje New Maforki, ons onderkomen voor de komende 3 weken waar we (letterlijk) warm werden onthaald.
Onze reis startte voor een aantal met een busreis van Drachten naar Utrecht, waar de hele groep zich verzamelde. Vanuit Utrecht reden we in een bus naar Brussel waar we op het vliegveld al snel waren ingecheckt en door de douane waren. Vanaf dat moment vertraagde het tempo. Onze vlucht vetrok anderhalf uur later dan gepland, maar we hadden nog goede moed. Ook op het vliegveld in Freetown, de hoofdstad van Sierra Leone, gingen we vlot door de douane en waren de tassen zelfs al van de bagageband gehaald voor ons. Toen we buiten kwamen, zagen we helaas dat er nog geen bus klaarstond, terwijl we dus al wel een uur later dan gepland waren aangekomen. Ons geduld werd op de proef gesteld, maar gelukkig werden we om 10 uur, 4 uur nadat we waren aangekomen, eindelijk opgehaald. Er volgde een hobbelig ritje in een veel te klein busje (lees: 30 mensen in een "Jo bin der"-buske, voor de niet Friezen onder ons: een mini busje). In het pikkedonker kwamen we aan op onze bestemming. Snel onze klamboes klaargemaakt en in bed. Het was een hele lange dag.
We mochten uitslapen tot half 9, maar uiteindelijk was iedereen om 8 uur al uit bed. Er stonden een stuk of 100 kinderen op ons te wachten. Met dans en spelletjes werden we onthaald. Het ontbijt bestond uit een wit bolletje met een gebakken ei. Hierna volgde een opening door de leerkrachten van de school. Met swingende muziek kregen we een rondleiding door het dorp met een optocht. Tijdens de wandeling ervoeren we ook onze eerste tropische regenbui, zeiknat maar ook heerlijk verkoelend! Na de lunch, welke bestond uit rijst met kip, was het eindelijk tijd om de tassen uit te pakken en de gezamelijke spullen te verzamelen. Daarna was de officiële openingsceremonie met de vrouw van de paramountchief, hoofd van Maforki. Eén voor één kakten de gezichtjes in. Die eerste 2 dagen kostten toch best veel energie. Na het avondeten (pasta met, jawel, kip) deden we nog een kennismakingsspel en na de dagsluiting doken we snel ons bed in.
Dag 3: ja, ja, eindelijk was het dan zover: onze eerste bouwdag. Na een officiële opening met het leggen van de eerste steen konden we starten en gingen we als een malle: de muren reiken aan het einde van de dag al tot boven ons hoofd! De sfeer zat er goed in met de oer Hollandse en Friese hits van Christiaan. Hiermee verdiende hij de nominatie voor de Gouden Troffel. De nominatie voor de Botte Beitel ging naar bouwleider Harry, die pas aan het einde van de bouwdag met de veiligheidsvoorschriften kwam. Gelukkig werkte iedereen ook zonder de voorschriften heel veilig.
Ook zijn we vandaag gestart met het kinderprogramma. Er waren ongeveer 200 kinderen aanwezig en we hebben allemaal genoten van de vrolijkheid en het enthousiasme van de kinderen.
We sloten de dag af met het verhaal van Umaru (projectcoördinator) en een spontane worship avond.
We genieten volop, ook van de verkoelende buitjes, en, op spierpijn na, is iedereen nog fit en gezond!
